جز
جایگزینی متن - 'خواندن' به 'خواندن'
جز (جایگزینی متن - '{{یادآوری پانویس}} ' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'خواندن' به 'خواندن') |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
*روزی عدهای نزد [[رسول خدا]] {{صل}} بودند که مردی برخاست و رفت؛ اما کفشش را جا گذاشت؛ پس یکی از [[صحابه]] کفش او را برداشت و مخفی کرد. وقتی آن مرد برگشت و سراغ کفشش را از [[صحابه]] گرفت؛ او گفت: "من آن را برداشتهام"؛ [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "ترساندن [[مؤمن]]، چه معنایی دارد؟" مرد [[صحابی]] گفت: "قسم به آن که تو را به [[حق]] برانگیخت، من فقط برای شوخی آن را برداشتم"؛ آن [[حضرت]] فرمود: "با ترساندن [[مؤمن]]، [این شوخی] چه معنایی دارد؟"<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ج ۵، ص ۷۳.</ref> <ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۱۶.</ref>. | *روزی عدهای نزد [[رسول خدا]] {{صل}} بودند که مردی برخاست و رفت؛ اما کفشش را جا گذاشت؛ پس یکی از [[صحابه]] کفش او را برداشت و مخفی کرد. وقتی آن مرد برگشت و سراغ کفشش را از [[صحابه]] گرفت؛ او گفت: "من آن را برداشتهام"؛ [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "ترساندن [[مؤمن]]، چه معنایی دارد؟" مرد [[صحابی]] گفت: "قسم به آن که تو را به [[حق]] برانگیخت، من فقط برای شوخی آن را برداشتم"؛ آن [[حضرت]] فرمود: "با ترساندن [[مؤمن]]، [این شوخی] چه معنایی دارد؟"<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ج ۵، ص ۷۳.</ref> <ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۱۶.</ref>. | ||
*[[ابوسعید خدری]] [[نقل]] میکند: روزی [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در [[مسجد]] اعتکاف کرده بود. شنید که صدای [[مسلمانان]]، هنگام قرائت بلند است؛ پس پرده را کنار زد و فرمود: "بدانید که همه شما در حال [[مناجات]] با [[پروردگار]] خود هستید، پس باعث [[آزار]] یکدیگر نشوید و در قرائت، صدایتان را از یکدیگر بلندتر نکنید"<ref>ابن خزیمه، صحیح، ج ۲، ص ۱۹۰؛ مسند احمد، ج ۳، ص ۹۴ و سنن ابی داوود، ج ۱، ص ۲۹۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۱۶.</ref>. | *[[ابوسعید خدری]] [[نقل]] میکند: روزی [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در [[مسجد]] اعتکاف کرده بود. شنید که صدای [[مسلمانان]]، هنگام قرائت بلند است؛ پس پرده را کنار زد و فرمود: "بدانید که همه شما در حال [[مناجات]] با [[پروردگار]] خود هستید، پس باعث [[آزار]] یکدیگر نشوید و در قرائت، صدایتان را از یکدیگر بلندتر نکنید"<ref>ابن خزیمه، صحیح، ج ۲، ص ۱۹۰؛ مسند احمد، ج ۳، ص ۹۴ و سنن ابی داوود، ج ۱، ص ۲۹۹.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۱۶.</ref>. | ||
*[[انس بن مالک]] نیز در این باره [[روایت]] کرده است که "[[پیامبر خدا]] {{صل}} هرگاه شب برای | *[[انس بن مالک]] نیز در این باره [[روایت]] کرده است که "[[پیامبر خدا]] {{صل}} هرگاه شب برای خواندن [[قرآن]] برمیخاست، با صدای آهسته [[قرآن]] میخواند و فقط همین [[قدر]] از کلامش فهمیده میشد که آیهای تمام شده و آن [[حضرت]]، آیهای دیگر را آغاز کرده است. گفتیم: ای [[رسول خدا]] {{صل}} چرا [[قرآن]] را بلندتر نمیخوانید؟فرمود [[عایشه]]: "خوش ندارم که با این کار، همنشین من یا افراد خانوادهام [[آزار]] بینند"<ref>الطبرانی، مسند الشامیین، ج ۴، ص ۳۰۵.</ref>. از [[عایشه]] [[نقل]] شده است که [[رسول خدا]] {{صل}} خوش نداشت از او بوی آزاردهندهای به مشام برسد<ref>مسند احمد، ج ۶، ص ۲۴۹ و المعجم الاوسط، ج ۳، ص ۱۸۵.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۱۶-۲۱۷.</ref>. | ||
==توصیه به [[تحمل]] [[آزار]] [[مردم]] == | ==توصیه به [[تحمل]] [[آزار]] [[مردم]] == |