کام برداشتن با تربت: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = امام حسین | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۰
مقدمه
مستحبّ است کام نوزادان را با تربت سید الشهدا (ع) بردارند که سبب امان است. آشنا ساختن کام فرزند با خاک شهادت، الهام دهندۀ پیوند با عاشورا و قداست بخشیدن به حیات نوزاد، در نخستین روز‌های زندگی است. امام صادق (ع) فرمود: «حَنِّكُوا أَوْلاَدَكُمْ بِتُرْبَةِ الْحُسَيْنِ فَإِنَّهُ أَمَانٌ»[۱]. کام فرزندانتان را با تربت قبر حسین (ع) بردارید، چرا که این، سبب امان او خواهد شد. این استحباب، نسبت به آب فرات هم وجود دارد و به نوعی چشاندن محبّت حسینی و آشنا ساختن سرشت فرزند با مکتب عاشوراست. "تحنیک" و "سغ برداشتن" هم گفته می‌شود. بعضی جاها مقداری از تربت را در آب یا شربت حل می‌کنند و به افراد می‌دهند تا شفا یابند و متبرّک شوند. به این کار اصطلاحا "تربت نوشانی" می‌گویند[۲].
منابع
پانویس
- ↑ بحار الأنوار، ج۹۸، ص۱۲۴ و ۱۳۶.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۹۲.