منذر بن ابی حمیضه وداعی همدانی
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
منذر مردی شاعر و سواره نظامی شجاع از قبیله همدان بود، وی به نقلی موفق به دیدار رسول خدا(ص) شد[۱]. و در زمرۀ اصحاب رسول خدا(ص) درآمد، او از اصحاب و یاران امیرمؤمنان(ع) بود که در صفین مجاهدت کرد و حضرت را یاری نمود.
نصر بن مزاحم نقل می‌کند: منذر روزی به محضر امیرالمؤمنین(ع) آمد و عرض کرد: ای امیرمؤمنان! قبیله عکّ و اشعریان از معاویه تقاضای مقررّی و جایزه کرده‌اند و معاویه به درخواست آنها توجه کرده و هدایا و مقرری به آنها اعطا نموده است. آنان با این کارشان دین خود را به دنیا فروختند، ولی ما به جای دنیا به آخرت و به جای شام به عراق و به جای معاویه به شما راضی شدیم، به خدا سوگند، آخرت ما بهتر از دنیای آنها و عراق ما بهتر از شام آنان و امام ما هدایت کننده‌تر از امام آنهاست. بنابراین باب جنگ را بگشای و به یاری ما اعتماد کن و ما را به مرگ راهنمایی و هدایت نما. سپس قصیده‌ای در این باره سرود که چند بیت آن این است:
- همانا طایفه عک و اشعری مقرری و جایزه‌ها طلب کردند.
- و دین خود را برای عطا و مقرری فروختند، پس بدترین خلق شدند.
- و ما خوبی ثواب را از خدا خواستیم و صبر بر جهاد را قصد کردیم[۲]
امیرمؤمنان(ع) در برابر سخنان گرم و نیز اعتقاد، ایمان و اشعار او فرمود: "بس است، خداوند تو را رحمت کند". سپس حضرت در حق وی و قومش دعای خیر کرد.
هنگامی که قصیده او به اطلاع معاویه رسید، گفت: به خدا قسم، افراد مورد اعتماد علی را با مال دنیا به خود متمایل می‌کنم و اموال و ثروت‌ها را میانشان تقسیم خواهم کرد تا دنیای مرا بر آخرت علی ترجیح دهند[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: