انذار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
==مفهوم‌شناسی== | |||
انذار در لغت به معنای [[آگاه]] شدن به امری، از آن [[پرهیز]] کردن و خود را برای آن آماده ساختن است<ref>اقرب الموارد، ج ۵، ص ۳۷۸، «نذر».</ref>. انذار اعلام خطر است، مثلا اگر [[آینده]] خطرناکی پیش روی کسی قرار داشته باشد و شخصی به او خبر دهد و او را بترساند، این نوعِ خاص از [[ترساندن]] را انذار می‌گویند. واژه هشدار در زبان [[فارسی]] به این مفهوم نزدیک‌تر است<ref>[[مرتضی مطهری]]، آشنایی با قرآن، جلد اول و دوم، ص۱۴۱.</ref>.<ref>ر.ک: [[علی محمدی آشنانی|محمدی آشنانی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۴، ص۴۶۵ -۴۷۵؛ [[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۵۲.</ref> | |||
لغت‌شناسان و [[مفسران]] معنای انذار را با تعابیری گوناگون ذکر کرده‌اند؛ مانند: توجّه و [[آگاهی]] دادن به آینده‌ای ترسناک<ref>نثر طوبی، ج ۲، ص ۴۴۸.</ref>، [[آگاه کردن]] یا [[ابلاغ]] و خبر دادنی که در آن ترسانیدن صورت پذیرد، برحذر داشتن از امر ترسناکی که زمان و [[فرصت]] کافی برای [[پرهیز]] از آن باشد<ref>التبیان، ج ۱، ص ۶۲.</ref>. ترسانیدنی که به صورت گفتاری بوده<ref>التحقیق، ج ۱۲، ص ۷۵، «نذر».</ref> و در آن امر ترسناک نیز معرفی شود<ref>الفروق‌اللغویه، ص ۷۸.</ref> [[پند]] دادن و [[آموزش]] آنچه [[مردم]] را در بازشناسی [[حق]] از [[باطل]] و درست از [[خطا]] توانا می‌سازد<ref>التحریر والتنویر، ج ۱۱، ص ۶۲.</ref><ref>[[علی محمدی آشنانی|محمدی آشنانی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۴، ص۴۶۵ -۴۷۵.</ref> | |||
==انذار در [[قرآن]]== | |||
انذار و مشتقّات آن بیش از ۱۲۴ بار در [[قرآن کریم]] به‌کار رفته است<ref>المعجم الاحصائی، ج ۳، ص ۱۵۴۲.</ref> و در آنها ضمن بیان این مطلب که [[منذر]] [[حقیقی]] خداست ـ و ازاین‌رو یکی از [[اسمای الهی]] [[منذر]] است<ref>بحارالانوار، ج ۹۴، ص ۳۸۷.</ref> ـ و دیگر منذران نیز [[پیام]] او را [[ابلاغ]] می‌کنند، از [[مسئولیت]] [[پیامبران]] به ویژه [[رسول گرامی اسلام]]، اهداف، موارد، [[شیوه]]، مخاطبان و واکنش آنها در مورد انذار سخن به میان آمده است. | |||
گفتنی است افزون بر موارد کاربرد انذار و مشتقات آن، بخشهای فراوانی از [[قرآن]] بدون به‌کارگیری این واژگان عملاً به انذار پرداخته است، زیرا در آنها از [[عذاب]]، دشواری [[مرگ]]، [[برزخ]]، [[جهان آخرت]]، [[حسابرسی]]، جهنّم و [[عذاب الهی]] به صورت اعلام، [[اخبار]]، [[تهدید]]، [[وعید]] و تحذیر یاد شده است<ref>[[علی محمدی آشنانی|محمدی آشنانی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۴، ص۴۶۵ -۴۷۵.</ref> | |||
==[[پیامبران]]، انذارگران [[الهی]]== | ==[[پیامبران]]، انذارگران [[الهی]]== | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۳: | ||
==انذار یکی از [[فلسفه‌های بعثت]]== | ==انذار یکی از [[فلسفه‌های بعثت]]== | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:right; font-size: 90%; font-weight: normal;">{{اصلی|فلسفه بعثت}}</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:right; font-size: 90%; font-weight: normal;">{{اصلی|فلسفه بعثت}}</div> | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۲۱
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل انذار (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مفهوم‌شناسی
انذار در لغت به معنای آگاه شدن به امری، از آن پرهیز کردن و خود را برای آن آماده ساختن است[۱]. انذار اعلام خطر است، مثلا اگر آینده خطرناکی پیش روی کسی قرار داشته باشد و شخصی به او خبر دهد و او را بترساند، این نوعِ خاص از ترساندن را انذار می‌گویند. واژه هشدار در زبان فارسی به این مفهوم نزدیک‌تر است[۲].[۳]
لغت‌شناسان و مفسران معنای انذار را با تعابیری گوناگون ذکر کرده‌اند؛ مانند: توجّه و آگاهی دادن به آینده‌ای ترسناک[۴]، آگاه کردن یا ابلاغ و خبر دادنی که در آن ترسانیدن صورت پذیرد، برحذر داشتن از امر ترسناکی که زمان و فرصت کافی برای پرهیز از آن باشد[۵]. ترسانیدنی که به صورت گفتاری بوده[۶] و در آن امر ترسناک نیز معرفی شود[۷] پند دادن و آموزش آنچه مردم را در بازشناسی حق از باطل و درست از خطا توانا می‌سازد[۸][۹]
انذار در قرآن
انذار و مشتقّات آن بیش از ۱۲۴ بار در قرآن کریم به‌کار رفته است[۱۰] و در آنها ضمن بیان این مطلب که منذر حقیقی خداست ـ و ازاین‌رو یکی از اسمای الهی منذر است[۱۱] ـ و دیگر منذران نیز پیام او را ابلاغ می‌کنند، از مسئولیت پیامبران به ویژه رسول گرامی اسلام، اهداف، موارد، شیوه، مخاطبان و واکنش آنها در مورد انذار سخن به میان آمده است.
گفتنی است افزون بر موارد کاربرد انذار و مشتقات آن، بخشهای فراوانی از قرآن بدون به‌کارگیری این واژگان عملاً به انذار پرداخته است، زیرا در آنها از عذاب، دشواری مرگ، برزخ، جهان آخرت، حسابرسی، جهنّم و عذاب الهی به صورت اعلام، اخبار، تهدید، وعید و تحذیر یاد شده است[۱۲]
پیامبران، انذارگران الهی
منذر
آیه منذر و هادی
اهداف انذار
گستره انذار
متعلّق انذار
وسایل و مقارنات انذار
مراحل انذار
واکنش مردم در برابر انذار
موانع پذیرش انذار
فرجام نادیده گرفتن انذار
انذار یکی از فلسفه‌های بعثت
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ اقرب الموارد، ج ۵، ص ۳۷۸، «نذر».
- ↑ مرتضی مطهری، آشنایی با قرآن، جلد اول و دوم، ص۱۴۱.
- ↑ ر.ک: محمدی آشنانی، علی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۴، ص۴۶۵ -۴۷۵؛ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۱۵۲.
- ↑ نثر طوبی، ج ۲، ص ۴۴۸.
- ↑ التبیان، ج ۱، ص ۶۲.
- ↑ التحقیق، ج ۱۲، ص ۷۵، «نذر».
- ↑ الفروق‌اللغویه، ص ۷۸.
- ↑ التحریر والتنویر، ج ۱۱، ص ۶۲.
- ↑ محمدی آشنانی، علی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۴، ص۴۶۵ -۴۷۵.
- ↑ المعجم الاحصائی، ج ۳، ص ۱۵۴۲.
- ↑ بحارالانوار، ج ۹۴، ص ۳۸۷.
- ↑ محمدی آشنانی، علی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۴، ص۴۶۵ -۴۷۵.