شرح صدر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>))
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[شرح صدر]]''' است. "'''[[شرح صدر]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[شرح صدر]]''' است. "'''[[شرح صدر]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شرح صدر در قرآن]] - [[شرح صدر در حدیث]] - [[شرح صدر در نهج البلاغه]] - [[شرح صدر در اخلاق اسلامی]] - [[شرح صدر در فقه سیاسی]]</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شرح صدر در قرآن]] - [[شرح صدر در حدیث]] - [[شرح صدر در نهج البلاغه]] - [[شرح صدر در اخلاق اسلامی]] - [[شرح صدر در فقه سیاسی]] - [[شرح صدر در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[شرح صدر در معارف و سیره نبوی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[شرح صدر (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>


==مقدمه==
==مقدمه==
خط ۱۵: خط ۱۳:


از [[صفات]] [[حاکمان]] [[اسلامی]] و [[مؤمنان]] در [[جامعه اسلامی]]، [[شرح صدر]] برای [[تحمل]] [[ناملایمات]]، [[مشکلات]] و [[مصائب]] در [[راه خدا]] برای [[هدایت]] انسان‌هاست.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۶۲-۳۶۳.</ref>
از [[صفات]] [[حاکمان]] [[اسلامی]] و [[مؤمنان]] در [[جامعه اسلامی]]، [[شرح صدر]] برای [[تحمل]] [[ناملایمات]]، [[مشکلات]] و [[مصائب]] در [[راه خدا]] برای [[هدایت]] انسان‌هاست.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۶۲-۳۶۳.</ref>
== جستارهای وابسته ==


==منابع==
==منابع==
خط ۲۰: خط ۲۰:


==پانویس==
==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده: مدخل]]
[[رده: مدخل]]
[[رده:شرح صدر]]
[[رده:شرح صدر]]

نسخهٔ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۱۵

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث شرح صدر است. "شرح صدر" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

گشایش و بیان[۱]، بسط‌ دادن[۲]، گشایش ایجاد کردن، وسعت ‌دادن[۳]، در مقابل قبض[۴].

﴿فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ[۵].

این آیه شریفه به اراده الهی بر هدایت انسان دلالت دارد که خداوند متعال قلب او را وسعت می‌بخشد تا معارف حقه در آن متجلی گردد و حق را بپذیرد؛ لذا حق‌دوستی و حق پرستی در دل انسان به اراده الهی بوده تا حق را بپذیرد و از آن روی بر نتابد[۶].

در مقابلِ شرح صدر، ضیق صدر به کفر آمده است: ﴿فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ[۷] و این تنگی و ضیق باعث روی‌تابی و رویگردانی از حق و صدق می‌گردد. تحمل و مدارای زیاد، اثر شرح صدر به اسلام است. پیامبر(ص) در راه هدایت انسان‌ها، سختی‌ها و مشکلات بسیاری را به جان خرید و تحمل همه این مشکلات بدون شرح صدر امکان پذیر نبود: ﴿أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ[۸].[۹].

از صفات حاکمان اسلامی و مؤمنان در جامعه اسلامی، شرح صدر برای تحمل ناملایمات، مشکلات و مصائب در راه خدا برای هدایت انسان‌هاست.[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۶۹.
  2. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۴۹.
  3. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۹۳.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۶، ص۳۱.
  5. «خداوند هر کس را که بخواهد راهنمایی کند دلش را برای (پذیرش) اسلام می‌گشاید » سوره انعام، آیه ۱۲۵.
  6. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۳۴۱-۳۴۲.
  7. «خداوند هر کس را که بخواهد راهنمایی کند دلش را برای (پذیرش) اسلام می‌گشاید » سوره انعام، آیه ۱۲۵.
  8. «آیا به دلت گشایش ندادیم؟ و بار گرانت را از (دوش) تو برنداشتیم؟» سوره انشراح، آیه ۱-۲.
  9. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۳۱۴-۳۱۵.
  10. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۶۲-۳۶۳.