اصحاب در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*[[اصحاب]]: [[یاران]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۹.</ref>، معاشران، ملازمان دائمی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.</ref>. اصل آن "صحب" به معنای مقاربت و نزدیکی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.</ref> و [[معاشرت]] مداوم (در طول [[زندگی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۳.</ref>. | *[[اصحاب]]: [[یاران]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۹.</ref>، معاشران، ملازمان دائمی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.</ref>. اصل آن "صحب" به معنای مقاربت و نزدیکی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.</ref> و [[معاشرت]] مداوم (در طول [[زندگی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۳.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ}}<ref>«و به یقین کسانی را که ستم ورزیدند از عذاب بهره‌ای است همانند بهره یارانشان» سوره ذاریات، آیه ۵۹.</ref>. | *{{متن قرآن|فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ}}<ref>«و به یقین کسانی را که ستم ورزیدند از عذاب بهره‌ای است همانند بهره یارانشان» سوره ذاریات، آیه ۵۹.</ref>. | ||
*این اصطلاح گاهی با [[امور مادی]] می‌آید، مانند [[اصحاب]] | *این اصطلاح گاهی با [[امور مادی]] می‌آید، مانند: [[اصحاب السفینة]]، [[اصحاب القریه]]، [[اصحاب کهف]]، [[اصحاب الفیل]]؛ گاهی با [[امور معنوی]]، نظیر: [[اصحاب المیمنه]]، [[اصحاب المشئمه]]، [[اصحاب الصراط السوی]]؛ گاهی در [[امور اخروی]] استعمال می‌شود: [[اصحاب النار]]، [[اصحاب الجحیم]]، [[اصحاب الجنة]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۵-۱۹۶.</ref>. | ||
*"صَحابی" یا "[[صحابه]]" اصطلاح خاص در مورد "[[اصحاب رسول الله]]" است که در مورد مصداق آن [[اختلاف]] نظر وجود دارد. عام ترین تعریف از این اصطلاح چنین است: فردی است که [[حضرت رسول]]{{صل}} را در حال [[مسلمانی]] دیده باشد؛ گرچه از آن [[حضرت]] [[روایت]] و [[حدیثی]] [[نقل]] نکرده و هم‌صحبت او نشده باشد<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۲، ص۳۷۰.</ref>. | *"صَحابی" یا "[[صحابه]]" اصطلاح خاص در مورد "[[اصحاب رسول الله]]" است که در مورد مصداق آن [[اختلاف]] نظر وجود دارد. عام ترین تعریف از این اصطلاح چنین است: فردی است که [[حضرت رسول]]{{صل}} را در حال [[مسلمانی]] دیده باشد؛ گرچه از آن [[حضرت]] [[روایت]] و [[حدیثی]] [[نقل]] نکرده و هم‌صحبت او نشده باشد<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۲، ص۳۷۰.</ref>. | ||
*عده‌ای از [[اهل سنت]] قایل به [[عصمت]] [[صحابی]] [[رسول الله]] نیز شده‌اند. [[مذاهب مختلف اسلامی]] از [[سیره]] و برداشت [[صحابی]] از [[قرآن کریم]] و [[سیره]] [[رسول الله]]{{صل}}، تأثیرات فراوانی پذیرفته‌اند<ref>عبدالجواد یاسین، السلطة فی الاسلام.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۹۹.</ref>. | *عده‌ای از [[اهل سنت]] قایل به [[عصمت]] [[صحابی]] [[رسول الله]] نیز شده‌اند. [[مذاهب مختلف اسلامی]] از [[سیره]] و برداشت [[صحابی]] از [[قرآن کریم]] و [[سیره]] [[رسول الله]]{{صل}}، تأثیرات فراوانی پذیرفته‌اند<ref>عبدالجواد یاسین، السلطة فی الاسلام.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۹۹.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۴۱
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اصحاب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- اصحاب: یاران[۱]، معاشران، ملازمان دائمی[۲]. اصل آن "صحب" به معنای مقاربت و نزدیکی[۳] و معاشرت مداوم (در طول زندگی)[۴].
- ﴿فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ﴾[۵].
- این اصطلاح گاهی با امور مادی می‌آید، مانند: اصحاب السفینة، اصحاب القریه، اصحاب کهف، اصحاب الفیل؛ گاهی با امور معنوی، نظیر: اصحاب المیمنه، اصحاب المشئمه، اصحاب الصراط السوی؛ گاهی در امور اخروی استعمال می‌شود: اصحاب النار، اصحاب الجحیم، اصحاب الجنة[۶].
- "صَحابی" یا "صحابه" اصطلاح خاص در مورد "اصحاب رسول الله" است که در مورد مصداق آن اختلاف نظر وجود دارد. عام ترین تعریف از این اصطلاح چنین است: فردی است که حضرت رسول(ص) را در حال مسلمانی دیده باشد؛ گرچه از آن حضرت روایت و حدیثی نقل نکرده و هم‌صحبت او نشده باشد[۷].
- عده‌ای از اهل سنت قایل به عصمت صحابی رسول الله نیز شده‌اند. مذاهب مختلف اسلامی از سیره و برداشت صحابی از قرآن کریم و سیره رسول الله(ص)، تأثیرات فراوانی پذیرفته‌اند[۸][۹].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۹.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۳.
- ↑ «و به یقین کسانی را که ستم ورزیدند از عذاب بهره‌ای است همانند بهره یارانشان» سوره ذاریات، آیه ۵۹.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۵-۱۹۶.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۲، ص۳۷۰.
- ↑ عبدالجواد یاسین، السلطة فی الاسلام.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۹۹.