ابان بن عثمان بن یحیی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابان بن عثمان بن یحیی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابان بن عثمان بن یحیی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
ابان را به جهت انتسابش به [[طایفه]] [[بجیله]] از طرف مادر و یا به جهت هم پیمانی او با آن طایفه، [[بجلی]] [[لقب]] داده‌اند. او که از [[اهالی بصره]] بود پس از [[مهاجرت]] به [[کوفه]] در همان جا تا پایان [[عمر]] ساکن شد.
[[ابوعبدالله ابان بن عثمان بن یحیی بن زکریا لؤلؤی کوفی أحمر بجلی]] [[محدّث]]، [[فقیه]]، ادیب و [[نسب شناس]] سده دوم، و اصالتاً [[اهل کوفه]] بود و در [[کوفه]] و [[بصره]] می‌‌زیست.<ref>رجال النجاشی ۱/۸۰ ـ۸۱ معجم الادباء ۱/۱۰۹.</ref> از زادگاه و [[تاریخ]] ولادت او اطلاعی در دست نیست.


[[کشّی]] [[مذهب]] او را [[ناووسی]] دانسته است <ref>اختیار معرفة الرجال / ش 659، 705 و773.</ref>، ولی برخی چون [[مامقانی]]، [[سیدمحسن امین]] و [[آیة الله خوئی]] این نسبت را رد کرده‌اند زیرا ابان از [[اصحاب امام کاظم]]{{ع}} بوده و از آن حضرت [[روایات]] زیادی دارد در صورتی که [[ناووسیه]] بر [[امامت امام صادق]]{{ع}} توقف کرده و [[ائمه]] پس از آن حضرت را به عنوان [[امام]] قبول ندارند. و نیز کسی از [[اصحاب]] [[رجال شیعه]] میان روایات وی از [[امام صادق]]{{ع}} و [[امام کاظم]]{{ع}} تفاوتی قائل نشده است. به علاوه، ناووسی بودن او مستند به قول [[علی بن حسن فطحی]] است و قول چنین شخصی برای [[اثبات]] مذهب وی معتبر نیست<ref>تنقیح المقال 5/ 1 و8؛ اعیان الشیعه 100/ 2 و معجم رجال الحدیث 160/ 1.</ref>.
[[ابان]] از [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} به شمار می‌‌رفت.<ref>رجال الطوسی ۱۵۲ لسان المیزان ۱/۲۴.</ref> از آن حضرت و از [[امام کاظم]]{{ع}} [[علوم]] متداول [[روز]] از جمله [[حدیث]] را آموخته و [[روایت]] کرده است.<ref>رجال النجاشی ۱/۸۰.</ref> از دیگر [[مشایخ حدیث]] وی کسانی چون [[ابوبصیر]]،<ref>اختیار معرفة الرجال ۲۰۹.</ref>[[محمد بن مسلم]]، [[ابان بن تغلب]]، [[زرارة بن اعین]] و [[ابوحمزة ثمالی]] را می‌‌توان نام برد. برخی برآن‌اند که شمار [[روایات]] وی به حدود هفتصد می‌‌رسد.<ref>معجم رجال الحدیث ۱/۱۳۹، ۱۵۷، ۱۶۲ و ۱۶۳.</ref> ابان علاوه بر حدیث، در هر یک از علوم [[فقه]]،<ref>اختیار معرفة الرجال ۳۷۵.</ref>[[ادب]]،<ref>لسان المیزان ۱/۲۴.</ref> [[نسب‌شناسی]]، [[اخبار]] [[شعرا]] و ایام [[عرب]] [[صاحب نظر]] شمرده می‌‌شد.<ref>الفهرست (طوسی) ۱۸ معجم الادباء ۱/۱۰۸.</ref> به گفته [[ابن ابی عمیر]]، از [[حافظه]] سرشاری برخوردار بود.<ref>لسان المیزان ۱/۲۴.</ref>


او از جمله مصنفان [[شیعی]] است که دارای کتابی بزرگ در [[تاریخ اسلام]]، مشتمل بر ولادت، [[مغازی]]، [[وفات پیامبر]]{{صل}}، [[حادثه سقیفه]] و دیگر حوادث و نیز دارای اصل و جامع [[روایی]] بوده است.
[[کشی]] وی را از [[فرقه]] ناووسیّه دانسته است<ref>اختیار معرفة الرجال ۳۵۲ خلاصة الاقوال ۲۱.</ref> که این گفتار با [[اعتقاد]] به اینکه او از امام کاظم{{ع}} روایت کرده سازگار نمی‌نماید، چون ناووسیّه در [[امامت امام صادق]]{{ع}} متوقف شده و آن حضرت را زنده و [[مهدی موعود]] دانسته‌اند و [[اعتقادی]] به [[امامت امام کاظم]]{{ع}} نداشته‌اند؛ لذا برخی احتمال داده‌اند لفظ [[قادسیّه]] صحیح است نه [[ناووسیه]]، آن چنان که در برخی از نسخه‌های [[اختیار معرفة الرجال]] چنین آمده است.<ref>معجم رجال الحدیث ۱/۱۶۰ تنقیح المقال ۱/۶.</ref> ابان از [[اصحاب اجماع]] نیز بوده و چون که ایشان همگی از [[امامیه]] بوده‌اند، وی را نیز از [[دانشمندان امامیه]]<ref>قاموس الرجال ۱/۸۴.</ref> و فردی [[ثقه]] برشمرده‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث ۱/۱۶۱.</ref>


==طبقه و جایگاه روایی==
راویانِ بنام سده دوم از ابان روایت شنیده و نقل کرده‌اند. برخی از اینان عبارت‌اند از: [[ابن ابی عمیر حسن بن محبوب]]، [[حماد بن عیسی]] و [[یونس بن عبدالرحمان]].<ref>معجم رجال الحدیث ۱/۱۶۱.</ref> کسانی همچون [[ابوعبیده معمر بن مثنی]]، [[محمد بن مثنی]] و [[محمد بن سلام جمحی]] نیز از وی علومی را فراگرفته و بیشتر حکایت‌ها، [[اخبار]] [[شعرا]]، [[انساب]] و ایّام [[عرب]] را از او نقل کرده‌اند.<ref>رجال النجاشی ۱/۸۰ و۸۱.</ref>
کشی پس از ذکر نام ابان در میان فقهای [[اصحاب امام صادق]]{{ع}}، نسبت به تصحیح تمام روایات او و [[پنج تن]] دیگر از اصحاب آن حضرت [[جمیل بن دراج]]، [[عبدالله بن سکان]]، [[عبدالله بن بکیر]]، [[حماد بن عثمان]] و [[حماد بن عیسی]] ادعای [[اجماع]] کرده است. این ادعا، مستند [[توثیق]] علمای رجالی شیعی پس از کشی است هر چند که درباره مدلول آن بحث‌های دامنه داری صورت گرفته است.


[[علامه]] با تکیه بر این اجماع، روایات ابان را در عین پذیرشِ انحرافِ مذهبی‌اش معتبر می‌‌داند. [[شوشتری]] و دیگران نیز با استناد به همان اجماع او را توثیق کرده‌اند. مامقانی علاوه بر آن، [[روایت]] [[احمد بن محمد بن ابی نصر]] و روایت [[جعفر بن بشیر]] از ابان - که درباره آنها آمده است: {{عربی|احمد بن محمد لایَروی اِی عَن ثقة و جعفر بن بشیر رَوی عَن الثِّقات وَ رَوَوا عَنْه}} - را [[دلایل]] دیگری بر [[توثیق]] ابان دانسته است.
[[ابان]] دارای تألیف مهمی در موضوعات مبدأ، [[مبعث]]، [[مغازی]]، [[وفات پیامبر]]، [[سقیفه]] و ردّه بوده است.<ref>الفهرست (طوسی) ۱۸.</ref> وی در حدود ۲۰۰ هـ درگذشت<ref>الاعلام ۱/۲۷.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۶۱.</ref>
 
[[شیخ صدوق]] (ره) وی را در مشیخه خود نام برده و بدین ترتیب تلویحاً او را توثیق کرده است. به علاوه، نام وی در [[اسناد]] [[کامل الزیارات]] نیز آمده است. هر چند [[شیخ طوسی]] و [[برقی]] او را تنها در زمره [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} آورده‌اند، [[نجاشی]] وی را از [[راویان امام کاظم]]{{ع}} نیز دانسته است.
 
با این که عقیلی، ابان را در کتاب [[الضعفاء الکبیر]] ذکر کرده است، [[ابن حبّان]] نام وی را در کتاب الثقات خود آورده و در عین حال دارای [[خطا]] و [[اشتباه]] نیز دانسته است. [[ذهبی]]، اعتبار این [[راوی]] را مورد تردید قرار داده است، لکن او را متروک نمی‌داند.
 
ابان از کسانی چون: [[امام صادق]]{{ع}}، [[امام کاظم]]{{ع}}، [[ابوبصیر]]، [[ابو ایوب]]، [[حمزة بن صیاد]]، [[عبد السلام بن نعیم]]، [[عطاء بن سائب]]، [[فضیل بن یسار]]، [[محمد بن مسلم]] و [[محمد واسطی]] [[روایت]] کرده است.و از او کسانی چون: [[محمد بن ولید]]، [[علی بن حکم]]، [[حسن بن علی وشاء]]، [[محسن بن احمد]]، [[محمد بن زیاد ازدی]]، [[حسن بن محمد بن سماعة]]، [[احمد بن محمد بن ابی نصر]] و [[جعفر بن بشیر]] روایت کرده‌اند.
 
[[احادیث]] وی، در برخی [[جوامع روایی]] چون: [[الکافی]]، [[تهذیب الاحکام]] و [[من لایحضره الفقیه]] آمده است.
 
ابان از [[عبدالسلام بن نعیم]] نقل می‌‌کند که به [[امام صادق]]{{ع}} گفت: وارد [[خانه]] شدم و دعایی جز [[صلوات بر پیامبر]]{{صل}} و خاندانش{{ع}} بر زبانم نبود. [[امام]]{{ع}} فرمود: (کسی دعایی [[برتر]] و با فضیلت‌تر از دعای تو را بر زبان نیاورده است) <ref>الکافی 494/ 2.</ref>.
 
از آنچه گذشت معلوم می‌‌شود که وی از [[طبقه هفتم راویان]] بوده و در حدود سال 150 هجری [[وفات]] یافته است.<ref>[[ح‍س‍ی‍ن‌ ع‍زی‍زی‌|عزیزی]]، [[پ‍روی‍ز رس‍ت‍گ‍ار|رستگار]]، [[ی‍وس‍ف‌ ب‍ی‍ات‌|بیات]]، [[راویان مشترک ج۲ (کتاب)|راویان مشترک]]،  ج۲، ص 4.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:IM010597.jpg|22px]] [[ح‍س‍ی‍ن‌ ع‍زی‍زی‌|عزیزی]]، [[پ‍روی‍ز رس‍ت‍گ‍ار|رستگار]]، [[ی‍وس‍ف‌ ب‍ی‍ات‌|بیات]]، [[راویان مشترک ج۲ (کتاب)|'''راویان مشترک ج۲''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۳۵: خط ۲۲:
[[رده:اصحاب امام کاظم]]
[[رده:اصحاب امام کاظم]]
[[رده:اصحاب امام صادق]]
[[رده:اصحاب امام صادق]]
[[رده: بجیله]]
[[رده: اعلام]]

نسخهٔ ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۶

آشنایی اجمالی

ابوعبدالله ابان بن عثمان بن یحیی بن زکریا لؤلؤی کوفی أحمر بجلی محدّث، فقیه، ادیب و نسب شناس سده دوم، و اصالتاً اهل کوفه بود و در کوفه و بصره می‌‌زیست.[۱] از زادگاه و تاریخ ولادت او اطلاعی در دست نیست.

ابان از اصحاب امام صادق(ع) به شمار می‌‌رفت.[۲] از آن حضرت و از امام کاظم(ع) علوم متداول روز از جمله حدیث را آموخته و روایت کرده است.[۳] از دیگر مشایخ حدیث وی کسانی چون ابوبصیر،[۴]محمد بن مسلم، ابان بن تغلب، زرارة بن اعین و ابوحمزة ثمالی را می‌‌توان نام برد. برخی برآن‌اند که شمار روایات وی به حدود هفتصد می‌‌رسد.[۵] ابان علاوه بر حدیث، در هر یک از علوم فقه،[۶]ادب،[۷] نسب‌شناسی، اخبار شعرا و ایام عرب صاحب نظر شمرده می‌‌شد.[۸] به گفته ابن ابی عمیر، از حافظه سرشاری برخوردار بود.[۹]

کشی وی را از فرقه ناووسیّه دانسته است[۱۰] که این گفتار با اعتقاد به اینکه او از امام کاظم(ع) روایت کرده سازگار نمی‌نماید، چون ناووسیّه در امامت امام صادق(ع) متوقف شده و آن حضرت را زنده و مهدی موعود دانسته‌اند و اعتقادی به امامت امام کاظم(ع) نداشته‌اند؛ لذا برخی احتمال داده‌اند لفظ قادسیّه صحیح است نه ناووسیه، آن چنان که در برخی از نسخه‌های اختیار معرفة الرجال چنین آمده است.[۱۱] ابان از اصحاب اجماع نیز بوده و چون که ایشان همگی از امامیه بوده‌اند، وی را نیز از دانشمندان امامیه[۱۲] و فردی ثقه برشمرده‌اند.[۱۳]

راویانِ بنام سده دوم از ابان روایت شنیده و نقل کرده‌اند. برخی از اینان عبارت‌اند از: ابن ابی عمیر حسن بن محبوب، حماد بن عیسی و یونس بن عبدالرحمان.[۱۴] کسانی همچون ابوعبیده معمر بن مثنی، محمد بن مثنی و محمد بن سلام جمحی نیز از وی علومی را فراگرفته و بیشتر حکایت‌ها، اخبار شعرا، انساب و ایّام عرب را از او نقل کرده‌اند.[۱۵]

ابان دارای تألیف مهمی در موضوعات مبدأ، مبعث، مغازی، وفات پیامبر، سقیفه و ردّه بوده است.[۱۶] وی در حدود ۲۰۰ هـ درگذشت[۱۷].[۱۸]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی ۱/۸۰ ـ۸۱ معجم الادباء ۱/۱۰۹.
  2. رجال الطوسی ۱۵۲ لسان المیزان ۱/۲۴.
  3. رجال النجاشی ۱/۸۰.
  4. اختیار معرفة الرجال ۲۰۹.
  5. معجم رجال الحدیث ۱/۱۳۹، ۱۵۷، ۱۶۲ و ۱۶۳.
  6. اختیار معرفة الرجال ۳۷۵.
  7. لسان المیزان ۱/۲۴.
  8. الفهرست (طوسی) ۱۸ معجم الادباء ۱/۱۰۸.
  9. لسان المیزان ۱/۲۴.
  10. اختیار معرفة الرجال ۳۵۲ خلاصة الاقوال ۲۱.
  11. معجم رجال الحدیث ۱/۱۶۰ تنقیح المقال ۱/۶.
  12. قاموس الرجال ۱/۸۴.
  13. معجم رجال الحدیث ۱/۱۶۱.
  14. معجم رجال الحدیث ۱/۱۶۱.
  15. رجال النجاشی ۱/۸۰ و۸۱.
  16. الفهرست (طوسی) ۱۸.
  17. الاعلام ۱/۲۷.
  18. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۱.