ذوالاید در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'قوت' به 'قوت')
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
صاحب [[قدرت]] و [[قوت]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۹۰.</ref>.
صاحب [[قدرت]] و قوت<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۹۰.</ref>.


ید: [[نعمت]]، [[قوّت]]، [[قدرت]]، [[ملک]]، [[سلطان]] =[[سلطه]]، [[طاعت]] و [[جماعت]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص‌۴۵۴.</ref>.
ید: [[نعمت]]، [[قوّت]]، [[قدرت]]، [[ملک]]، [[سلطان]] =[[سلطه]]، [[طاعت]] و [[جماعت]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص‌۴۵۴.</ref>.

نسخهٔ ‏۲۷ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۳۰

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث ذوالاید است. "ذوالاید" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل دع (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

صاحب قدرت و قوت[۱].

ید: نعمت، قوّت، قدرت، ملک، سلطان =سلطه، طاعت و جماعت[۲].

﴿اصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ[۳].

در این آیه شریفه حضرت داود(ع) ﴿ذَا الْأَيْدِ لقب گرفته است که خداوند آن حضرت را از لحاظ بدنی، معنوی و حکومتی، قدرتمند خوانده است. در مورد اوصاف حضرت داود(ع) و اقتدار سیاسی او آیات چندی در قرآن کریم آمده است: ﴿وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ[۴].[۵].

از این اصطلاح در فقه سیاسی شیعه استفاده‌های بسیاری شده است، به‌ویژه در بحث "ولایت فقیه". ذوالید یا مبسوط‌الید از شرایط فقیه حاکم مطرح شده است.[۶]

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۹۰.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص‌۴۵۴.
  3. «بر آنچه می‌گویند، شکیبا باش و از بنده ما داود توانمند یاد کن که اهل بازگشت (و توبه) بود» سوره ص، آیه ۱۷.
  4. «و فرمانروایی او را استوار کردیم» سوره ص، آیه ۲۰.
  5. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج‌۲۳، ص‌۱۸۳-۱۸۵.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۹۴.