محمد بن سائب کلبی

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

وی از شاگردان ابی صالح، جریر و فرزدق بود^[۱۱] و از علمای کوفه محسوب می‌‌شد و در تفسیر و تاریخ گذشتگان^[۱۲] تبحر داشت و به همین جهت سلیمان بن علی عباسی، والی بصره، منزلش را محل تدریس ایشان قرار داد تا برای مردم تفسیر قرآن بگوید.^[۱۳] برخی از رجال‌نویسان اهل سنت او را در نقل حدیث ضعیف دانسته‌اند و برخی معتقدند که او از سبئی‌ها، پیروان عبدالله بن سبأ، می‌‌باشد که اعتقاد دارند که حضرت علی(ع) زنده است و ظهور خواهد کرد و دنیا را پُر از عدل و داد می‌‌کند، بعد از اینکه پُر از ظلم و جور شده باشد.^[۱۴] رجالیون وی را امامی مذهب دانسته‌اند.^[۱۵] ایشان دارای تألیفاتی بوده که از آن جمله است: تفسیر القرآن^[۱۶] آیات الاحکام^[۱۷] تقسیم القرآن^[۱۸] و غریب القرآن.^[۱۹] وی سرانجام به سال ۱۴۶هـ در کوفه از دنیا رفت^[۲۰].^[۲۱]