ابوهاشم جعفری

ابوهاشم جعفری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابوهاشم جعفری در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

ابوهاشم داود بن قاسم بن اسحاق بن عبدالله بن جعفر بن ابی طالب جعفری بغدادی از نوادگان جعفر بن ابی طالب و اهل و ساکن بغداد و از اصحاب امام رضا، امام جواد، امام هادی و امام حسن عسکری (ع) بود و از آن امامان و از پدرش قاسم و ابوهارون عبدی روایت کرده و افرادی چون یحیی بن هاشم، اسحاق بن محمد نخعی، سهل بن زیاد و ابراهیم بن هاشم از وی روایت کرده‌اند. وی با امامان زمان خود ارتباط خاصی داشت و از طرف آنان نیز مورد عنایت بود و به نقل شیخ طوسی، امام زمان (ع) را دیده است. ابوهاشم روایات زیادی در معجزات و کرامات آن امامان نقل کرده است و عده‌ای وی را از سفیران حضرت حجت (ع) در زمان غیبت صغری نیز به حساب آورده‌اند، هر چند در منابع کهن مؤید آشکاری برای آن یافت نشده است. به هر حال نجاشی وی را ثقه، عظیم المنزله نزد امامان (ع) و جلیل‌القدر معرفی کرده است. به نوشته ابوالفرج اصفهانی، وی فردی شجاع، صریح اللهجه و باجرأت بود. زمانی که یحیی بن عمر زیدی به شهادت رسید و سر او را به بغداد آوردند، عده‌ای برای گفتن تبریک نزد محمد بن عبدالله بن طاهر که فرمانده سپاه بود، رفتند. ابوهاشم نیز بر وی داخل شد و گفت: ای امیر، من آمده‌ام که به تو تبریک بگویم به جهت عملی که انجام دادی، ولی اگر رسول خدا الان زنده بود می‌‌بایست به آن حضرت تسلیت می‌‌گفتیم.

خطیب بغدادی می‌‌نویسد: ابوهاشم به جهت همین صراحت لهجه‌ای که داشت در سال ۲۵۲ هـ دستگیر، و به سامرا برده شد و در آنجا مدتی زندانی بود. او دارای کتابی است که احمد برقی آن را روایت کرده و همچنین دارای دیوان شعری می‌‌باشد که احمد بن محمد جوهری آن را گردآوری کرده است. وی در جمادی الاولی سال ۲۶۱ درگذشت. بنا بر نقل نجاشی، ابوعبدالله جوهری اخبار داود بن قاسم جعفری را در یک مجموعه جمع‌آوری کرده است.

منابع

1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱