اسید جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - ':2.jpg' به ':IM009658.jpg')
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==')
خط ۷: خط ۷:


از وی نقل شده است که گفت: نزد رسول خدا{{صل}} بودم که آن [[حضرت]] برای [[اهل]] [[طائف]] نوشتند: «نبیذ غُبَیراء [[حرام]] است»<ref>ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶؛ نیز ر.ک: بخاری، ج۲، ص۱۵؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۱۷؛ احمدی میانجی، ج۳، ص۵۵۹.</ref>. نبیذ غبیراء، نوعی شراب بود که [[حبشیان]] از ذرت تهیه می‌کردند<ref>ابن سلام، ج۴، ص۲۷۸.</ref> و به سبب رواج بین [[مردم]]، به آن شراب عالَم (خمر العالَم) گفتند<ref>زمخشری، ج۲، ص۴۱۸.</ref>. اگر این نقل را بپذیریم، می‌‌توان وی را [[صحابی]] دانست.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اسید جعفی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۸۴.</ref>
از وی نقل شده است که گفت: نزد رسول خدا{{صل}} بودم که آن [[حضرت]] برای [[اهل]] [[طائف]] نوشتند: «نبیذ غُبَیراء [[حرام]] است»<ref>ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶؛ نیز ر.ک: بخاری، ج۲، ص۱۵؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۱۷؛ احمدی میانجی، ج۳، ص۵۵۹.</ref>. نبیذ غبیراء، نوعی شراب بود که [[حبشیان]] از ذرت تهیه می‌کردند<ref>ابن سلام، ج۴، ص۲۷۸.</ref> و به سبب رواج بین [[مردم]]، به آن شراب عالَم (خمر العالَم) گفتند<ref>زمخشری، ج۲، ص۴۱۸.</ref>. اگر این نقل را بپذیریم، می‌‌توان وی را [[صحابی]] دانست.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اسید جعفی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۸۴.</ref>
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۴۰

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

به گفته ابن حجر[۱]، ابواحمد عسکری وی را از صحابه دانسته است، اما ابن حبان[۲] او را در شمار ثقات تابعین آورده و می‌گوید: وی روایات مرسل نقل می‌کرد. اما ابن حجر[۳] به روایتی که در پی می‌آید استدلال کرده، می‌گوید: اینکه وی گفته است نزد رسول خدا(ص) بودم، دلالت دارد که روایتش مرسل نیست.

از وی نقل شده است که گفت: نزد رسول خدا(ص) بودم که آن حضرت برای اهل طائف نوشتند: «نبیذ غُبَیراء حرام است»[۴]. نبیذ غبیراء، نوعی شراب بود که حبشیان از ذرت تهیه می‌کردند[۵] و به سبب رواج بین مردم، به آن شراب عالَم (خمر العالَم) گفتند[۶]. اگر این نقل را بپذیریم، می‌‌توان وی را صحابی دانست.[۷]

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶.
  2. ابن حبان، ج۴، ص۴۲.
  3. ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶.
  4. ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶؛ نیز ر.ک: بخاری، ج۲، ص۱۵؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۱۷؛ احمدی میانجی، ج۳، ص۵۵۹.
  5. ابن سلام، ج۴، ص۲۷۸.
  6. زمخشری، ج۲، ص۴۱۸.
  7. خانجانی، قاسم، مقاله «اسید جعفی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۸۴.