ضر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۳۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ضر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

سوء حال در نفس به دلیل کمبود علم و فضل، علّت یا در بدن به دلیل جراحت یا نقص یا در ظاهر انسان به دلیل کمی مال و منزلت[۱] و نیز شرّ عارضیِ موجبِ نقصان[۲]، در مقابل نفع[۳].

﴿وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا[۴].

ضرر و نقصان گاهی در اعتقادات است: ﴿وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَكُفْرًا[۵]،

گاهی در هدایت به حق است: ﴿عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لَا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ[۶]،

گاهی در مطلق حیات و معیشت است: ﴿ْ وَلَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ[۷]

و گاهی در مقام علم است: ﴿وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ[۸].

ضرر و نقصان به عنوان فعل بشری همواره در آیات قرآن منفی و نکوهیده است.

از اصولی که برای دفع تجاوز به حقوق فرد و اجتماع در اسلام تأسیس شده، قاعده "لا ضرر و لا ضرار" است که به معنای نفی ضرر به دیگری و ضرر رساندن به یکدیگر است و طبق آن، هر فعلی که موجب ضرر یا اضرار باشد، از نظر شرعی حرام است. این قاعده در کتب اصول فقه به‌تفصیل بررسی شده است[۹].

هدف اسلام از تأسیس این قاعده، دفع تعدی و تجاوز از فرد و جامعه است؛ چنان که در قرآن کریم نیز آمده است: ﴿وَلَا تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لِتَعْتَدُوا[۱۰].

از خصوصیاتِ یک قانون کامل، دفاع از حقوق مشروع و امتیازات فرد و جامعه است که قاعده "لاضرر" در همین راستا می‌باشد[۱۱].[۱۲]

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۰۳.
  2. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۲۵.
  3. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۴۸۲.
  4. « اگر شکیبایی کنید و پرهیزگاری ورزید نیرنگ آنان به شما هیچ زیانی نخواهد رساند» سوره آل عمران، آیه ۱۲۰.
  5. «و کسانی هستند که مسجدی را برگزیده‌اند برای زیان رساندن (به مردم) و کفر و اختلاف افکندن » سوره توبه، آیه ۱۰۷.
  6. «ای مؤمنان! خویش را دریابید! چون رهیاب شده باشید آن کس که گمراه است به شما زیان نمی‌رساند؛ همگان بازگشتتان به سوی خداوند است آنگاه شما را از آنچه می‌کرده‌اید آگاه می‌گرداند» سوره مائده، آیه ۱۰۵.
  7. «آنان را در همانجا که خود به اندازه توانگریتان جای دارید، جا دهید و به آنها زیان مرسانید برای آنکه (زندگی را) برایشان تنگ گیرید» سوره طلاق، آیه ۶.
  8. «چیزی را می‌آموختند که به آنان زیان می‌رسانید و برای آنها سودی نداشت » سوره بقره، آیه ۱۰۲.
  9. باقر ایروانی، دروس تمهیدیه فی القواعد الفقهیه، ج۱، ص۸۵.
  10. « آنان را برای زیان رساندن نگه ندارید که (به آنها) ستم کنید » سوره بقره، آیه ۲۳۱.
  11. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۸، ص۲۴۳؛ محمود سرمدی، «ضرّ»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۳۸۹-۱۳۹۰.
  12. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۹۵-۳۹۶.