عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی

عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

ابوعمرو عبدالرحمن بن عمرو بن محمد بن عمرو اوزاعی دمشقی شامی اهل دمشق و نیاکانش از بردگان و اسیران هندی بودند که ظاهراً به سرزمین شام مسافرت کرده‌اند. بنا بر نقلی، ابوعمرو منسوب به أوزاع، روستایی از توابع دمشق بوده و به عقیده گروهی، وی از طایفه، أوزاع، تیره‌ای از قبیله همدان می‌‌باشد. او به سال ۸۸ یا ۷۳ و یا ۹۳ هـ در بعلبک به دنیا آمد و در بقاع، از توابع دمشق رشد و نمو یافت. سرانجام در حالی که پدرش را از دست داده بود، به همراه مادرش به بیروت منتقل شد.

دانش و تحصیلات خویش را از اساتید بسیاری فرا گرفت که از آن میان کسانی چون یحیی بن کثیر، عطاء بن ابی رباح و قاسم بن مخیمره را می‌‌توان نام برد. به علاوه، در برخی منابع آمده که از امام باقر و امام صادق نیز روایاتی نقل کرده است. وی از محدثان و فقهای برجسته و مشهور اهل سنت و فردی مورد اعتماد و امین به شمار می‌‌رفت و ظاهراً در ایام جوانی به کتابت و نامه‌نویسی اشتغال داشت. او دارای شاگردان بسیاری نیز بوده که از آن جمله اند: ابن شهاب زهری، سفیان ثوری و شعبة بن حجاج که از وی حدیث شنیده و روایت کرده‌اند.

گفته شده که وی مورد توجه و احترام خلفای بنی امیه و بنی عباس بود و از جانب ایشان هفتاد هزار دینار کمک مالی و هدیه دریافت کرده و همگی را صرف فقرا و مساکین نموده است. مسند الاوزاعی، و المسائل و نسخه‌ای که از ابن سیرین روایت کرده، کتاب السنن فی الفقه و کتاب العلل از تألیفات اوست. بنابر نقل مشهور، سرانجام به سال ۱۵۷ هـ در بیروت درگذشت. تاریخ‌های دیگری نیز برای وفات او ذکر شده است.

منابع

1. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱