دستاوردهای حکومت جهانی امام مهدی چیستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=120%' به '{{عربی') |
جز (جایگزینی متن - '{{عربی| {{متن قرآن' به '{{متن قرآن') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند: | ::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند: | ||
::::::«افراد و جمعیت‌ها پیش از آنکه به [[حکومت]] برسند و قدرت را به دست گیرند، آرمان‌هایی را برای [[حکومت]] خود بیان می‌کنند و چه بسا برای رسیدن به آن اهداف، برنامه‌های خود را نیز اعلام می‌نمایند؛ امّا معمولا پس از رسیدن به قدرت و گذشت زمان، در اهداف خود ناکام مانده و گاهی از آنچه گفته بودند، عدول می‌کنند و یا به کلّی آن ایده‌ها و اهداف مطرح شده را فراموش می‌کنند. دست نیافتن به آرزوها و اهداف از پیش تعیین شده، یا به آن علت است که «هدف‌ها» واقعی و اصولی نبوده یا آن که برنامه‌های [[حکومت]] برای رسیدن به هدف‌ها، برنامه جامع و کاملی نبوده است و در بسیاری از موارد نیز سبب ناکامی، عدم لیاقت مجریان بوده است. در [[حکومت]] [[امام مهدی]]{{ع}} اهداف، واقعی و اصیل هستند که ریشه در عمق وجدان‌های بشر دارند و همگان در آرزوی رسیدن به آنها بوده‌اند. برنامه‌ها نیز بر اساس تعالیم [[قرآن]] و سنّت معصومان تنظیم شده و در تمام بخش‌ها ضمانت اجرائی برای آنها وجود دارد؛ بنابراین دستاوردهای این انقلاب عظیم، بسیار چشمگیر و قابل توجه است. در یک جمله باید گفت: دستاوردهای [[حکومت]] [[امام مهدی]]{{ع}} پاسخ‌گوی تمام نیازهای معنوی و مادی بشر است که خداوند متعال در وجود انسان به امانت نهاده است. در اینجا با توجه به روایات برخی از این دستاوردها را بیان می‌کنیم: | ::::::«افراد و جمعیت‌ها پیش از آنکه به [[حکومت]] برسند و قدرت را به دست گیرند، آرمان‌هایی را برای [[حکومت]] خود بیان می‌کنند و چه بسا برای رسیدن به آن اهداف، برنامه‌های خود را نیز اعلام می‌نمایند؛ امّا معمولا پس از رسیدن به قدرت و گذشت زمان، در اهداف خود ناکام مانده و گاهی از آنچه گفته بودند، عدول می‌کنند و یا به کلّی آن ایده‌ها و اهداف مطرح شده را فراموش می‌کنند. دست نیافتن به آرزوها و اهداف از پیش تعیین شده، یا به آن علت است که «هدف‌ها» واقعی و اصولی نبوده یا آن که برنامه‌های [[حکومت]] برای رسیدن به هدف‌ها، برنامه جامع و کاملی نبوده است و در بسیاری از موارد نیز سبب ناکامی، عدم لیاقت مجریان بوده است. در [[حکومت]] [[امام مهدی]]{{ع}} اهداف، واقعی و اصیل هستند که ریشه در عمق وجدان‌های بشر دارند و همگان در آرزوی رسیدن به آنها بوده‌اند. برنامه‌ها نیز بر اساس تعالیم [[قرآن]] و سنّت معصومان تنظیم شده و در تمام بخش‌ها ضمانت اجرائی برای آنها وجود دارد؛ بنابراین دستاوردهای این انقلاب عظیم، بسیار چشمگیر و قابل توجه است. در یک جمله باید گفت: دستاوردهای [[حکومت]] [[امام مهدی]]{{ع}} پاسخ‌گوی تمام نیازهای معنوی و مادی بشر است که خداوند متعال در وجود انسان به امانت نهاده است. در اینجا با توجه به روایات برخی از این دستاوردها را بیان می‌کنیم: | ||
::::#'''[[عدالت]] فراگیر:''' در روایات فراوان، مهم‌ترین ره آورد قیام و انقلاب [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} پر شدن جهان از [[عدالت]] و دادگری شمرده شده است که در بخش اهداف [[حکومت]] درباره آن سخن گفتیم. اما در این بخش بر آن حقیقت یاد شده، این واقعیت را می‌افزاییم که در حاکمیت قائم آل محمد {{صل}} [[عدالت]] در همه سطوح جامعه به صورت یک جریان جاری در تمام مویرگ‌های اجتماع در می‌آید و هیچ نهاد و مجموعه کوچک یا بزرگی نمی‌ماند، مگر اینکه عدالت در آن حاکم خواهد شد و روابط افراد با یکدیگر براساس آن پی‌ریزی خواهد گشت. [[امام صادق]]{{ع}} در این باره فرمود: "به خدا قسم! [[عدالت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} را در خانه‌های مردم خواهد برد، آنچنان که سرما و گرما به درون خانه‌ها نفوذ می‌کند.<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ح ۱۳۱، ص ۳۶۲.</ref> اینکه خانه که کوچک‌ترین نهاد جامعه است به کانون عدالت تبدیل می‌شود و روابط افراد خانواده با یکدیگر عادلانه می‌شود، حکایت از آن دارد که [[حکومت جهانی]] و عدل گستر مهدوی، نه با ابزار زور و قانون، بلکه بر اساس یک تربیت قرآنی که به عدالت و احسان فرمان می‌دهد،<ref>قرآن می‌فرماید: | ::::#'''[[عدالت]] فراگیر:''' در روایات فراوان، مهم‌ترین ره آورد قیام و انقلاب [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} پر شدن جهان از [[عدالت]] و دادگری شمرده شده است که در بخش اهداف [[حکومت]] درباره آن سخن گفتیم. اما در این بخش بر آن حقیقت یاد شده، این واقعیت را می‌افزاییم که در حاکمیت قائم آل محمد {{صل}} [[عدالت]] در همه سطوح جامعه به صورت یک جریان جاری در تمام مویرگ‌های اجتماع در می‌آید و هیچ نهاد و مجموعه کوچک یا بزرگی نمی‌ماند، مگر اینکه عدالت در آن حاکم خواهد شد و روابط افراد با یکدیگر براساس آن پی‌ریزی خواهد گشت. [[امام صادق]]{{ع}} در این باره فرمود: "به خدا قسم! [[عدالت]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} را در خانه‌های مردم خواهد برد، آنچنان که سرما و گرما به درون خانه‌ها نفوذ می‌کند.<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ح ۱۳۱، ص ۳۶۲.</ref> اینکه خانه که کوچک‌ترین نهاد جامعه است به کانون عدالت تبدیل می‌شود و روابط افراد خانواده با یکدیگر عادلانه می‌شود، حکایت از آن دارد که [[حکومت جهانی]] و عدل گستر مهدوی، نه با ابزار زور و قانون، بلکه بر اساس یک تربیت قرآنی که به عدالت و احسان فرمان می‌دهد،<ref>قرآن می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ}}؛ به راستی که خداوند به عدالت و نیکوکاری فرمان می‌دهد؛سوره نحل: ۹۰.</ref> افراد را پرورش می‌دهد. در فضایی این چنین همگان به حکم وظیفه انسانی و الهی خود، حقوق دیگران را –گرچه از نظر رتبه و مقام، جایگاهی نداشته باشند- محترم می‌شمارند. در جامعه موعود مهدوی، [[عدالت]]، یک جریان فرهنگی اصیل و با پشتوانه قرآنی و حکومتی است که تخلّف از آن تنها توسط معدودی از افراد صورت می‌گیرد که خود محور و منفعت طلب بوده و به دور از تعالیم [[قرآن]] و [[اهل بیت]]{{عم}} پرورش یافته‌اند. [[حکومت]] عادل نیز با آنها برخورد جدّی می‌کند و اجازه رشد و نموّ به آنها نمی‌دهد؛ به ویژه از نفوذ آنها به سطوح حاکمیت جلوگیری می‌کند. آری؛ عدالتی چنین فراگیر و همگانی ره آورد [[حکومت]] [[امام مهدی|مهدی منتظر]]{{ع}} است و بدین‌سان عالی‌ترین هدف انقلاب [[امام مهدی]]{{ع}} که پر کردن عالم از [[عدل]] و داد بوده است به شکل کامل تحقق خواهد یافت. آن هم نه فقط [[عدالت]] اجتماعی؛ بلکه [[عدالت]] در همه ابعاد انسانی محقق می‌شود و ظلم و ستم و حق‌کشی در همه زوایای جامعه حتی در روابط اعضای خانواده با یکدیگر از بین خواهد رفت. | ||
::::#'''رشد فکری و اخلاقی و ایمانی:''' در بخش قبل آمد که فراگیر شدن [[عدالت]] در جامعه به سبب تربیت صحیح افراد و رواج فرهنگ [[قرآن]] و عترت در جامعه است. در روایات ما به رشد فکری و اخلاقی و ایمانی مردم در حاکمیت [[امام مهدی]]{{ع}} تصریح شده است. وقتی قائم ما قیام کند دست عنایت خویش بر سر بندگان خدا نهد و به برکت آن، عقل و خرد آنها به کمال رسد.<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۷۱، ص ۳۳۶.</ref> همه خوبی‌ها و زیبایی‌ها به دنبال کمال عقل انسان، به دست می‌آید؛ زیرا عقل، [[پیامبر]] درونی انسان است که در صورت حاکم بودن آن بر کشور جسم و جان، آدمی به سوی صلاح و درستی خواهد رفت و مسیر بندگی پروردگار و نیل به سعادت، هموار خواهد شد. از [[امام صادق]]{{ع}} دربارۀ عقل پرسیدند؛ فرمود: "عقل، آن حقیقتی است که به سبب آن، خداوند عبادت می‌شود و به راهنمایی آن، بهشت به دست می‌آید.<ref>کافی، ج ۱، کتاب العقل و الجهل، ح ۳، ص ۱۱.</ref> آری؛ امروز می‌بینیم که در جامعه بدون [[امام]]، شهوات بر عقل، غلبه دارد و نفس سرکش، یگانه فرمانروای افراد و گروه‌ها و احزاب است. پیامد این وضعیت، پایمال شدن حقوق انسان‌ها و فراموش شدن ارزش‌های الهی است؛ ولی در جامعه موعود و در سایه فرمانروایی حجّت خدا که عقل کلّ است، عقول انسان‌ها، میدان‌دار و سکّان دار تصمیم و اقدام خواهد بود. بدیهی است که عقلِ به کمال رسیده، جز به خوبی و زیبایی فرمان نمی‌دهد. | ::::#'''رشد فکری و اخلاقی و ایمانی:''' در بخش قبل آمد که فراگیر شدن [[عدالت]] در جامعه به سبب تربیت صحیح افراد و رواج فرهنگ [[قرآن]] و عترت در جامعه است. در روایات ما به رشد فکری و اخلاقی و ایمانی مردم در حاکمیت [[امام مهدی]]{{ع}} تصریح شده است. وقتی قائم ما قیام کند دست عنایت خویش بر سر بندگان خدا نهد و به برکت آن، عقل و خرد آنها به کمال رسد.<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۷۱، ص ۳۳۶.</ref> همه خوبی‌ها و زیبایی‌ها به دنبال کمال عقل انسان، به دست می‌آید؛ زیرا عقل، [[پیامبر]] درونی انسان است که در صورت حاکم بودن آن بر کشور جسم و جان، آدمی به سوی صلاح و درستی خواهد رفت و مسیر بندگی پروردگار و نیل به سعادت، هموار خواهد شد. از [[امام صادق]]{{ع}} دربارۀ عقل پرسیدند؛ فرمود: "عقل، آن حقیقتی است که به سبب آن، خداوند عبادت می‌شود و به راهنمایی آن، بهشت به دست می‌آید.<ref>کافی، ج ۱، کتاب العقل و الجهل، ح ۳، ص ۱۱.</ref> آری؛ امروز می‌بینیم که در جامعه بدون [[امام]]، شهوات بر عقل، غلبه دارد و نفس سرکش، یگانه فرمانروای افراد و گروه‌ها و احزاب است. پیامد این وضعیت، پایمال شدن حقوق انسان‌ها و فراموش شدن ارزش‌های الهی است؛ ولی در جامعه موعود و در سایه فرمانروایی حجّت خدا که عقل کلّ است، عقول انسان‌ها، میدان‌دار و سکّان دار تصمیم و اقدام خواهد بود. بدیهی است که عقلِ به کمال رسیده، جز به خوبی و زیبایی فرمان نمی‌دهد. | ||
::::#'''اتحاد و همدلی:''' طبق روایات، جمعیتی که تحت حاکمیت جهانی [[امام مهدی]]{{ع}} به سر می‌برند، با هم متّحد و صمیمی خواهند بود و در زمان بر پایی دولت مهدوی، جایی برای کینه و دشمنی در دل‌ها بندگان خدا نخواهد ماند. [[امام علی| امیر المؤمنین]]{{ع}} فرمود: "وقتی قائم ما قیام کند، کینه از دل‌های بندگان برود"{{عربی|" وَ لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا ... لَذَهَبَتِ الشَّحْنَاءُ مِنْ قُلُوبِ الْعِبَاد"}}؛ در آن زمان، دیگر بهانه‌ای برای کینه‌توزی نیست؛ زیرا روزگار عدل و دادگری است و حقی از کسی ضایع نمی‌شود و روزگار خردورزی و تعقّل است، نه عقل ستیزی و شهوت پرستی.<ref>در دو بخش قبلی به تفصیل درباره عدالت دوران [[امام مهدی]]{{ع}} و کمال عقلی مردم در آن روزگار، سخن گفته شد.</ref> بنابراین زمینه‌ای برای دشمنی و کینه‌جویی باقی نمی‌ماند؛ از این رو دل‌های مردم که تا پیش از این، پراکنده و دور از هم بود، انس و الفت می‌یابد و همگان به برادری قرآنی باز می‌گردند<ref>اشاره به آیۀ | ::::#'''اتحاد و همدلی:''' طبق روایات، جمعیتی که تحت حاکمیت جهانی [[امام مهدی]]{{ع}} به سر می‌برند، با هم متّحد و صمیمی خواهند بود و در زمان بر پایی دولت مهدوی، جایی برای کینه و دشمنی در دل‌ها بندگان خدا نخواهد ماند. [[امام علی| امیر المؤمنین]]{{ع}} فرمود: "وقتی قائم ما قیام کند، کینه از دل‌های بندگان برود"{{عربی|" وَ لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا ... لَذَهَبَتِ الشَّحْنَاءُ مِنْ قُلُوبِ الْعِبَاد"}}؛ در آن زمان، دیگر بهانه‌ای برای کینه‌توزی نیست؛ زیرا روزگار عدل و دادگری است و حقی از کسی ضایع نمی‌شود و روزگار خردورزی و تعقّل است، نه عقل ستیزی و شهوت پرستی.<ref>در دو بخش قبلی به تفصیل درباره عدالت دوران [[امام مهدی]]{{ع}} و کمال عقلی مردم در آن روزگار، سخن گفته شد.</ref> بنابراین زمینه‌ای برای دشمنی و کینه‌جویی باقی نمی‌ماند؛ از این رو دل‌های مردم که تا پیش از این، پراکنده و دور از هم بود، انس و الفت می‌یابد و همگان به برادری قرآنی باز می‌گردند<ref>اشاره به آیۀ {{متن قرآن|إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ}}؛ همانا مؤمنان با یکدیگر برادرند؛ سوره حجرات: آیه:۱۰.</ref> و با یکدیگر همدل و مهربان می‌شوند. [[امام صادق]]{{ع}} در وصف روزگار سبز مهدوی فرمود: "در آن ایام خداوند وحدت و اُلفت بین قلوب پریشان و پراکنده برقرار کند.<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۵۵، ح ۷، ص ۵۴۸.</ref> اگر دست خدا در کار است، دیگر عجیب نیست که این همدلی و صمیمیت به جایی رسد که تصور آن در دنیای کنونی که بحران تضادها و کشمکش‌های مادّی به اوج خود رسیده است، دشوار باشد. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "وقتی قائم ما قیام کند، دوستی واقعی و صمیمیت حقیقی بیان می‌شود. هر نیازمندی دست می‌برد و از جیب برادر ایمانی‌اش به مقدار نیاز برمی‌دارد و برادرش او را منع نمی‌کند.<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۱۶۴، ص ۳۷۲.</ref> | ||
::::#'''سلامت جسمی و روانی:''' یکی از مشکلات بشر امروز، بروز بیماری‌های سخت و غیر قابل علاج است که محصول عوامل گوناگون از جمله آلودگی محیط زیست به سبب به کارگیری وسایل و سلاح‌های شیمیایی، اتمی و میکروبی است. همچنین روابط نامشروع انسان‌ها با یکدیگر و نیز از بین بردن جنگل‌ها و آب‌های دریا از دیگر عوامل ظهور بیماری‌هایی مانند جذام، طاعون، فلج، سکته و ده‌ها بیماری دیگر است که بهداشت و درمان پیشرفته امروزی نیز قادر به معالجه آنها نیست. بر بیماری‌های جسمی باید فهرست بلندی از امراض روحی و روانی را نیز افزود که زندگی را برای مردم جهان، تلخ و غیر قابل تحمل کرده است که این نیز به سبب روابط غلط حاکم بر جهان و انسان‌هاست. در دولت کریمه مهدوی که روزگار عدالت گستری و [[حکومت]] فضیلت‌ها و زیبایی‌هاست و روابط بر اساس برادری و برابری شکل می‌گیرد، بیماری‌های جسمی و روانی انسان از بین می‌رود و قوای بدنی و روحی انسان به طور شگفت انگیزی قوی و نیرومند می‌شود. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "هنگامی که قائم قیام کند، خداوند بیماری‌ها را از مؤمنان دور می‌سازد و تندرستی را به آنان باز می‌گرداند".<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۱۳۸، ص ۳۶۴.</ref> در دولت آن سرور که دانش به گونه‌ای شگفت پیشرفت می‌کند، هیچ بیماری ناعلاجی نمی‌ماند و بهداشت و طبّ، رشد چشمگیری خواهد داشت. نیز به برکت وجود حضرت، بسیاری از بیماران شفا خواهند یافت. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "هر کس قائم [[اهل بیت]] مرا درک کند، اگر به بیماری دچار باشد، شفا می‌یابد و چنانچه دچار ناتوانی باشد، توانا و نیرومند می‌شود.<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۶۸، ص ۳۳۵.</ref> | ::::#'''سلامت جسمی و روانی:''' یکی از مشکلات بشر امروز، بروز بیماری‌های سخت و غیر قابل علاج است که محصول عوامل گوناگون از جمله آلودگی محیط زیست به سبب به کارگیری وسایل و سلاح‌های شیمیایی، اتمی و میکروبی است. همچنین روابط نامشروع انسان‌ها با یکدیگر و نیز از بین بردن جنگل‌ها و آب‌های دریا از دیگر عوامل ظهور بیماری‌هایی مانند جذام، طاعون، فلج، سکته و ده‌ها بیماری دیگر است که بهداشت و درمان پیشرفته امروزی نیز قادر به معالجه آنها نیست. بر بیماری‌های جسمی باید فهرست بلندی از امراض روحی و روانی را نیز افزود که زندگی را برای مردم جهان، تلخ و غیر قابل تحمل کرده است که این نیز به سبب روابط غلط حاکم بر جهان و انسان‌هاست. در دولت کریمه مهدوی که روزگار عدالت گستری و [[حکومت]] فضیلت‌ها و زیبایی‌هاست و روابط بر اساس برادری و برابری شکل می‌گیرد، بیماری‌های جسمی و روانی انسان از بین می‌رود و قوای بدنی و روحی انسان به طور شگفت انگیزی قوی و نیرومند می‌شود. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "هنگامی که قائم قیام کند، خداوند بیماری‌ها را از مؤمنان دور می‌سازد و تندرستی را به آنان باز می‌گرداند".<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۱۳۸، ص ۳۶۴.</ref> در دولت آن سرور که دانش به گونه‌ای شگفت پیشرفت می‌کند، هیچ بیماری ناعلاجی نمی‌ماند و بهداشت و طبّ، رشد چشمگیری خواهد داشت. نیز به برکت وجود حضرت، بسیاری از بیماران شفا خواهند یافت. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "هر کس قائم [[اهل بیت]] مرا درک کند، اگر به بیماری دچار باشد، شفا می‌یابد و چنانچه دچار ناتوانی باشد، توانا و نیرومند می‌شود.<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۶۸، ص ۳۳۵.</ref> | ||
::::#'''خیر و برکت فراوان:''' از دستاوردهای بزرگ [[حکومت]] [[امام مهدی|قائم آل محمد]]{{ع}} خیر و برکت فراوان و بی‌سابقه است. در بهار دولت او همه جا سبز و خرم شده، نشاط و حیات می‌یابد. آسمان می‌بارد و زمین می‌رویاند و برکات الهی سرشار و بی‌شمار می‌شوند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "خداوند به سبب او [[امام مهدی]]{{ع}} برکات آسمان‌ها و زمین را جاری می‌کند. در ایام دولت او آسمان می‌بارد و زمین، دانه می‌دهد.<ref>غیبت طوسی، ح ۱۴۹، ص ۱۸۸.</ref> در سایه [[حکومت]] آن حضرت، کویری نمی‌ماند و همه زمین‌ها جامه حیات و شادابی به تن می‌کند. این تحول چشمگیر و فراوانی بی‌نظیر به آن دلیل است که روزگار مهدی، زما جوانه زدن نهال پاکی و تقوا و شکوفایی گل‌های ایمان است و مردم در همه اصناف و اقشار تحت تربیت الهی قرار گرفته، روابط خود را بر اساس ارزش‌های خدایی انجام می‌دهند. خداوند نیز وعده فرموده است که چنین محیط پاکی را از برکات و خیرات، سیراب کند.[[قرآن کریم]] در این زمینه می‌فرماید: {{متن قرآن|وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُري آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ}}؛<ref>اگر مردم شهرها ایمان آورده، تقوا پیشه می‌کردند درهای برکات آسمان و زمین را به رویشان باز می‌کردیم؛ سوره اعراف: آیه:۹۶.</ref> | ::::#'''خیر و برکت فراوان:''' از دستاوردهای بزرگ [[حکومت]] [[امام مهدی|قائم آل محمد]]{{ع}} خیر و برکت فراوان و بی‌سابقه است. در بهار دولت او همه جا سبز و خرم شده، نشاط و حیات می‌یابد. آسمان می‌بارد و زمین می‌رویاند و برکات الهی سرشار و بی‌شمار می‌شوند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "خداوند به سبب او [[امام مهدی]]{{ع}} برکات آسمان‌ها و زمین را جاری می‌کند. در ایام دولت او آسمان می‌بارد و زمین، دانه می‌دهد.<ref>غیبت طوسی، ح ۱۴۹، ص ۱۸۸.</ref> در سایه [[حکومت]] آن حضرت، کویری نمی‌ماند و همه زمین‌ها جامه حیات و شادابی به تن می‌کند. این تحول چشمگیر و فراوانی بی‌نظیر به آن دلیل است که روزگار مهدی، زما جوانه زدن نهال پاکی و تقوا و شکوفایی گل‌های ایمان است و مردم در همه اصناف و اقشار تحت تربیت الهی قرار گرفته، روابط خود را بر اساس ارزش‌های خدایی انجام می‌دهند. خداوند نیز وعده فرموده است که چنین محیط پاکی را از برکات و خیرات، سیراب کند.[[قرآن کریم]] در این زمینه می‌فرماید: {{متن قرآن|وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُري آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ}}؛<ref>اگر مردم شهرها ایمان آورده، تقوا پیشه می‌کردند درهای برکات آسمان و زمین را به رویشان باز می‌کردیم؛ سوره اعراف: آیه:۹۶.</ref> | ||
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۲۱:۵۳
| دستاوردهای حکومت جهانی امام مهدی چیستند؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
دستاوردهای حکومت جهانی امام مهدی(ع) چیستند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین دکتر غلام رضا بهروزی لک، در مقاله «حکومت جهانی حضرت مهدی» در این‌باره گفته است:
- «گسترش عدالت: یکی از مهم‌ترین انتظار مردم از حکومت جهانی حضرت مهدی (ع) گسترش عدالت است. براساس روایات، پیش از عصر ظهور، ستم چنان زمین را فرا می‌گیرد که مردم همگی در آرزوی ظهور منجی به سر می‌برند. البته چنان که گذشت، عدل هدف غایی احکام اجتماعی اسلام نیست و زمینه تکامل فردی و اجتماعی انسان و نیل به سعادت اخروی را فراهم می آورد.
- گسترش دانش: طبق روایات، در عصر ظهور حضرت مهدی(ع) دانش به دست آن حضرت گسترش چشم گیر می‌یابد. امام صادق(ع) تأکید می‌کند که بخش عمده علوم را امام عصر(ع) گسترش می‌دهند.
- هدایت مردم به سوی خداوند: یکی از ویژگی‌های عمده و اساسی امام(ع) هدایت معنوی انسان‌ها به سوی خداوند است. این هدایت از طریق به دست گرفتن برنامه‌ریزی فرهنگی جامع، تحقق می‌یابد، نه هدایت معنوی فردی. آن حضرت جامعه اسلامی را چنان سامان می‌بخشد که دست یابی انسان‌ها به هدایت الهی آسان می‌گردد.
- اتحاد امت اسلامی: یکی از مشکلات مسلمانان در طول تاریخ وجود فرقه‌های فراوان است. اختلاف این فرقه‌ها چنان عمیق و گسترده است که هر فرقه‌ای دیگران را خارج از دین می‌داند. حضرت مهدی (ع) سنت نبوی(ص) را احیا می‌کند، همگان را به آن فرا می‌خواند و به اختلافات فرقه‌ای و مذهبی پایان می‌دهد.
- تجدید دین: در طول تاریخ، بدعتها و خرافاتی در اسلام پدید آمده است. یکی از وظایف امام عصر(ع) احیا و استقرار دوباره احکام اسلامی است. از این رو، با نفی خرافات و بدعتها، در جهت تجدید دین و بازگشت به اسلام اصیل گام بر می‌دارد. براساس برخی روایات، آن حضرت بخشی از احکام الهی را برای نخستین بار بیان و اجرا خواهد کرد[۱] امام باقر(ع) می‌فرماید: وقتی قائم ما قیام کند، مردم را به امری جا، یا دعوت خواهد کرد؛ همان گونه که رسول خدا(ص) دعوت فرمود. اسلام غریبانه آغاز شد و باز، همانند روزهای نخست غریب خواهد گردید و خوشا به حال غریبان! [۲]
- گسترش امنیت و رفاه: یکی از کارهای ویژه حکومت جهانی حضرت مهدی(ع) بسط امنیت در سراسر جهان است. در این عصر کسی جرئت نخواهد داشت با ایجاد مزاحمت، امنیت و آسایش دیگران را به مخاطره افکند. امام باقر(ع) در این باره فرمود: با ستمگران و مشرکان جنگ می‌کند تا توحید خداوند را بپذیرند و از شرک دست بردارند؛ و زن کهن سال از منزل خویش خارج می‌شود، از مشرق عزم مغرب زمین می‌کند و کسی او را نمی‌آزارد[۳] طبق روایات، در این عصر، آسایش و رفاه مردم چنان گسترش می یابد که نیازمندی یافت نمی‌شود تا صدقات را به وی دهند. امام صادق(ع) می‌فرماید: "هنگامی که قائم قیام کند، حکومت را بر اساس عدل قرار می‌دهد، در روزگارش ستم برچیده می‌شود، در پرتو وجودش جاده‌ها ایمن می‌گردد، زمین برکاتش را خارج می‌سازد، هر حقی به صاحبش می‌رسد و در میان مردم همانند داوود و محمد داوری می‌کند. در این هنگام، زمین گنجهای خود را آشکار می‌سازد و برکاتش را می‌نمایاند و کسی موردی را برای انفاق و صدقه و کمک مالی نمی‌یابد، زیرا همه مؤمنان بی نیاز و ثروت‌مند خواهند شد [۴]
- قیام با سلاح و شمشیر: یکی از اقدام‌های امام عصر(ع) به کارگیری شمشیر برای مبارزه با ستمکاران است. مراد از شمشیر در روایات، مطلق سلاح است و ممکن است آن بزرگوار از سلاح‌های پیشرفته روز نیز بهره گیرد.[۵]. روایات موجود بر قيام مسلحانه آن حضرت و تفاوت روش وی با شیوه پدران بزرگوارش دلالت دارند. البته باید توجه داشت آن حضرت برای دادگستری قیام می‌کند، نه کشتار و خشونت کور؛ بنابراین، چهره خشنی که مستکبران جهان از اسلام و حضرت مهدی (ع) ارائه می‌دهند، با واقعیت و منطق عقلانیت آن بزرگوار سازگار نیست. سلاح حضرت مهدی (ع) تنها علیه ستمگران به کار گرفته می‌شود.
- نظارت کامل بر عملکرد کارگزاران: در عصر حکومت آن حضرت، بر کارگزاران حکومتی نظارتی دقیق اعمال می‌گردد، تا از ستم بر مردم جلوگیری شود. در برخی روایات چنان تأکید شده است که عدل آن حضرت حتی درون خانه‌ها را نیز فرا می‌گیرد تا کسی جرئت تخلف نداشته باشد. امام صادق(ع) می‌فرماید: حضرت مهدی (ع) عدالت را، چنان که سرما و گرما وارد خانه‌ها می‌شود، وارد خانه‌های مردمان می‌سازد و دادگری‌اش همه جا را فرا می‌گیرد.[۶]»[۷].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. آقای محمدی؛ |
|---|
|
| ۲. نویسندگان کتاب نگین آفرینش؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ برای نمونه، به روایتی درباره حکم رانی محصن و مانع زکات، ر.ک: بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۵
- ↑ محمد بن ابراهيم نعمانی، الغیبه، ص ۳۲۰
- ↑ لطف الله صافی گلپایگانی، منتخب الأثر في الأمام الثاني عشر (ع)، ص ۳۷۹
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۸
- ↑ ابراهیم امینی، دادگستر جهان، ص ۳۱۶ و ناصر مکارم شیرازی، حکومت جهانی مهدی (ع)، ص ۲۷۳
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۲
- ↑ بهروزی لک، غلام رضا؛ حکومت جهانی حضرت مهدی، ص ۳۳۴ - ۳۳۷.
- ↑ مطهری، مرتضی، [[شرح مبسوط منظومه، مجموعه آثار، ج۹، ص۳۷۰، ۳۷۱
- ↑ مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار، مجموعه آثار، ج ۱۸، ص ۱۵۴.
- ↑ مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار، مجموعه آثار، ص ۱۵۶ و ۱۵۷.
- ↑ مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار، مجموعه آثار، ج۱۸، ص۱۸۱.
- ↑ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۸۸.
- ↑ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۸۷.
- ↑ مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار، مجموعه آثار، ج ۱۸، ص ۱۶۳.
- ↑ منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر، لطف الله صافی گلپایگانی، ج ۲، ص۳۳۲.
- ↑ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۵۱، ح۳۶۷ ص۶۵.
- ↑ حدید، آیه ۲۵.
- ↑ یا. ج ۹، ص ۳۶۷، ۳۶۸.
- ↑ مطهری، مرتضی، وحى و نبوت، مجموعه آثار، ج ۲، ص ۱۶۶.
- ↑ مطهری، مرتضی، فلسفه ابن سینا ج۱، مجموعه آثار، ج ۷، ص ۱۴.
- ↑ مطهری، مرتضی، وحى و نبوت، مجموعه آثار، ج ۲، ص ۱۶۸.
- ↑ محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۹.
- ↑ محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۵.
- ↑ توبه، ۳۳.
- ↑ گفتارهای معنوی، ص ۲۱۶.
- ↑ مطهری، مرتضی، اسلام و نیازهاى زمان ج۱، مجموعه آثار، ج ۲۱، ص ۲۵۳.
- ↑ یادداشت‌های استاد مطهری، ج ۹، ص ۴۰۰.
- ↑ مطهری، مرتضی، فلسفه تاریخ، مجموعه آثار، ج ۱۵، ص ۱۷۸.
- ↑ مطهری، مرتضی، فلسفه تاریخ، مجموعه آثار، ج ۱۸، ص ۱۵۹.
- ↑ مطهری، مرتضی، اسلام و نیازهاى زمان ج۱، مجموعه آثار، ج ۲۱، ص ۵۰.
- ↑ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.
- ↑ مطهری، مرتضی،اسلام و نیازهاى زمان ج۱، مجموعه آثار، ج ۲۱، ص ۵۰.
- ↑ یادداشت‌های استاد مطهری، ج ۹، ص ۳۸۵.
- ↑ مطهری، مرتضی، ولاءها و ولایت‌ها، مجموعه آثار، ج ۳، ص ۲۷۲.
- ↑ شیخ طوسی، کتاب الغیبه، ص ۱۷۹.
- ↑ اربلی، کشف الغمه، ج ۲، ص ۴۷۳.
- ↑ یادداشت‌های استاد مطهری، ج ۹، ص ۳۷۵.
- ↑ فلسفه تاریخ، ج ۱، صص ۲۵۵ و ۲۵۶.
- ↑ مطهری، مرتضی،جهانبينى توحيدى، مجموعه آثار، ج ۲، ص ۱۰۶.
- ↑ مطهری، مرتضی، جامعه و تاريخ، مجموعه آثار، ج ۲، ص ۳۵۸.
- ↑ مطهری، مرتضی، توحید، مجموعه آثار، ج ۴، ص ۱۳۲، ۱۳۳.
- ↑ مطهری، مرتضی، انسان در قرآن، مجموعه آثار، ج ۲، ص ۳۰۶.
- ↑ یادداشت‌های استاد مطهری، ج ۹، ص ۳۸۸.
- ↑ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۱۰، ص ۱۰۴.
- ↑ مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار، مجموعه آثار، ج ۱۸، ص ۱۶۳.
- ↑ مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار، مجموعه آثار، ج ۱۸، ص ۱۵۹.
- ↑ مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار، مجموعه آثار، ج ۱۸، ص ۱۶۳.
- ↑ الکافی، ج ۸، ص ۲۴۰.
- ↑ مطهری، مرتضی، شرح مبسوط منظومه، مجموعه آثار، ج ۹، ص ۳۸۵؛ به نقل از محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۱.
- ↑ چلچراغ حکمت ج۱۰، ص۶۹-۸۲.
- ↑ بحار الانوار، ج۵۲، ح ۱۳۱، ص ۳۶۲.
- ↑ قرآن می‌فرماید: ﴿إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ﴾؛ به راستی که خداوند به عدالت و نیکوکاری فرمان می‌دهد؛سوره نحل: ۹۰.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۷۱، ص ۳۳۶.
- ↑ کافی، ج ۱، کتاب العقل و الجهل، ح ۳، ص ۱۱.
- ↑ در دو بخش قبلی به تفصیل درباره عدالت دوران امام مهدی(ع) و کمال عقلی مردم در آن روزگار، سخن گفته شد.
- ↑ اشاره به آیۀ ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾؛ همانا مؤمنان با یکدیگر برادرند؛ سوره حجرات: آیه:۱۰.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۵۵، ح ۷، ص ۵۴۸.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۱۶۴، ص ۳۷۲.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۱۳۸، ص ۳۶۴.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۶۸، ص ۳۳۵.
- ↑ غیبت طوسی، ح ۱۴۹، ص ۱۸۸.
- ↑ اگر مردم شهرها ایمان آورده، تقوا پیشه می‌کردند درهای برکات آسمان و زمین را به رویشان باز می‌کردیم؛ سوره اعراف: آیه:۹۶.
- ↑ ر.ک: منتخب الاثر، فصل ۷، باب ۳، ۴، ص ۵۸۹ – ۵۹۳.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۲۱۲، ص ۳۹۰.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۱، ح ۳۷، ص ۸۴.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۱، ح ۳۸، ص ۹۲.
- ↑ او خدایی است که پیامبرش را با هدایت و دین حق فرستاد، تا آن دین را بر همه ادیان پیروز کند؛ سوره توبه: ۳۳؛ سوره فتح: ۲۸؛ سوره صف: ۹.
- ↑ سوره آل عمران: آیه:۹.
- ↑ این سخن، نه یک ادعا، بلکه یک واقعیت تاریخی است که مفسران بزرگ از شیعه و سنی از آن سخن گفته‌اند؛ مثل فخر رازی در التفسیر الکبیر، ج ۱۶، ص ۴۰؛ قرطبی در تفسیر قرطبی، ج ۸، ص ۱۲۱؛ طبرسی در مجمع البیان، ج ۵، ص ۳۵.
- ↑ و با آنان [مشرکان] بجنگید، تا اینکه [در زمین] فتنه و فسادی نماد و آیین همه، دین خدا شود؛ سوره انفال: آیه:۳۹.
- ↑ برای تأویل، معانی مختلفی گفته‌اند که یکی از آنها معانی موجود در آیات است.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۱، ح ۴۱، ص ۵۵.
- ↑ خصال، باب اربعمائه، ح ۱۰، ص ۶۸۵.
- ↑ سوره نور: ۵۵. توضیح و تفسیر آیه در درس «امام مهدی در قرآن» در همین کتاب بیان شد.
- ↑ غیبت نعمانی، ح ۳۵، ص ۲۴۰.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۷۳، ص ۳۳۶.
- ↑ البته ممکن است که روایات مذکور، به اعجاز هم اشاره داشته باشد.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۲۱۳، ص ۳۹۱.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۷۲، ص ۳۳۶.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ح ۲۱۲، ص ۳۹۰.
- ↑ بالادستان، محمد امین؛ حائریپور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۱، ص ۲۰۸ - ۲۱۹.