رستگاری در فقه سیاسی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث رستگاری است. رستگاری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رستگاری در لغت - رستگاری در قرآن - رستگاری در اخلاق اسلامی - رستگاری در معارف دعا و زیارات - رستگاری در معارف و سیره سجادی - رستگاری در فقه سیاسی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

رستگار شدن و نجات یافتن، بقا در خیر. اصل آن "فلح" به معنای فوز و بقا، نجات از شرور و درک خیر و صلاح.

فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا وَقَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَى.

فلاح در قرآن کریم دو صورت دارد:

1. فلاح دنیوی به معنای دستیابی به سعادت‌هایی که حیات طیّبه به آنها تحقق می‌یابد. غنا و عزّت در چنین حیاتی است؛
2. فلاح اخروی که در چهار چیز تحقق می‌یابد: بقای بدون فنا، غنای بی‌فقر، عزت بی‌ذلت و علم بدون جهل.

فلاح و رستگاری غایت زندگی بشری است. تقوای الهی، جهاد، صبر، اجتناب از پلیدی‌ها، فعل خیر، توبه، ذکر خدا و اطاعتِ امر الهی در قرآن کریم از عوامل رستگاری و فلاح شمرده شده‌اند.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم