استجاره: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-*[ +* [))
خط ۷: خط ۷:
*استجاره: طلب [[حمایت]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۸.</ref>، امان‌خواهی، [[پناه]] خواستن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۶.</ref>. اصل آن "جار" به معنای [[همسایه]] که به اقتضای [[حق]] [[همسایگی]] باید [[امنیت]] او رعایت شود. استجاره به معنای پناهندگی نیز آمده است<ref>ر.ک: سیدعلی‌اکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۲، ص۸۸-۸۹.</ref>.  
*استجاره: طلب [[حمایت]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۸.</ref>، امان‌خواهی، [[پناه]] خواستن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۶.</ref>. اصل آن "جار" به معنای [[همسایه]] که به اقتضای [[حق]] [[همسایگی]] باید [[امنیت]] او رعایت شود. استجاره به معنای پناهندگی نیز آمده است<ref>ر.ک: سیدعلی‌اکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۲، ص۸۸-۸۹.</ref>.  
*{{متن قرآن|وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ}}<ref>«و اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست به او پناه ده تا کلام خداوند را بشنود» سوره توبه، آیه ۶.</ref>.
*{{متن قرآن|وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ}}<ref>«و اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست به او پناه ده تا کلام خداوند را بشنود» سوره توبه، آیه ۶.</ref>.
*[[خداوند]] به [[مشرکان]] [[مکه]] چهار ماه مهلت داده بود: {{متن قرآن|فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ}}<ref>«چهار ماه در این سرزمین (آزاد) بگردید» سوره توبه، آیه ۲.</ref>؛ پس از اتمام این مهلت، به [[دلیل]] [[نقض پیمان]] و [[وجوب]] [[جنگ]] با آنان، [[خداوند]] به [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[تکلیف]] می‌کند که در صورت [[تمایل]] برخی [[مشرکان]] برای شنیدن [[دعوت الهی]]، دادن [[امان]] و پناهندگی به آنها [[واجب]] است. این تأمین جانی باعث [[هدایت]] بسیاری از [[مشرکان]] [[مکّه]] شد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۱۱-۱۱۲.</ref>.
* [[خداوند]] به [[مشرکان]] [[مکه]] چهار ماه مهلت داده بود: {{متن قرآن|فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ}}<ref>«چهار ماه در این سرزمین (آزاد) بگردید» سوره توبه، آیه ۲.</ref>؛ پس از اتمام این مهلت، به [[دلیل]] [[نقض پیمان]] و [[وجوب]] [[جنگ]] با آنان، [[خداوند]] به [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[تکلیف]] می‌کند که در صورت [[تمایل]] برخی [[مشرکان]] برای شنیدن [[دعوت الهی]]، دادن [[امان]] و پناهندگی به آنها [[واجب]] است. این تأمین جانی باعث [[هدایت]] بسیاری از [[مشرکان]] [[مکّه]] شد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۱۱-۱۱۲.</ref>.
*امروزه امان‌ دادن به [[شورشیان]] در جنگ‌های داخلی میان [[دولت‌ها]] و بخشیدن یا اجتناب از کشتن آنها که [[اسلحه]] خود را بر [[زمین]] می‌گذارند و [[تسلیم]] می‌شوند<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۵۳.</ref>، امری مرسوم است؛ امّا مفهوم استجاره [[قرآنی]] نوعی [[امان]] و پناه‌ دادن مقیّد است تا [[دعوت الهی]] را با [[حجت]] و [[برهان]] آشکار استماع کنند؛ اگر پذیرفتند و [[اسلام]] آوردند، در سایه [[امن]] [[الهی]] خواهند غنود وگرنه به دیار خود باز خواهند گشت؛ پس از آن مشمول [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ}}<ref>«و چون ماه‌های حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.</ref> خواهند بود؛ لذا استجاره [[امان‌نامه]] موقت است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۷۵.</ref>.
*امروزه امان‌ دادن به [[شورشیان]] در جنگ‌های داخلی میان [[دولت‌ها]] و بخشیدن یا اجتناب از کشتن آنها که [[اسلحه]] خود را بر [[زمین]] می‌گذارند و [[تسلیم]] می‌شوند<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۵۳.</ref>، امری مرسوم است؛ امّا مفهوم استجاره [[قرآنی]] نوعی [[امان]] و پناه‌ دادن مقیّد است تا [[دعوت الهی]] را با [[حجت]] و [[برهان]] آشکار استماع کنند؛ اگر پذیرفتند و [[اسلام]] آوردند، در سایه [[امن]] [[الهی]] خواهند غنود وگرنه به دیار خود باز خواهند گشت؛ پس از آن مشمول [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ}}<ref>«و چون ماه‌های حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.</ref> خواهند بود؛ لذا استجاره [[امان‌نامه]] موقت است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۷۵.</ref>.



نسخهٔ ‏۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۵

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ارهاب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

منابع

پانویس

  1. احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۸.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۶.
  3. ر.ک: سیدعلی‌اکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۲، ص۸۸-۸۹.
  4. «و اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست به او پناه ده تا کلام خداوند را بشنود» سوره توبه، آیه ۶.
  5. «چهار ماه در این سرزمین (آزاد) بگردید» سوره توبه، آیه ۲.
  6. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۱۱-۱۱۲.
  7. علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۵۳.
  8. «و چون ماه‌های حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.
  9. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۷۵.