تخطّف در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث تخطّف است. "تخطّف" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

تخطّف در قرآن - تخطّف در حدیث - تخطّف در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تخطّف (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• تخطّف: تصرف سریع مال غیر (اختلاس بالسرعه)، دزدیدن، به زور و قهر ربودن (استلاب)، تاراج‌ کردن، آواره‌ کردن.
• ﴿وَقَالُوا إِنْ نَتَّبِعِ الْهُدَى مَعَكَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا﴾.
• در آیه شریفه ﴿أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا وَيُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ﴾ به تقابل دو مفهوم أمن و تخطُّف یکی در مکّه و دیگری در اطراف مکّه اشاره شده است.
• مراد از تخطّف، عدم امنیت مالی و جانی است که بر اثر تاراج و دزدی بر اطراف مکّه حاکم بود. در فرهنگ سیاسی، حاکمیت دزدی و تاراج اموال مردم و آدم‌ربایی، مخلّ امنیت فردی و اجتماعی است و از اولین وظایف حکومت، چنان‌که خداوند به خود نسبت می‌دهد ﴿أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا﴾، تأمین امنیت فردی و اجتماعی مردم در جامعه است.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم