پیامبر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}}))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱۳: خط ۱۳:
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
#[[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
#[[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۳۱

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث پیامبر است. "پیامبر" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل پیامبر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

پیامبر، اصل آن "نبو" به معنای رفعت چیزی بر چیز دیگر[۱] یا ارتفاع در حق چیزی که شأن او نیست[۲]. نبوّت یعنی ارتفاع و رفعت منزلت یک انسان نسبت به انسان‌های دیگر[۳].

النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ[۴].

نبوت رابطی میان خداوند و بندگان صاحب عقل اوست که مشکلات آنان را در امر معاش و معادشان برطرف کند. نبیّ به این دلیل به او اطلاق می‌شود که خبری دارد که عقول پاک با آن آرامش می‌یابند. نبی مترادف رسول است و به هر دو عنوان، پیامبر اکرم(ص) مورد خطاب قرار گرفته است: يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا[۵] و يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ[۶].[۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۳۸۴.
  2. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۱۵.
  3. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۹۰.
  4. «پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است » سوره احزاب، آیه ۶.
  5. «ای پیامبر! ما تو را گواه و نویدبخش و بیم‌دهنده فرستاده‌ایم؛» سوره احزاب، آیه ۴۵.
  6. «ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان و اگر نکنی پیام او را نرسانده‌ای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه می‌گیرد، خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۶۷.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۹۷.