عبدالله بن یزید بن زید انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[عبدالله بن یزید بن زید انصاری در تاریخ اسلامی]] - [[عبدالله بن یزید بن زید انصاری در تراجم و رجال]]</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۵۹
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- پدر عبد الله به نام یزید و جدّ او به نام زید هر دو از انصار رسول خدا(ص) بودند و در صلح حدیبیه شرکت داشتند و عبدالله بن یزید بن زید انصاری نیز در صلح حدیبیه که کودک بود، حضور داشت[۱]. البته مامقانی می‌نویسد: او در سن هفده سالگی بود که در صلح حدیبیه حضور داشت[۲].
- ابن حجر نقل می‌کند: عبدالله بن یزید بن زید انصاری از اصحاب رسول خدا(ص) و بیش از سایر مردم نماز می‌خواند و کینه او ابو موسی بود[۳].
- عبد الله پس از قتل عثمان در زمره یاران امیرالمؤمنین(ع) درآمد و در جنگ‌های جمل و صفین و نهروان در رکاب حضرت جنگید و آن امام(ع) را یاری کرد[۴].
- او پس از شهادت امیرالمؤمنین(ع) از طرف عبدالله بن زبیر به سال هفتاد هجری بر کوفه حکومت کرد و در همین ایام هم دار فانی را وداع گفت[۵]. از او قصیده‌ای درباره شهدای صفین که در رکاب حضرت علی(ع) به شهادت رسیده‌اند، به جای مانده است[۶].[۷]
جستارهای وابسته
- زید انصاری (جد)
- یزید بن زید انصاری (پدر)
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ تهذیب التهذیب، ج۴، ص۵۳۶؛ الاصابه، ج۴، ص۲۶۷.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۲۲۴.
- ↑ الاصابه، ج۴، ص۲۶۷.
- ↑ ر.ک: تنقیح المقال، ج۲، ص۲۲۴؛ الاصابه، ج۴، ص۲۶۷؛ تهذیب التهذیب، ج۴، ص۵۳۶.
- ↑ تهذیب التهذیب، ج۴، ص۵۳۷.
- ↑ بیت اول آن این است: يَا عَيْنُ جُودِي عَلَى قَتْلَى بِصِفِّينا *** أَضْحَوْا رُفَاتاً وَ قَدْ كَانُوا عَرَانِينا (وقعة صفین، ص۳۶۴؛ اعیان الشیعه، ج۸، ص۹۲).
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۳۸-۹۳۹.