سعی

سعی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سعی در قرآن - سعی در حدیث - سعی در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

عمل ‌کردن (خیر یا شرّ)، کسب و کار، جُهد (کوشش و تلاش‌ کردن در امور مادی یا معنوی)، شتافتن و کوشیدن.

﴿وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى﴾.

عمل و کردار انسانی به‌اقتضای جهت و نیتی که در ورای آن نهفته است، بار ارزشی می‌پذیرد. همه دنیای انسان در اعمال او از خیر و شرّ خلاصه می‌گردد و آن عمل همواره ملازم او خواهد بود و انسان جز آنچه از عمل و کردار دارد، بهره و نصیبی نخواهد داشت﴿وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى﴾.

عمل صالح و سعی بلیغ در جهت صلاح و رستگاری، بی‌پاداش نخواهد ماند: ﴿فَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ﴾. سعی و عمل در جهت شرّ و فساد نیز بی‌پاسخ نخواهد ماند: ﴿إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا﴾.

در نظریات سیاسی مارکسیستی، عمل انسان که صرفاً دنیایی و بریده ‌از آخرت ملحوظ شده، زیربنا در تحولات سیاسی و اجتماعی قلمداد شده است؛ تحول در ابزار تولید و روابط تولید، نتیجه عمل و کوشش انسانی است که این تحول موجب تغییر در طبقات اجتماعی و ساختار آن و در نهایت انقلاب و تحول در دولت خواهد شد که روبناهای جامعه هستند.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم