امر الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
خط ۷۰: خط ۷۰:


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس2}}
{{پانویس}}





نسخهٔ ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۵۴


اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امر الهی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

واژه‌شناسی لغوی

  • امر در لغت به دو صورت به‌کار رفته است[۱]:
  1. امری که جمع آن "اوامر" است. این امر ضد نهی[۲] و به معنای طلب [۳] و فرمان بوده و به صورت مصدر و اسم مصدر کاربرد دارد [۴].
  2. امری که جمع آن "امور" است. این امر همواره اسم مصدر است و برای آن معناهایی مانند شأن[۵]، حال[۶]، حادثه[۷] و شی‌ء[۸]ذکر شده است. برخی گفته‌اند: بعید نیست معنای اصلی امر معنای نخست بوده و سپس در معنای دوم به‌کار رفته باشد[۹]. برخی نیز معنای واحد در مادّه "ا ـ م ـ ر" را، طلب و تکلیف همراه با استعلا دانسته‌اند[۱۰].
  • امر الهی دارای دو معناست:
  1. فرمان تشریعی خداوند.
  2. امر تکوینی و شأن الهی[۱۱].

امر الهی در قرآن

فرمان تشریعی خداوند

اوصاف فرمان تشریعی

مصادیق فرمان تشریعی

عدالت، احسان و انفاق به خویشاوندان

اسلام و ایمان

کفر به طاغوت

پایداری در صراط مستقیم

توحید در عبادت

صله رحم و مانند آن

بازگرداندن امانت‌ها به صاحبانش

جهاد

قربانی کردن اسماعیل

اطاعت جنیان از سلیمان(ع)

ذبح گاو به دست بنی اسراییل

امر تکوینی الهی

اوصاف امر تکوینی

فرشتگان و امر تکوینی

روح و امر تکوینی

مصادیق امر تکوینی

هدایت تکوینی

حوادث طبیعى

مقاربت با همسر

عذاب الهى

منابع

پانویس

  1. المصباح، ص ۲۱؛ مفردات، ص ۸۸؛ قاموس قرآن، ج ۱، ص۱۰۹ ـ ۱۱۰، «امر».
  2. لسان العرب، ج ۱، ص ۲۰۳، «امر».
  3. المصباح، ص ۲۱، «امر».
  4. قاموس قرآن، ج ۱، ص ۱۰۹، «امر».
  5. مفردات، ص ۸۸.
  6. المصباح، ص ۲۱، «امر».
  7. لسان العرب، ج ۱، ص ۲۰۴؛ القاموس المحیط، ج ۱، ص ۴۹۳؛ تاج العروس، ج ۶، ص ۳۲، «امر».
  8. المنجد، ص ۱۸، «امر».
  9. المیزان، ج ۸، ص ۱۵۰ ـ ۱۵۱.
  10. التحقیق، ج ۱، ص ۱۴۴، «امر».
  11. تفسیر صدرالمتالهین، ج ۵، ص ۴۶۹؛ المیزان، ج ۸، ص ۱۵۱.
  12. جمالی‌زاده، احمد، امر الهی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۴.