مبانی مشروعیت حزب چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]]. {{پایان}} {{پایان}} ==پانویس== +]]. {{پایان منبع‌شناسی جامع}} ==پانویس==))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]]== {{پرسش‌های وابسته}} {{ستون-شروع|3}} * رده: +== {{منبع‌شناسی جامع}} * [[:رده:))
خط ۲۹: خط ۲۹:


==[[:رده:آثار فقه سیاسی|منبع‌شناسی جامع فقه سیاسی]]==
==[[:رده:آثار فقه سیاسی|منبع‌شناسی جامع فقه سیاسی]]==
{{پرسش‌های وابسته}}
{{منبع‌شناسی جامع}}
{{ستون-شروع|3}}
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های فقه سیاسی|کتاب‌شناسی فقه سیاسی]]؛
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های فقه سیاسی|کتاب‌شناسی فقه سیاسی]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های فقه سیاسی|مقاله‌شناسی فقه سیاسی]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های فقه سیاسی|مقاله‌شناسی فقه سیاسی]]؛

نسخهٔ ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۴۱

مبانی مشروعیت حزب چیست؟
موضوع اصلیبانک جمع پرسش و پاسخ فقه سیاسی
مدخل اصلیحزب

مبانی مشروعیت حزب چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث فقه سیاسی است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی فقه سیاسی مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

محمد حسن قدردان قراملکی
حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد حسن قدردان قراملکی در کتاب «آزادی در فقه و حدود آن» در این‌باره گفته‌ است:
«یکی از مباحث فقه سیاسی، مشروعیت تشکیل حزب است که برخی از اندیشوران سنی و شیعه با ادله مختلف، از جمله عامل تفرقه بودن حزب، به مخالفت با آن پرداخته‌اند[۱]؛ اما به نظر می‌رسد اصل حزب، حکم استحباب یا وجوب و لااقل اباحه دارد و به تعبیر امام خمینی “این طور نیست که حزب بد باشد یا هر حزبی خوب باشد، میزان ایده خوب است”[۲]. در این جا برای پرهیز از اطاله کلام، مبانی مشروعیت احزاب در فقه را فهرست می‌کنیم:
  1. اصل اباحه؛
  2. امر به معروف و نهی از منکر؛
  3. نصیحت و نظارت بر حکومت؛
  4. حسبه؛
  5. شورا؛
  6. تعاون بر خیر؛
  7. عدالت و رفع ظلم»[۳]

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع فقه سیاسی

پانویس

  1. ر.ک: مبارکفوری، محمد عماله، الاحزاب السیاسیه حلال أم حرام؛ محمد عبدالقادر ابوفارس، التعددیة فی ظل الدولة الاسلامیه؛ سید صادق حقیقت، «جایگاه احزاب در اندیشه سیاسی اسلامی»، مجله علوم سیاسی، ش۳.
  2. صحیفه نور، ج۱۶، ص۱۳۳.
  3. قدردان قراملکی، محمد حسن، آزادی در فقه و حدود آن، ص ۲۶۵.