آیا انکار سهوالنبی لازمه‌اش غلو است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات پرسش | موضوع اصلی = بانک جمع پرسش و پاسخ عصمت |...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
| اندازه تصویر      = 200px
| اندازه تصویر      = 200px
| نمایه وابسته      = [[کلیاتی از عصمت (نمایه)|کلیاتی از عصمت]]
| نمایه وابسته      = [[کلیاتی از عصمت (نمایه)|کلیاتی از عصمت]]
| مدخل اصلی        = [[عصمت]]
| مدخل اصلی        = [[سهوالنبی]]
| موضوعات وابسته    =  
| موضوعات وابسته    =  
| پاسخ‌دهنده        = ۱ پاسخ
| پاسخ‌دهنده        = ۱ پاسخ

نسخهٔ ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۰

آیا انکار سهوالنبی لازمه‌اش غلو است؟
موضوع اصلیبانک جمع پرسش و پاسخ عصمت
مدخل اصلیسهوالنبی

آیا انکار سهوالنبی لازمه‌اش غلو است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث عصمت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی عصمت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

عبدالله مهدوی

آقای عبدالله مهدوی در مقاله «شیعه و سهوالنبی، موسوعه رد شبهات ج۱۳» در این‌باره گفته‌ است:

«در پاسخ باید گفت: غلو درباره پیامبر اکرم(ص) و ائمه طاهرین(ع) به چند معناست:

  1. کسی قائل به خدایی آنان شود؛
  2. آنان را در معبودیت و آفرینش و روزی دادن، شریک خدا قرار دهد؛
  3. خدا در آنان حلول کرده یا با آنان اتحاد پیدا کرده است؛
  4. آنان بدون وحی با الهام از سوی خداوند غیب می‌دانند؛
  5. معرفت و شناخت، آنان را از تمام طاعات بی‌نیاز می‌کند و با وجود آنان، به ترک معاصی نیاز نیست[۱].

اما در غیر از اموری که ذکر شد، هر وصفی که به آنان نسبت داده شود، غلو نخواهد بود؛ چون در منابع روایی ما، از ائمه معصومین(ع) روایات فراوان آمده است که در مرتبه بندگی و پایین‌تر از مقام پیامبری، به هر صفتی که می‌خواهید، ما را توصیف کنید. در ذیل به بعضی از آنها اشاره می‌شود:

  1. امام علی(ع) فرمود: «لَا تَتَجَاوَزُوا بِنَا الْعُبُودِيَّةَ ثُمَّ قُولُوا فِينَا مَا شِئْتُمْ وَ لَنْ تَبْلُغُوا وَ إِيَّاكُمْ وَ الْغُلُوَّ كَغُلُوِّ النَّصَارَى فَإِنِّي بَرِي‌ءٌ مِنَ الْغَالِينَ»[۲]؛ ما را از مقام بندگی بالاتر نبرید؛ سپس هر چه می‌خواهید در وصف ما بگویید و هرگز نمی‌توانید ما را [آن‌گونه که شایسته مقام ماست] وصف کنید. مبادا مانند نصارا در مورد ما غلو نموده و ما را خدا بدانید؛ زیرا من از غلو کنندگان بیزارم.
  2. در بیان دیگر آمده است که ما را بنده مخلوق خدا بدانید و در وصف ما، غیر از نبوت، هر چه می‌خواهید بگویید[۳]. بنابراین غلو درباره ائمه معصومین(ع) هنگامی صادق است که کسی ائمه معصومین(ع) را تا مقام نبوت یا خدایی بالا ببرد.
  3. نیز آمده است که از غلو کردن درباره ما جداً بر حذر باشید. بگویید ما بندگان پرورش‌یافته خدا هستیم و در فضیلت ما هر چه دلتان می‌خواهد بگویید[۴].
  4. علی(ع) خطاب به اباذر می‌فرماید: بدان که من بنده و خلیفه خدا بر بندگان او هستم. ما را خدا ندانید، و در فضیلت ما هر چه می‌خواهید بگویید؛ زیرا شما به حقیقت و نهایت فضایل ما نمی‌توانید برسید؛ چون آنچه خداوند به ما عنایت فرموده، بزرگ‌تر و عظیم‌تر از آن است که در قلب شما خطور می‌کند[۵].

از گفته‌های حضرت علی(ع) به خوبی استفاده می‌شود که غلو انحصاراً به این معناست که کسی، ائمه معصومین(ع) را پیامبر یا خدا بداند. در غیر این صورت، بیان فضایل ائمه معصومین(ع)، در بالاترین مرتبه آن، نه تنها غلو نیست، که بر اساس سخنان نورانی آنان، ما قادر به بیان حقیقت و نهایت آنها نیستیم.

از سوی دیگر، به ما سفارش شده است که از خدا بترسید، خدا و رسولش را بزرگ بدانید و هیچ‌کسی را از رسول خدا(ص) برتر ندانید؛ زیرا خدای متعال او را برتری داده است[۶]. هیچ‌کس برتر از پیامبر اکرم(ص) نیست. بنابراین بیان فضایل و اوصاف کمالیه آن حضرت، که نفی سهو یکی از آنهاست، نه تنها غلو نبوده، بلکه کسی را یارای تبیین آنها، آن‌گونه که شایسته مقام وی است، نخواهد بود»[۷]

پاسخ‌های دیگر

پرسش‌های وابسته


منبع‌شناسی جامع عصمت

پانویس

  1. مجلسی، بحار الأنوار، ج۲۵، ص۳۴۶.
  2. طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۲۳۳.
  3. قطب راوندی، الخرائج والجرائح، ج۲، ص۷۳۵.
  4. ابن بابویه (شیخ صدوق)، الخصال، ص۶۱۴.
  5. مجلسی، بحار الأنوار، ج۲۶، ص۲.
  6. حمیری، قرب الاسناد، ص۱۵۹.
  7. مهدوی، عبدالله، مقاله «شیعه و سهوالنبی»، موسوعه رد شبهات، ج۱۳، ص ۱۱۶.