محمد بن جعفر دیباج در سیره رضوی

آشنایی اجمالی

او پسر عموی امام رضا(ع) بود، پدر او محمد بن جعفر صادق(ع) معروف به محمد دیباج از علمای آل ابوطالب و از بزرگان آنها به شمار می‌رفت، وی با موسی بن جعفر(ع) از یک مادر متولد شده بودند، محمد در مکه اقامت داشت و در آنجا به نشر علم و حدیث مشغول بود، او را از این جهت دیباج می‌‌گفتند که چهره‌ای زیبا و نورانی داشت.

در مکه گروهی پیرامون او را گرفتند و او را به عنوان خلافت برگزیدند، و این در زمانی بود که بین امین و مأمون جنگ درگرفته بود، جماعتی از زیدیه دور او جمع شدند و او را به عنوان امیرالمؤمنین مخاطب قرار دادند، ولی اسحاق بن موسی عباسی به مکه حمله آورد و پیروان او فرار کردند و او هم خود را از امامت خلع کرد و سپس او را به مرو در خراسان فرستادند.

مأمون از وی درگذشت و او را عفو نمود، یحیی بن محمد از امام رضا(ع) فقط یک حدیث نقل می‌کند، او می‌گوید: پدرم بیمار شد ابوالحسن(ع) به عیادت او آمدند، در این هنگام عموی من اسحاق سخت گریه می‌کرد و بی‌تابی می‌نمود، راوی گوید: ابوالحسن متوجه من شد و گفت: عمویت چرا گریه می‌کند گفتم می‌ترسد برادرش وفات کند، فرمودند: ناراحت نباش اسحاق بزودی خواهد مُرد و پدرت بهبودی حاصل خواهد کرد، یحیی گوید: پدرم خوب شد و اسحاق بعد از چندی درگذشت^[۱].

جستارهای وابسته

امام جعفر صادق(ع) (جد)
محمد بن جعفر دیباج (پدر)

منابع

عطاردی قوچانی، عزیزالله، راویان امام رضا در مسند الرضا

پانویس

↑ عطاردی قوچانی، عزیزالله، راویان امام رضا در مسند الرضا، ص ۵۳۰-۵۳۱.

[1] عطاردی قوچانی، عزیزالله، راویان امام رضا در مسند الرضا، ص ۵۳۰-۵۳۱.

[۱]