دانشنامه علوم قرآن (کتاب)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Ali (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
دانشنامه علوم قرآن
زبانفارسی
زیر نظرعلی اکبر رشاد
موضوععلوم قرآن
مذهبشیعه
ناشر[[:رده:انتشارات انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی‬‏‫|انتشارات انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی‬‏‫]][[رده:انتشارات انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی‬‏‫]]
محل نشرتهران، ایران
سال نشر1396 ش
تعداد جلد۴
فهرست جلدهاجلد اول، جلد دوم، جلد سوم، جلد چهارم
شابک۹۷۸-۶۰۰-۱۰۸-۳۸۴-۶
شماره ملی۴۶۲۹۴۵۵

دانشنامه علوم قرآن کتابی است چهار جلدی که با زبان فارسی به بررسی علوم قرآن می‌پردازد. این دانشنامه زیر نظر علی اکبر رشاد نگاشته شده و انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی‬‏‫ انتشار آن را به عهده داشته است[۱].

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «مباحث ارائه شده در این کتاب، در چارچوب دو حوزه معرفتی کلام صورت‌بندی شده است: مباحث پیرامون قرآنی(علوم قرآن)، مجلداتی که اکنون پیش رو دارید جزء این بخش است. مباحث درون قرآنی (معارف قرآن). مباحث این حوزه در قالب چند دانشنامه طبق محورهای زیر تألیف و عرضه می‌شود: قرآن و علوم عقلی، شامل: ۱. کلام ۲. فلسفه ۳. معرفت‌شناسی ۴. عرفان. قرآن و علوم انسانی، شامل: اندیشه اجتماعی و سیاسی»[۱].

مباحث جلدهای کتاب

ناظر علمی

علی اکبر رشاد
آیت‌الله علی اکبر رشاد (متولد ۱۳۳۵ ش، تهران)، تحصیلات حوزوی را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: حسین وحید خراسانی، جعفر سبحانی، سید علی حسینی خامنه‌ای و مصطفی اعتمادی تبریزی به اتمام رساند. عضو هیئت علمی مرکز گفت ‌و گوی ادیان، ریاست انجمن دوستی ایران و یونان، مؤسس و رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی (فقه و اصول، فلسفه و عرفان) به تدریس دروس دانشگاهی (فلسفه دین و کلام، منطق فهم دین، تفسیر و علوم قرآنی) نیز مشغول است و تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «دین‌پژوهی معاصر»، «نفوذ تاریخی و منزلت علمی حضرت فاطمه»، «فلسفه فرج فلسفه جهان برتر» و نظارت بر «دانشنامه امام علی» و «دانشنامه علوم قرآن» برخی از این آثار است[۲]

پانویس