استجاره: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-*[ +* [)) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
*استجاره: طلب [[حمایت]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۸.</ref>، امانخواهی، [[پناه]] خواستن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۷۰۶.</ref>. اصل آن "جار" به معنای [[همسایه]] که به اقتضای [[حق]] [[همسایگی]] باید [[امنیت]] او رعایت شود. استجاره به معنای پناهندگی نیز آمده است<ref>ر.ک: سیدعلیاکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۲، ص۸۸-۸۹.</ref>. | *استجاره: طلب [[حمایت]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۸.</ref>، امانخواهی، [[پناه]] خواستن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۷۰۶.</ref>. اصل آن "جار" به معنای [[همسایه]] که به اقتضای [[حق]] [[همسایگی]] باید [[امنیت]] او رعایت شود. استجاره به معنای پناهندگی نیز آمده است<ref>ر.ک: سیدعلیاکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۲، ص۸۸-۸۹.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ}}<ref>«و اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست به او پناه ده تا کلام خداوند را بشنود» سوره توبه، آیه ۶.</ref>. | *{{متن قرآن|وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ}}<ref>«و اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست به او پناه ده تا کلام خداوند را بشنود» سوره توبه، آیه ۶.</ref>. | ||
*[[خداوند]] به [[مشرکان]] [[مکه]] چهار ماه مهلت داده بود: {{متن قرآن|فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ}}<ref>«چهار ماه در این سرزمین (آزاد) بگردید» سوره توبه، آیه ۲.</ref>؛ پس از اتمام این مهلت، به [[دلیل]] [[نقض پیمان]] و [[وجوب]] [[جنگ]] با آنان، [[خداوند]] به [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[تکلیف]] میکند که در صورت [[تمایل]] برخی [[مشرکان]] برای شنیدن [[دعوت الهی]]، دادن [[امان]] و پناهندگی به آنها [[واجب]] است. این تأمین جانی باعث [[هدایت]] بسیاری از [[مشرکان]] [[مکّه]] شد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۱۱-۱۱۲.</ref>. | * [[خداوند]] به [[مشرکان]] [[مکه]] چهار ماه مهلت داده بود: {{متن قرآن|فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ}}<ref>«چهار ماه در این سرزمین (آزاد) بگردید» سوره توبه، آیه ۲.</ref>؛ پس از اتمام این مهلت، به [[دلیل]] [[نقض پیمان]] و [[وجوب]] [[جنگ]] با آنان، [[خداوند]] به [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[تکلیف]] میکند که در صورت [[تمایل]] برخی [[مشرکان]] برای شنیدن [[دعوت الهی]]، دادن [[امان]] و پناهندگی به آنها [[واجب]] است. این تأمین جانی باعث [[هدایت]] بسیاری از [[مشرکان]] [[مکّه]] شد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۱۱-۱۱۲.</ref>. | ||
*امروزه امان دادن به [[شورشیان]] در جنگهای داخلی میان [[دولتها]] و بخشیدن یا اجتناب از کشتن آنها که [[اسلحه]] خود را بر [[زمین]] میگذارند و [[تسلیم]] میشوند<ref>علیاکبر آقابخشی و مینو افشاریراد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۵۳.</ref>، امری مرسوم است؛ امّا مفهوم استجاره [[قرآنی]] نوعی [[امان]] و پناه دادن مقیّد است تا [[دعوت الهی]] را با [[حجت]] و [[برهان]] آشکار استماع کنند؛ اگر پذیرفتند و [[اسلام]] آوردند، در سایه [[امن]] [[الهی]] خواهند غنود وگرنه به دیار خود باز خواهند گشت؛ پس از آن مشمول [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ}}<ref>«و چون ماههای حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.</ref> خواهند بود؛ لذا استجاره [[اماننامه]] موقت است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۷۵.</ref>. | *امروزه امان دادن به [[شورشیان]] در جنگهای داخلی میان [[دولتها]] و بخشیدن یا اجتناب از کشتن آنها که [[اسلحه]] خود را بر [[زمین]] میگذارند و [[تسلیم]] میشوند<ref>علیاکبر آقابخشی و مینو افشاریراد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۵۳.</ref>، امری مرسوم است؛ امّا مفهوم استجاره [[قرآنی]] نوعی [[امان]] و پناه دادن مقیّد است تا [[دعوت الهی]] را با [[حجت]] و [[برهان]] آشکار استماع کنند؛ اگر پذیرفتند و [[اسلام]] آوردند، در سایه [[امن]] [[الهی]] خواهند غنود وگرنه به دیار خود باز خواهند گشت؛ پس از آن مشمول [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ}}<ref>«و چون ماههای حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.</ref> خواهند بود؛ لذا استجاره [[اماننامه]] موقت است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۷۵.</ref>. | ||
نسخهٔ ۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۵
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ارهاب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- استجاره: طلب حمایت[۱]، امانخواهی، پناه خواستن[۲]. اصل آن "جار" به معنای همسایه که به اقتضای حق همسایگی باید امنیت او رعایت شود. استجاره به معنای پناهندگی نیز آمده است[۳].
- ﴿وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ﴾[۴].
- خداوند به مشرکان مکه چهار ماه مهلت داده بود: ﴿فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ﴾[۵]؛ پس از اتمام این مهلت، به دلیل نقض پیمان و وجوب جنگ با آنان، خداوند به پیامبر اکرم(ص) تکلیف میکند که در صورت تمایل برخی مشرکان برای شنیدن دعوت الهی، دادن امان و پناهندگی به آنها واجب است. این تأمین جانی باعث هدایت بسیاری از مشرکان مکّه شد[۶].
- امروزه امان دادن به شورشیان در جنگهای داخلی میان دولتها و بخشیدن یا اجتناب از کشتن آنها که اسلحه خود را بر زمین میگذارند و تسلیم میشوند[۷]، امری مرسوم است؛ امّا مفهوم استجاره قرآنی نوعی امان و پناه دادن مقیّد است تا دعوت الهی را با حجت و برهان آشکار استماع کنند؛ اگر پذیرفتند و اسلام آوردند، در سایه امن الهی خواهند غنود وگرنه به دیار خود باز خواهند گشت؛ پس از آن مشمول آیه شریفه ﴿فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ﴾[۸] خواهند بود؛ لذا استجاره اماننامه موقت است[۹].
منابع
پانویس
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۸.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۷۰۶.
- ↑ ر.ک: سیدعلیاکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۲، ص۸۸-۸۹.
- ↑ «و اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست به او پناه ده تا کلام خداوند را بشنود» سوره توبه، آیه ۶.
- ↑ «چهار ماه در این سرزمین (آزاد) بگردید» سوره توبه، آیه ۲.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۱۱-۱۱۲.
- ↑ علیاکبر آقابخشی و مینو افشاریراد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۵۳.
- ↑ «و چون ماههای حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۷۵.