سلام در حقوق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = سلام
| موضوع مرتبط = سلام
| عنوان مدخل  = سلام
| عنوان مدخل  = سلام
| مداخل مرتبط = [[سلام در لغت]] - [[سلام در قرآن]] - [[سلام در حدیث]] - [[سلام در معارف و سیره نبوی]] - [[سلام در فقه اسلامی]] - [[سلام در فقه اسلامی]] - [[سلام در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[سلام در حقوق اسلامی]]
| مداخل مرتبط = [[سلام در لغت]] - [[سلام در قرآن]] - [[سلام در حدیث]] - [[سلام در معارف و سیره نبوی]] - [[سلام در فقه اسلامی]] - [[سلام در معارف دعا و زیارت]] - [[سلام در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[سلام در حقوق اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}

نسخهٔ ‏۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۱

مقدمه

بهترین ادب و سلام به درگاه حضرت احدیت، سلام به مقربین درگاهش، معصومین (ع) می‌باشد، لذا هر روز را به سلام و زیارت آن بزرگواران اختصاص داده‌اند.

خداوند در سوره صافات می‌فرماید: ﴿سَلَامٌ عَلَى إِلْ يَاسِينَ[۱]، بر سایر انبیای عظام سلام می‌فرستد: ﴿سَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ[۲]، ﴿سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ[۳]، ﴿سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ[۴]، ﴿سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ[۵]؛ واضح است که در این آیات، نوح، ابراهیم، موسی و هارون جملگی پیامبران الهی هستند و بر آنها سلام گفته است.

اما (یاسین) یکی از نام‌های پیامبر اسلام (ص) است و سلام بر آل او، یعنی سلام بر اهل بیت و این تنها اختصاص به پیامبر اکرم دارد و در مورد هیچ یک از انبیای دیگر نیامده است[۶].

نافع و ابن عامر و یعقوب (آل یاسین) قرائت کرده‌اند بنا بر اینکه لفظ آل را به لفظ یاسین اضافه کردند و بقیه به کسر الف و جزم لام (آل یاسین) خواندند بنا بر وجه اول: دو جور خوانده می‌شود: إلیاس بن یاسین گویی إلیاس آل یاسین بوده است و (آل یاسین) آل محمد (ع)[۷].[۸]

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. «و درود بر ال یاسین» سوره صافات، آیه ۱۳۰.
  2. «و درود بر پیامبران» سوره صافات، آیه ۱۸۱.
  3. «در میان جهانیان بر نوح درود باد!» سوره صافات، آیه ۷۹.
  4. «درود بر ابراهیم» سوره صافات، آیه ۱۰۹.
  5. «درود بر موسی و هارون» سوره صافات، آیه ۱۲۰.
  6. عیون أخبارالرضا (ع)، ج۱، ص۲۳۶ «قَالَ أَبُو الْحَسَنِ (ع): أَعْطَى اللَّهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ مِنْ ذَلِكَ فَضْلًا لَمْ يَبْلُغْ أَحَدٌ كُنْهَ وَصْفِهِ لِمَنْ عَقَلَهُ»؛ تحف العقول، ص۴۳۳.
  7. فخرالدین رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۶، ص۳۵۴.
  8. شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۱۰۹- ۱۱۰.