حکومت مطلقه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۲۶

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث حکومت است. "حکومت مطلقه" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

حکومت مطلقه در قرآن - حکومت مطلقه در حدیث - حکومت مطلقه در فقه اسلامی - حکومت مطلقه در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حکومت مطلقه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

حکومت مطلقه، حکومتی استبدادی است که بر اساس حاکمیت فرد یا گروه ویژه‌ای بنا شده و بر پایه زور، سرکوب و خشونت استوار است. (حکومت میلیتاریستی از این گونه‌اند). در این نوع حکومت‌ها، ارادۀ مردم هیچ نقشی نداشته، مصالح مردم در نظر گرفته نمی‌شود و حاکمان، هیچ وظیفه‌ای نسبت به مردم احساس نمی‌کنند. در چنین نظامی حاکمان، حکومت را از آن خود و خاندان خود می‌دانند^[۱]. در حکومت اسلامی، قانون الهی حکومت می‌کند نه شخص حاکم، و اسلام با حکومت مطلقه و استبدادی همواره در تعارض بوده است^[۲]. پیامبر اسلام(ص) - که بنیانگذار حکومت اسلامی بوده و هیچ وقت چیزی از ناحیه خود و بدون اجازه خداوند بیان نمی‌کرد - در این باره می‌فرمود: "... و این که فرمانده‌ای بر شما حاکم نباشد مگر از میان خود شما یا یکی از اهل پیامبر"^[۳]^[۴].

منابع

فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی

جستارهای وابسته

پانویس

↑ تنبیه الامة و تنزیه الملة، ص۱۰-۸؛ کتاب البیع، ج۲، ص۴۶۱؛ دراسات فی ولایة الفقیه، ج۱، ص۶.
↑ کتاب البیع، ج۲، ص۴۹۶؛ ولایت فقیه، ص۲۴؛ تنبیه الامة و تنزیه الملة، ص۱۶.
↑ الوثائق السیاسیه، ص۱۲۰، شماره ۳۳؛ عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۶۲، باب ۳۱، حدیث ۲۵۴؛ کشف المحجة، ص۱۸۰.
↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۸۷.

[1] تنبیه الامة و تنزیه الملة، ص۱۰-۸؛ کتاب البیع، ج۲، ص۴۶۱؛ دراسات فی ولایة الفقیه، ج۱، ص۶.

[2] کتاب البیع، ج۲، ص۴۹۶؛ ولایت فقیه، ص۲۴؛ تنبیه الامة و تنزیه الملة، ص۱۶.

[3] الوثائق السیاسیه، ص۱۲۰، شماره ۳۳؛ عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۶۲، باب ۳۱، حدیث ۲۵۴؛ کشف المحجة، ص۱۸۰.

[4] فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۸۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حکومت مطلقه در قرآن]] - [[حکومت مطلقه در حدیث]] - [[حکومت مطلقه در فقه اسلامی]] - [[حکومت مطلقه در فقه سیاسی]]</div>
 <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[حکومت مطلقه (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
-<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
 ==مقدمه==
 حکومت مطلقه، [[حکومتی]] [[استبدادی]] است که بر اساس [[حاکمیت]] فرد یا گروه ویژه‌ای بنا شده و بر پایه [[زور]]، [[سرکوب]] و [[خشونت]] [[استوار]] است. ([[حکومت]] میلیتاریستی از این گونه‌اند). در این نوع [[حکومت‌ها]]، ارادۀ [[مردم]] هیچ نقشی نداشته، [[مصالح مردم]] در نظر گرفته نمی‌شود و [[حاکمان]]، هیچ وظیفه‌ای نسبت به [[مردم]] [[احساس]] نمی‌کنند. در چنین نظامی [[حاکمان]]، [[حکومت]] را از آن خود و [[خاندان]] خود می‌دانند<ref>تنبیه الامة و تنزیه الملة، ص۱۰-۸؛ کتاب البیع، ج۲، ص۴۶۱؛ دراسات فی ولایة الفقیه، ج۱، ص۶.</ref>. در [[حکومت اسلامی]]، [[قانون الهی]] [[حکومت]] می‌کند نه شخص [[حاکم]]، و [[اسلام]] با حکومت مطلقه و [[استبدادی]] همواره در [[تعارض]] بوده است<ref>کتاب البیع، ج۲، ص۴۹۶؛ ولایت فقیه، ص۲۴؛ تنبیه الامة و تنزیه الملة، ص۱۶.</ref>. [[پیامبر اسلام]]{{صل}} - که بنیانگذار [[حکومت اسلامی]] بوده و هیچ وقت چیزی از [[ناحیه]] خود و بدون اجازه [[خداوند]] بیان نمی‌کرد - در این باره می‌فرمود: "... و این که فرمانده‌ای بر شما [[حاکم]] نباشد مگر از میان خود شما یا یکی از [[اهل]] [[پیامبر]]"<ref>الوثائق السیاسیه، ص۱۲۰، شماره ۳۳؛ عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۶۲، باب ۳۱، حدیث ۲۵۴؛ کشف المحجة، ص۱۸۰.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۸۷.</ref>.