زکریا بن آدم بن عبدالله اشعری قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
|||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
[[ابویحیی زکریا بن آدم بن عبدالله بن سعد اشعری قمی]] از [[اصحاب]] [[امام صادق]]، [[امام رضا]] و [[امام جواد]]{{ع}} به حساب می‌‌آمد<ref>رجال الطوسی، ص۲۰۰، ۳۷۷ و ۴۰۱.</ref> و برخی او را از [[صحابه]] [[امام کاظم]]{{ع}} نیز شمرده‌اند.<ref>معالم العلماء، ص۵۳.</ref> وی از امام کاظم و امام رضا{{ع}}، [[داود بن کثیر رقی]] و [[کاهلی]] [[روایت]] نقل کرده و افرادی چون [[احمد بن حمزه]]، [[اسماعیل بن مهران]]، [[محمد بن خالد برقی]] و [[محمد بن حمزه]] از او روایت کرده‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۷، ص۲۷۲ ـ ۲۷۴.</ref> | [[ابویحیی زکریا بن آدم بن عبدالله بن سعد اشعری قمی]] از [[اصحاب]] [[امام صادق]]، [[امام رضا]] و [[امام جواد]]{{ع}} به حساب می‌‌آمد<ref>رجال الطوسی، ص۲۰۰، ۳۷۷ و ۴۰۱.</ref> و برخی او را از [[صحابه]] [[امام کاظم]]{{ع}} نیز شمرده‌اند.<ref>معالم العلماء، ص۵۳.</ref> وی از امام کاظم و امام رضا{{ع}}، [[داود بن کثیر رقی]] و [[کاهلی]] [[روایت]] نقل کرده و افرادی چون [[احمد بن حمزه]]، [[اسماعیل بن مهران]]، [[محمد بن خالد برقی]] و [[محمد بن حمزه]] از او روایت کرده‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۷، ص۲۷۲ ـ ۲۷۴.</ref> | ||
او محدثی [[ثقه]]، عظیم‌القدر، جلیل<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۹۴.</ref> و [[فقیه]]<ref>رجال ابن داود، ص۱۵۸.</ref> بود و امام رضا{{ع}} به او عنایتی خاص داشت و آن [[زمان]] که به [[حضرت]] عرض کرد: چون [[سفیهان]] در [[اهل بیت]] من بسیارند می‌‌خواهم از بین آنان خارج شوم، حضرت فرمود: این کار را مکن، چون همان طور که به جهت [[ابی الحسن کاظم]]{{ع}} از [[اهل بغداد]] [[بلا]] و [[گرفتاری]] دفع شده، با وجود تو نیز از اهل بیت تو دفع می‌‌شوند. همچنین [[امام]] در پاسخ یکی از [[شیعیان]] که پرسید: [[معالم دین]] را از چه کسی بیاموزم، فرمود: از [[زکریا بن آدم قمی]] که [[امین]] بر [[دین]] و [[دنیا]] می‌‌باشد.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۴ و ۵۹۵.</ref> همچنین در یکی از سال‌ها در [[سفر حج]]، از [[مدینه]] تا [[مکه]] همراه امام رضا{{ع}} بود.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۳۳۰.</ref> وی در زمام [[امام جواد]]{{ع}}درگذشت که حضرت در نوشته‌ای از او [[تمجید]] کرد و از [[خداوند]] برایش [[طلب رحمت]] نمود.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۵.</ref> [[قبر]] وی در شیخان [[قم]] مورد توجه [[محبان اهل بیت]] است.<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۳۳.</ref> «کتاب مسائله | او محدثی [[ثقه]]، عظیم‌القدر، جلیل<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۹۴.</ref> و [[فقیه]]<ref>رجال ابن داود، ص۱۵۸.</ref> بود و امام رضا{{ع}} به او عنایتی خاص داشت و آن [[زمان]] که به [[حضرت]] عرض کرد: چون [[سفیهان]] در [[اهل بیت]] من بسیارند می‌‌خواهم از بین آنان خارج شوم، حضرت فرمود: این کار را مکن، چون همان طور که به جهت [[ابی الحسن کاظم]]{{ع}} از [[اهل بغداد]] [[بلا]] و [[گرفتاری]] دفع شده، با وجود تو نیز از اهل بیت تو دفع می‌‌شوند. همچنین [[امام]] در پاسخ یکی از [[شیعیان]] که پرسید: [[معالم دین]] را از چه کسی بیاموزم، فرمود: از [[زکریا بن آدم قمی]] که [[امین]] بر [[دین]] و [[دنیا]] می‌‌باشد.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۴ و ۵۹۵.</ref> همچنین در یکی از سال‌ها در [[سفر حج]]، از [[مدینه]] تا [[مکه]] همراه امام رضا{{ع}} بود.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۳۳۰.</ref> وی در زمام [[امام جواد]]{{ع}} درگذشت که حضرت در نوشته‌ای از او [[تمجید]] کرد و از [[خداوند]] برایش [[طلب رحمت]] نمود.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۵.</ref> [[قبر]] وی در شیخان [[قم]] مورد توجه [[محبان اهل بیت]] است.<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۳۳.</ref> «کتاب مسائله للرضا{{ع}}»<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۹۴.</ref> و «کتاب الحدیث» از آثار اوست.<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۳۳.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۳۴۲-۳۴۳.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام صادق است. زکریا بن آدم بن عبدالله اشعری قمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: زکریا بن آدم بن عبدالله اشعری قمی در معارف و سیره رضوی - زکریا بن آدم بن عبدالله اشعری قمی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابویحیی زکریا بن آدم بن عبدالله بن سعد اشعری قمی از اصحاب امام صادق، امام رضا و امام جواد(ع) به حساب می‌‌آمد[۱] و برخی او را از صحابه امام کاظم(ع) نیز شمرده‌اند.[۲] وی از امام کاظم و امام رضا(ع)، داود بن کثیر رقی و کاهلی روایت نقل کرده و افرادی چون احمد بن حمزه، اسماعیل بن مهران، محمد بن خالد برقی و محمد بن حمزه از او روایت کرده‌اند.[۳]
او محدثی ثقه، عظیم‌القدر، جلیل[۴] و فقیه[۵] بود و امام رضا(ع) به او عنایتی خاص داشت و آن زمان که به حضرت عرض کرد: چون سفیهان در اهل بیت من بسیارند می‌‌خواهم از بین آنان خارج شوم، حضرت فرمود: این کار را مکن، چون همان طور که به جهت ابی الحسن کاظم(ع) از اهل بغداد بلا و گرفتاری دفع شده، با وجود تو نیز از اهل بیت تو دفع می‌‌شوند. همچنین امام در پاسخ یکی از شیعیان که پرسید: معالم دین را از چه کسی بیاموزم، فرمود: از زکریا بن آدم قمی که امین بر دین و دنیا می‌‌باشد.[۶] همچنین در یکی از سال‌ها در سفر حج، از مدینه تا مکه همراه امام رضا(ع) بود.[۷] وی در زمام امام جواد(ع) درگذشت که حضرت در نوشته‌ای از او تمجید کرد و از خداوند برایش طلب رحمت نمود.[۸] قبر وی در شیخان قم مورد توجه محبان اهل بیت است.[۹] «کتاب مسائله للرضا(ع)»[۱۰] و «کتاب الحدیث» از آثار اوست.[۱۱].[۱۲]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال الطوسی، ص۲۰۰، ۳۷۷ و ۴۰۱.
- ↑ معالم العلماء، ص۵۳.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۷، ص۲۷۲ ـ ۲۷۴.
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۳۹۴.
- ↑ رجال ابن داود، ص۱۵۸.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۴ و ۵۹۵.
- ↑ جامع الرواة، ج۱، ص۳۳۰.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۵.
- ↑ الذریعه، ج۶، ص۳۳۳.
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۳۹۴.
- ↑ الذریعه، ج۶، ص۳۳۳.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۳۴۲-۳۴۳.