شفاعت در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی « {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 8...» ایجاد کرد)
 
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
خط ۱: خط ۱:


{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[شفاعت]] است. "'''[[شفاعت]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[شفاعت]] است. "'''[[شفاعت]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شفاعت در قرآن]] - [[شفاعت در فقه اسلامی]] - [[شفاعت در حدیث]] - [[شفاعت در کلام اسلامی]] - [[شفاعت در اخلاق اسلامی]] - [[شفاعت در معارف و سیره حسینی]] - [[شفاعت در معارف دعا و زیارات]] </div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شفاعت در قرآن]] - [[شفاعت در فقه اسلامی]] - [[شفاعت در حدیث]] - [[شفاعت در کلام اسلامی]] - [[شفاعت در اخلاق اسلامی]] - [[شفاعت در معارف و سیره حسینی]] - [[شفاعت در معارف دعا و زیارات]] </div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۴۱


این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون شفاعت است. "شفاعت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

شفاعت از ریشه «شفع» به معنای جفت و قرین شدن است و چون در شفاعت فردی که مقام بالاتری دارد و دارای قوت در امری است، فرد ضعیف را جفت و قرین خود می‏‌کند تا از این طریق به او نفعی برساند، اعم از دنیوی و اخروی، به او شفیع اطلاق کرده‌‏اند. [۱]

از بدیهیات مذهب شیعه، شفاعت کردن پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) و دیگر مقرّبان درگاه الهی، همچون عالمان، صالحان و شهدا است؛ البته شفاعت کبری از آنِ پیامبر اعظم(ص) می‌‏باشد. [۲] چنان که قرآن کریم نیز ـ برحسب آنچه در روایات آمده ـ از جمله شفیعان روز قیامت برای افرادی است که به آن چنگ زده‏‌اند. [۳]

درخواست شفاعت از رسول خدا(ص) و سایر معصومان(ع) و توسّل به ایشان، امری مطلوب و مستحب و موجب تقرب به خداوند است. [۴]

وساطت کردن برای مؤمن، به‌ویژه در امر ازدواج مستحب و بر اساس مفاد برخی روایات، دارای پاداش و ثواب فراوانی است. [۵]

شفاعت در اسقاط حدود و یا تخفیف در آن پس از ثبوت نزد حاکم شرع، جایز نیست؛ بلکه حدّ ثابت باید بدون تأخیر اجرا شود. [۶]

وساطت قاضی در صرف نظر کردن صاحب حق از حق خود بعد از ثبوت آن و نیز دست برداشتن مدّعی از دعوای خویش قبل از ثبوت آن مکروه است. [۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. المیزان، ج۱، ص:۱۵۷
  2. مکیال المکارم، ج۱، ص:۳۱۰ ـ ۳۱۳
  3. الکافی (کلینی، ج ۲، ص:۵۹۷ ـ ۵۹۹
  4. بحار الأنوار، ج۹۴، ص:۱؛ کشف الغطاء ۳، ص:۵۰۰
  5. وسائل الشیعة، ج۱۶، ص:۳۳۹؛ وسیلة النجاة، ص:۶۹۵
  6. جواهر الکلام، ج۴۱، ص:۳۹۵؛ تحریرالوسیلة، ج۲، ص:۴۶۹
  7. جواهرالکلام، ج۴۰، ص:۱۴۸.
  8. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۴، صفحه ۶۸۵-۶۸۶.