نظارت بر دولت: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «==نظارت حق و وظیفه شهروندان == یکی از وظایف شهروندی، احساس مسئولیت نسبت به...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | |||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | |||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[نظارت بر دولت در حدیث]] - [[نظارت بر دولت در تاریخ اسلامی]] - [[نظارت بر دولت در فقه سیاسی]]</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | |||
==نظارت حق و وظیفه شهروندان == | ==نظارت حق و وظیفه شهروندان == | ||
یکی از [[وظایف شهروندی]]، [[احساس مسئولیت]] نسبت به [[رفتار]] و عملکرد دولتی است که به [[نمایندگی]] از طرف [[مردم]] وظایفی بر عهده دارد. مردم نه تنها [[حق نظارت]] بر [[رفتار]] [[دولت]] را دارند، بلکه [[وظیفه]] ملی و [[دینی]] آنان | یکی از [[وظایف شهروندی]]، [[احساس مسئولیت]] نسبت به [[رفتار]] و عملکرد دولتی است که به [[نمایندگی]] از طرف [[مردم]] وظایفی بر عهده دارد. مردم نه تنها [[حق نظارت]] بر [[رفتار]] [[دولت]] را دارند، بلکه [[وظیفه]] ملی و [[دینی]] آنان نظارت بر دولت است. به [[دلیل]] اهمیت این [[حق]]، بلکه وظیفه، در درس‌های [[آینده]] به صورت مستقل سخن خواهیم گفت. ماهیت [[قدرت]] ایجاب می‌کند که همواره تحت [[نظارت]] باشد. در [[فرهنگ اسلامی]]، فلسفۀ اعتبار شرایطی مثل [[عصمت]] و [[عدالت]] در [[زمامدار]] [[جامعه]] همین است. اما این نظارت درونی به معنای [[بی‌نیازی]] [[صاحبان قدرت]] از نظارت بیرونی نیست. [[جعل]] [[تکلیف]] [[امر به معروف و نهی از منکر]] در [[ادیان الهی]] و [[شریعت اسلام]] بر همین [[فلسفه]] [[استوار]] است. تکلیف امر به معروف و نهی از منکر هرچند قلمرو وسیعی دارد، به این معنا که هم مردم نسبت به یکدیگر چنین وظیفه‌ای دارند، هم دولت نسبت به مردم و هم مردم نسبت به دولت، اما تکلیف [[امر و نهی]] [[دولتمردان]] توسط مردم اهمیت و [[ارزش]] بیشتری دارد، نه فقط به خاطر آثار و [[برکات]] فراوانی که دارد، بلکه به خاطر [[دشواری‌ها]] و خطراتی که در پی دارد. به‌گونه‌ای که اظهار یک گفتار حق در برابر پیشوای [[جائر]]، [[برترین]] نوع [[جهاد]] خوانده شده است<ref>پیامبر اکرم{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ أَفْضَلَ الْجِهَادِ كَلِمَةُ عَدْلٍ عِنْدَ إِمَامٍ جَائِرٍ}} (کلینی، کافی، ج۵، ص۶۰).</ref>. | ||
ماهیت قدرت به‌گونه‌ای است که اگر تحت نظارت نباشد، هم دارندۀ آن را تباه می‌کند، و هم مردمی را که تحت [[سیطره]] و قیمومت چنین صاحب قدرتی باشند، به انواع [[رذیلت‌های اخلاقی]] و [[اجتماعی]] [[مبتلا]] می‌کند. تجربه [[بشر]] در طول [[تاریخ]] نیز [[گواه]] بر این [[حقیقت]] است. بشر به تجربه دریافته که قدرت هر [[قدر]] بیشتر، متراکم‌تر و متمرکزتر باشد، خطرات و پیامدهای منفی بیشتری دارد. از این‌رو، تدابیری چون تفکیک [[قوای حاکم]] بر کشور، ایجاد سازمان‌های نظارتی در [[ساختار قدرت]] سیاسی، تأکید بر مقوله [[قانون]] و حرکت در چارچوب قانون، تشکیل [[حزب]] و تشکل‌های مردمی، و تقویت مطبوعات و مانند آن اندیشیده تا حتی الامکان از عوارض منفی تمرکز [[قدرت سیاسی]] بکاهد. | |||
[[پیشوایان معصوم]] با آنکه مصون از عوارض منفی [[قدرت]] بودند، اما همواره در پیِ نهادینه کردن مسئله نظارت بر دولتمردان و [[تربیت]] [[مردم]] با چنین [[فرهنگی]] بودند. آنان برخلاف رویّه معمول در دنیای [[سیاست]]، به هنگام برخورداری از قدرت، بر آشنا کردن مردم با [[حقوق شهروندی]] اهتمام داشته، بر [[حق]] و [[تکلیف]] نقد و [[انتقاد]]، و [[نظارت مردم]] بر عملکرد [[دولتمردان]] تأکید داشتند<ref>به دلیل اهمیت مسئله نظارت بر قدرت و دلایل آن در درس مستقلی (درس چهاردهم) سخن خواهیم گفت.</ref>.<ref>[[سید جواد ورعی|ورعی، سید جواد]]، [[درسنامه فقه سیاسی (کتاب)|درسنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۳۷.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | |||
==منابع== | |||
# [[پرونده:1100625.jpg|22px]] [[سید جواد ورعی|ورعی، سید جواد]]، [[درسنامه فقه سیاسی (کتاب)|'''درسنامه فقه سیاسی''']] | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | |||
[[ | [[رده:نظارت بر دولت]] | ||
[[رده:مدخل]] | |||
نسخهٔ ۲۹ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۳
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
نظارت حق و وظیفه شهروندان
یکی از وظایف شهروندی، احساس مسئولیت نسبت به رفتار و عملکرد دولتی است که به نمایندگی از طرف مردم وظایفی بر عهده دارد. مردم نه تنها حق نظارت بر رفتار دولت را دارند، بلکه وظیفه ملی و دینی آنان نظارت بر دولت است. به دلیل اهمیت این حق، بلکه وظیفه، در درس‌های آینده به صورت مستقل سخن خواهیم گفت. ماهیت قدرت ایجاب می‌کند که همواره تحت نظارت باشد. در فرهنگ اسلامی، فلسفۀ اعتبار شرایطی مثل عصمت و عدالت در زمامدار جامعه همین است. اما این نظارت درونی به معنای بی‌نیازی صاحبان قدرت از نظارت بیرونی نیست. جعل تکلیف امر به معروف و نهی از منکر در ادیان الهی و شریعت اسلام بر همین فلسفه استوار است. تکلیف امر به معروف و نهی از منکر هرچند قلمرو وسیعی دارد، به این معنا که هم مردم نسبت به یکدیگر چنین وظیفه‌ای دارند، هم دولت نسبت به مردم و هم مردم نسبت به دولت، اما تکلیف امر و نهی دولتمردان توسط مردم اهمیت و ارزش بیشتری دارد، نه فقط به خاطر آثار و برکات فراوانی که دارد، بلکه به خاطر دشواری‌ها و خطراتی که در پی دارد. به‌گونه‌ای که اظهار یک گفتار حق در برابر پیشوای جائر، برترین نوع جهاد خوانده شده است[۱].
ماهیت قدرت به‌گونه‌ای است که اگر تحت نظارت نباشد، هم دارندۀ آن را تباه می‌کند، و هم مردمی را که تحت سیطره و قیمومت چنین صاحب قدرتی باشند، به انواع رذیلت‌های اخلاقی و اجتماعی مبتلا می‌کند. تجربه بشر در طول تاریخ نیز گواه بر این حقیقت است. بشر به تجربه دریافته که قدرت هر قدر بیشتر، متراکم‌تر و متمرکزتر باشد، خطرات و پیامدهای منفی بیشتری دارد. از این‌رو، تدابیری چون تفکیک قوای حاکم بر کشور، ایجاد سازمان‌های نظارتی در ساختار قدرت سیاسی، تأکید بر مقوله قانون و حرکت در چارچوب قانون، تشکیل حزب و تشکل‌های مردمی، و تقویت مطبوعات و مانند آن اندیشیده تا حتی الامکان از عوارض منفی تمرکز قدرت سیاسی بکاهد.
پیشوایان معصوم با آنکه مصون از عوارض منفی قدرت بودند، اما همواره در پیِ نهادینه کردن مسئله نظارت بر دولتمردان و تربیت مردم با چنین فرهنگی بودند. آنان برخلاف رویّه معمول در دنیای سیاست، به هنگام برخورداری از قدرت، بر آشنا کردن مردم با حقوق شهروندی اهتمام داشته، بر حق و تکلیف نقد و انتقاد، و نظارت مردم بر عملکرد دولتمردان تأکید داشتند[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ پیامبر اکرم(ص) فرمود: «إِنَّ أَفْضَلَ الْجِهَادِ كَلِمَةُ عَدْلٍ عِنْدَ إِمَامٍ جَائِرٍ» (کلینی، کافی، ج۵، ص۶۰).
- ↑ به دلیل اهمیت مسئله نظارت بر قدرت و دلایل آن در درس مستقلی (درس چهاردهم) سخن خواهیم گفت.
- ↑ ورعی، سید جواد، درسنامه فقه سیاسی، ص ۱۳۷.