نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Hosein(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۸ توسط Hosein(بحث | مشارکت‌ها)
اظهار شوق و میل به دیدار آن حضرت و دعا برای دیدار او، وظیفه هر مؤمن منتظر است. در دعای ندبه می‌خوانیم: "بر من گران است که همه را ببینم و تو را نبینم و از تو ندایی به گوشم نرسد[۱]. در دعای عهد که از امام صادقS روایت شده است، می‌خوانیم: "بارخدایا! آن طلعت رشیده و آن چهره نازنین را به من نشان بده و دیده‌ام را به سرمه یک نگاه به او، روشن ساز"[۲]. امام صادقS نیز فرمود: "هرگاه یکی از شما آرزوی دیدار قائم S را داشته باشد، باید آرزو کند او را در عافیت دیدار نماید که همانا خداوند، محمد a را به‌عنوان رحمت مبعوث کرد و قائم S را برای عقوبت مبعوث می‌کند"[۳]. و نیز فرمود: هرکس پس از هرنماز واجب خود، این دعا را بخواند، همانا امام "م ح م د" فرزند حسن عسکری S را در بیداری یا خواب خواهد دید[۴]. مطلع آن دعا این است: "اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلَانَا صَاحِبَ الزَّمَانِ أَيْنَمَا كَانَ وَ حَيْثُمَا كَانَ...".
نیز در مکارم الاخلاق در فضیلت خواندن دعای "اللَّهُمَّ إِنَّ رَسُولَكَ الصَّادِقَ الْمُصَدَّقَ" آمده است: هرکس این دعا را پس از هر نماز واجب بخواند و بر آن مواظبت نماید، به دیدار حضرت صاحب الامر S مشرّف خواهد شد[۵]. از این روایات استفاده می‌شود که درخواست تشرف به لقای آن حضرت امری پسندیده است، لذا شیوه صالحین از علماء و غیرعلماء بر این بوده و هست که تشرف به دیدار آن حضرت را از قدیم الایام درخواست می‌کرده‌اند، به طوری که بعضی از آنان چهل شب جمعه در مسجد کوفه و یا چهل چهارشنبه در مسجد سهله بیتوته کرده و عبادت می‌نمودند تا به این فیض بزرگ نائل شوند.
در نقطه مقابل شوق دیدار، مؤمن باید به جهت فراق و عدم دیدار آن حضرت، محزون باشد. فرازهایی از دعای ندبه، بر حزن و غم مؤمن در فراق آن حضرت گواهی می‌دهند: "هَلْ مِنْ مُعِينٍ فَأُطِيلَ مَعَهُ الْعَوِيلَ وَ الْبُكَاءَ؟"؛ آیا یاوری هست [با من هم‌ناله شود] تا با او ناله و گریه را طولانی نمایم؟ دعای ندبه در حقیقت، ندبه و زاری از جدایی و فراق حضرت مهدیS است[۶].
دادخواهی و توجه نمودن و عرضه کردن حاجت بر آن حضرتS از تکالیفعصر غیبت بر شمرده شده است. حضرت مهدیSفریادرس است و در زیارتی که از حضرتش روایت شده است آمده که: دادرس کسی است که از او دادخواهی کنند. در زیارت جامعه نیز آمده است که: "فَازَ مَنْ تَمَسَّكَ بِكُمْ وَ أَمِنَ مَنْ لَجَأَ إِلَيْكُمْ"[۷]؛ هرکس به شما تمسک جست رستگار شد و هرکس به شما پناه آورد، ایمن گشت. استغاثه و عرض حاجت به آن حضرت به زبان خاص و چگونگی معین و وقت مخصوصی مقید نیست. بلکه آن‌چه در این باب مهم است، اصلاحدل، توجه کامل، توبه از گناهان، یقین ثابت و اعتقادراسخ است. برای استغاثه و عرضه کردن حاجت، دعاها و رقعه‌هایی وارد شده که شایسته است به انضمام آن‌چه یاد کردیم، به کار گرفته شوند تا در تقرب به آن حضرت و محبوب شدن نزد او مؤثرتر گردد[۸][۹].
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط