ابویزید بن عمرو جذامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
از [[قبیله]] [[جذام]] از [[کهلان بن سبأ]] از [[قحطان]]<ref>ابن حزم، ص۳۲۹ و ۴۱۹.</ref> به گفته [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۳۷۹.</ref>، واقدی از وی در [[وفد]] [[جذام]] یاد کرده است و بدین ترتیب، وی باید از چهره‌های برجسته قبیله خود بوده باشد، اما در [[مغازی]] واقدی این نام نیامده، بلکه نام [[ابوزید بن عمرو]] آمده است<ref>ر.ک: واقدی، ج۲، ص۵۵۸.</ref> شاید ابن حجر این گزارش را از اثر دیگری از واقدی یا از منبعی دیگر نقل کرده باشد. همچنین احتمال تصحیف "ابوزید" به "ابویزید" وجود دارد؛ چنان که خود ابن حجر<ref>ابن حجر، ج۷، ص۳۷۹</ref> نیز به ذکر ابوزید در حرف "ز" از [[کنیه‌ها]] اشاره کرده است و می‌گوید: نمی‌دانم ابویزید همان ابوزید است یا کسی دیگر. به هر حال وی به همراه وفد جذام به حضور [[رسول خدا]]{{صل}} رسید. آنان [[مسلمان]] شدن قبیله‌شان را اعلام کردند و بازگشتن اسیرانشان را خواستار شدند که به دست [[زید بن حارثه]]<ref>در سریة زید بن حارثه به جسمی در جمادی الثانی سال ششم: ر.ک: واقدی، ص۵۵۵.</ref>[[اسیر]] شده بودند. رسول خدا{{صل}} پس از [[گفتگو]] با آنان و به پیشنهاد [[ابوزید بن عمرو جذامی]]، [[اسیران]] آنان را [[آزاد]] کرد و آنان از خون‌بهای کشته‌هایشان گذشتند<ref>ابن هشام، ج۴، ص۲۶۴.</ref>.<ref>[[ | از [[قبیله]] [[جذام]] از [[کهلان بن سبأ]] از [[قحطان]]<ref>ابن حزم، ص۳۲۹ و ۴۱۹.</ref> به گفته [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۳۷۹.</ref>، واقدی از وی در [[وفد]] [[جذام]] یاد کرده است و بدین ترتیب، وی باید از چهره‌های برجسته قبیله خود بوده باشد، اما در [[مغازی]] واقدی این نام نیامده، بلکه نام [[ابوزید بن عمرو]] آمده است<ref>ر.ک: واقدی، ج۲، ص۵۵۸.</ref> شاید ابن حجر این گزارش را از اثر دیگری از واقدی یا از منبعی دیگر نقل کرده باشد. همچنین احتمال تصحیف "ابوزید" به "ابویزید" وجود دارد؛ چنان که خود ابن حجر<ref>ابن حجر، ج۷، ص۳۷۹</ref> نیز به ذکر ابوزید در حرف "ز" از [[کنیه‌ها]] اشاره کرده است و می‌گوید: نمی‌دانم ابویزید همان ابوزید است یا کسی دیگر. به هر حال وی به همراه وفد جذام به حضور [[رسول خدا]]{{صل}} رسید. آنان [[مسلمان]] شدن قبیله‌شان را اعلام کردند و بازگشتن اسیرانشان را خواستار شدند که به دست [[زید بن حارثه]]<ref>در سریة زید بن حارثه به جسمی در جمادی الثانی سال ششم: ر.ک: واقدی، ص۵۵۵.</ref>[[اسیر]] شده بودند. رسول خدا{{صل}} پس از [[گفتگو]] با آنان و به پیشنهاد [[ابوزید بن عمرو جذامی]]، [[اسیران]] آنان را [[آزاد]] کرد و آنان از خون‌بهای کشته‌هایشان گذشتند<ref>ابن هشام، ج۴، ص۲۶۴.</ref>.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابویزید بن عمرو جذامی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۵۶۸.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[ | # [[پرونده:1100558.jpg|22px]] [[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|'''مقاله «ابویزید بن عمرو جذامی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۱۹
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
از قبیله جذام از کهلان بن سبأ از قحطان[۱] به گفته ابن حجر[۲]، واقدی از وی در وفد جذام یاد کرده است و بدین ترتیب، وی باید از چهره‌های برجسته قبیله خود بوده باشد، اما در مغازی واقدی این نام نیامده، بلکه نام ابوزید بن عمرو آمده است[۳] شاید ابن حجر این گزارش را از اثر دیگری از واقدی یا از منبعی دیگر نقل کرده باشد. همچنین احتمال تصحیف "ابوزید" به "ابویزید" وجود دارد؛ چنان که خود ابن حجر[۴] نیز به ذکر ابوزید در حرف "ز" از کنیه‌ها اشاره کرده است و می‌گوید: نمی‌دانم ابویزید همان ابوزید است یا کسی دیگر. به هر حال وی به همراه وفد جذام به حضور رسول خدا(ص) رسید. آنان مسلمان شدن قبیله‌شان را اعلام کردند و بازگشتن اسیرانشان را خواستار شدند که به دست زید بن حارثه[۵]اسیر شده بودند. رسول خدا(ص) پس از گفتگو با آنان و به پیشنهاد ابوزید بن عمرو جذامی، اسیران آنان را آزاد کرد و آنان از خون‌بهای کشته‌هایشان گذشتند[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ ابن حزم، ص۳۲۹ و ۴۱۹.
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۳۷۹.
- ↑ ر.ک: واقدی، ج۲، ص۵۵۸.
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۳۷۹
- ↑ در سریة زید بن حارثه به جسمی در جمادی الثانی سال ششم: ر.ک: واقدی، ص۵۵۵.
- ↑ ابن هشام، ج۴، ص۲۶۴.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «ابویزید بن عمرو جذامی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۶۸.