عریف

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۲ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

عریف عنوان بزرگ و نمایندۀ یک قبیله، که رابط آن با حکومت و مسئول رسیدگی به آنان بود[۱]. در کوفه برای در هم شکستن نهضت مسلم بن عقیل، از عنوان و نفوذ عریف‌ها برای فرونشاندن انقلاب، استفاده می‌شد. طبقات موجود در کوفه، به واحد‌های کوچک‌تر تقسیم می‌شد و شخصی از هر گروه بعنوان سرپرست توزیع (حقوق) برگزیده می‌شد. این گروه‌ها “عرافه” و شخصی که مسئول آن بود “عریف” نامیده می‌شد...[۲]. ابن زیاد، عریف‌ها را مسئول هرگونه اغتشاش دانست، که امکان داشت در عرافۀ آنها رخ دهد و تهدید کرد که اگر عریفی چیزی از ابن زیاد پنهان کند، مصلوب خواهد شد و تمام عرافه‌ها از دریافت حقوق محروم خواهند گشت[۳]. بیانیۀ ابن زیاد، که انتشار آن، جوّی از رعب ایجاد کرد، شامل بند‌های زیر بود:

  1. عریفان، کسانی را که مخالف بنی امیّه‌اند، از جمله حروریّه و خوارج را سرشماری کنند.
  2. عریفان، لیستی از اسامی و عملکرد‌ها را گزارش دهند.
  3. نسبت به آنان که تمایل به مسلم بن عقیل دارند، شدیداً مراقب باشند.
  4. هر عریفی که در حیطۀ عرافت او کسانی یافت شوند که به حکومت یزید دل نسپرده باشند، محکوم به اعدام در مقابل در خانه‌اش است.
  5. هر عریفی که نام کسی را ننوشت، باید تعهّد بسپارد که افراد او مخالفت نکنند و دست به هیچ کار موجب آشوب در دولت نزنند. عریفان هم بشدّت، بند‌های این بیانیّه را به اجرا گذاشتند[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. در تاج العروس درباره عریف آمده است: و هو القَيِّمُ بأمورِ القَبِيلَةِ أو الجَماعةِ من النّاسِ، يَلِي أُمُورَهُم، و يَتَعَرَّفُ الأَمِيرُ منهُ أَحْوالَهُم.
  2. تشیع در مسیر تاریخ، سیدحسن جعفری، ص۹۹.
  3. تشیع در مسیر تاریخ، سیدحسن جعفری، ص۱۶۵.
  4. مع الحسین فی نهضته، اسد حیدر، ص۹۷.
  5. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۳۷.