ابومعبد
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
نامش را نافذ[۱] یا ناقد آورده و گفته‌اند: صادق‌ترین غلام عبدالله بن عباس بود[۲]. با آنکه خلیفة بن خیاط او را در شمار اصحابی آورده که در مکه ساکن شدند[۳]، ولی ابن سعد[۴] و برخی دیگر، وی را از تابعین دانسته‌اند[۵].
او را مکی[۶]، حجازی[۷] و مدنی[۸] دانسته‌اند. وی به سال ۱۰۴ در زمان خلافت یزید بن عبدالملک در مدینه درگذشت[۹]. فوت او را به سال ۱۰۹ نیز گفته‌اند[۱۰]. او از فضل بن عباس[۱۱] و مولایش ابن عباس حدیث نقل کرده و کسانی چون سلیمان احول و عمرو بن دینار از او نقل حدیث کرده‌اند[۱۲]. وی را ثقه دانسته‌اند[۱۳].[۱۴]
منابع
پانویس
- ↑ ابن معین، ج۱، ص۶۹؛ بخاری، ص۹۲؛ خلیفة بن خیاط، ص۴۹۲؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۰، ص۳۶۱.
- ↑ ابن سعد، ج۵، ص۲۲۵.
- ↑ خلیفه بن خیاط، ص۴۹۲.
- ↑ ابن سعد، ج۵، ص۲۲۵.
- ↑ ابن حبان، ج۵، ص۴۸۴.
- ↑ عجلی، ص۵۱۱.
- ↑ مزی، ج۱۹، ص۱۵.
- ↑ ابن ابی حاتم، ج۸، ص۵۰۸؛ ابن حبان، ج۵، ص۴۸۴.
- ↑ ابن سعد، ج۵، ص۲۲۵؛ خلیفة بن خیاط، ص۴۹۲.
- ↑ مزی، ج۱۹، ص۱۵.
- ↑ ابن عساکر، ج۴۸، ص۳۲۰.
- ↑ مزی، ج۱۹، ص۱۵.
- ↑ ابن سعد، ج۵، ص۲۲۵؛ عجلی، ص۵۱۱.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «ابومعبد»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۲۲.