الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۶

عرفه روز نهم ذی‌الحجه است. روزی با ارزش که دعاها و زیارت‌های مخصوص دارد و در شب عرفه و روز عرفه خوانده می‌‌شود و روزه در آن روز مستحب است. در این روز حاجیان در صحرای عرفات که محلی در حدود بیست کیلومتری مکه است، اجتماع کرده و از ظهر روز نهم تا غروب همان روز در آنجا وقوف می‌کنند و به عبادت مشغول می‌شوند؛ به این عمل"وقوف در عرفات" می‌گویند.

یکی از مشهورترین و عمیق‌ترین و مفصل‌ترین دعاها، دعای امام حسین (ع) در روز عرفه است که آن حضرت در صحرای عرفات آن را خوانده است. شهادت حضرت مسلم بن عقیل نماینده اعزامی امام حسین (ع) به کوفه نیز در چنین روزی اتفاق افتاد. عرفات هم سرزمین دعا و معرفت است و هم اعتراف به گناه و درخواست از خدای تعالی.

درباره دلیل نام‌گذاری این روز و این مکان مخصوص وجوهی گفته شده است مانند:

آدم (ع) و حوا (س) در این مکان (عرفات) یکدیگر را پیدا کردند و نسبت به هم معرفت حاصل نمودند.
زائران خانه خدا در این مکان یکدیگر را می‌بینند و می‌شناسند.
عرفات سرزمین شناخت خداوند است.

روایات درباره فضیلت این روز و گستردگی رحمت الهی در آن بسیار است. در روایت است که امام زین‌العابدین (ع) در روز عرفه صدای سائلی را شنید که از مردم تقاضای حاجت می‌کرد. حضرت به او فرمود: "وای بر تو! آیا از غیر خدا طلب حاجت می‌کنی؟ و حال آنکه در این روز برای بچه‌ها در شکم مادران امید فضل الهی می‌رود که سعادتمند شوند".

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''[[امام باقر|امام باقر]] {{ع}} ''' اول [[ماه رجب]] سال ۵۷ﻫ. در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد و نام مبارکشان [[محمد]] است. جد والامقام ایشان [[حسین بن علی]] {{ع}} و پدرش [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} و مادر ارجمندش "ام عبدالله" فاطمه ـ دختر [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} ـ است. [[پیامبر اسلام]] {{صل}} به ایشان [[لقب]] "باقرالعلوم" را ارزانی فرمود، به معنای شکافنده علوم و کنیه گرامی ایشان، ابوجعفر است. حضرت هفت [[فرزند]] داشت که [[امام جعفر صادق]] {{ع}} یکی از آنان است.
+'''[[عرفه|عرفه]]''' روز نهم ذی‌الحجه است. [[روزی]] با [[ارزش]] که [[دعاها]] و زیارت‌های مخصوص دارد و در شب عرفه و روز عرفه خوانده می‌‌شود و [[روزه]] در آن روز [[مستحب]] است. در این روز [[حاجیان]] در صحرای [[عرفات]] که محلی در [[حدود]] بیست کیلومتری [[مکه]] است، [[اجتماع]] کرده و از ظهر روز نهم تا غروب همان روز در آنجا وقوف می‌کنند و به [[عبادت]] مشغول می‌شوند؛ به این [[عمل]]"وقوف در عرفات" می‌گویند.
-[[امام باقر]] {{ع}} در روزگار طفولیت بود که همراه کاروان جد گرامی‌اش، حضرت [[حسین بن علی]] {{ع}}، به [[کربلا]] رفت. آن [[امام]] ارجمند {{ع}} چهار سال با [[امام حسین]] {{ع}} و سی و چهار سال با پدر گرامی‌اش زیست و در سال ۹۵ﻫ. به [[امامت]] رسید و حدود بیست سال [[امامت]] کرد. [[حاکمان]] معاصر [[امامت]] او عبارت‌اند از: [[ولید بن عبدالملک]]، [[سلیمان بن عبدالملک]]، عمر بن عبدالعزیز، [[یزید بن عبدالملک]] و [[هشام بن عبدالملک]].
+یکی از مشهورترین و عمیق‌ترین و مفصل‌ترین دعاها، [[دعای امام حسین]] {{ع}} در روز عرفه است که آن حضرت در صحرای عرفات آن را خوانده است. [[شهادت]] حضرت [[مسلم بن عقیل]] نماینده اعزامی [[امام حسین]] {{ع}} به [[کوفه]] نیز در چنین روزی اتفاق افتاد. عرفات هم سرزمین [[دعا]] و [[معرفت]] است و هم اعتراف به گناه و درخواست از [[خدای تعالی]].
-مهم‌ترین ویژگی روزگار [[امامت]] [[امام باقر]] {{ع}} آن بود که فرصتی برای راه انداختن نهضتی [[علمی]] و [[فکری]] پیش آمد.  [[امام باقر]] {{ع}} برای بهره بردن از فرصت پیش آمده، دو شیوه برگزید: [[آموزش و پرورش]] شاگردان مستعد و تشکیل حوزه [[علمی]]؛ آشنا ساختن عموم [[مردم]] با تعالیم راستین [[دینی]] از گذر سخنرانی، جلسه‌های [[علمی]] ـ [[دینی]]، مباحثه با اهل فِرَق و اعزام مبلغ به میان [[مردم]].
+درباره دلیل نام‌گذاری این روز و این مکان مخصوص وجوهی گفته شده است مانند:
+# [[آدم]] {{ع}} و [[حوا]] {{س}} در این مکان (عرفات) یکدیگر را پیدا کردند و نسبت به هم [[معرفت]] حاصل نمودند.
+# [[زائران]] [[خانه خدا]] در این مکان یکدیگر را می‌بینند و می‌شناسند.
+# عرفات سرزمین [[شناخت خداوند]] است.
-حکام [[اموی]]، سرانجام از فعالیت‌های [[امام]] {{ع}} به [[بیم]] افتادند و [[هشام بن عبدالملک]]، دهمین [[حاکم]] [[اموی]] [[فرمان]] داد تا ابراهیم بن ولید، با زهری کشنده [[امام باقر]] {{ع}} را [[مسموم]] کند. [[امام]] در هفتم ماه ذی‌الحجه ۱۱۴ﻫ. در ۵۷ سالگی به [[شهادت]] رسید و پیکر پاکش در [[قبرستان بقیع]] [[مدینه]] به خاک سپرده شد.
+[[روایات]] درباره [[فضیلت]] این روز و گستردگی [[رحمت الهی]] در آن بسیار است. در [[روایت]] است که [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} در روز عرفه صدای سائلی را شنید که از [[مردم]] تقاضای [[حاجت]] می‌کرد. حضرت به او فرمود: "وای بر تو! آیا از غیر [[خدا]] طلب حاجت می‌کنی؟ و حال آنکه در این [[روز]] برای بچه‌ها در شکم مادران [[امید]] فضل الهی می‌رود که [[سعادتمند]] شوند".
-<div class="mainpage_box_more">[[امام باقر|ادامه]]</div>
+<div class="mainpage_box_more">[[عرفه|ادامه]]</div>