حجاب در معارف و سیره فاطمی

مقدمه

پوشیدگی زن از دید نامحرم یک فرمان قرآنی است. در گذشته برای بیان این مفهوم، خصوصاً در فقه، واژه «ستر»^[۱] را به کار می‌بردند.

در تفسیر می‌خوانیم: «در روایت است که روزی رسول در حجره فاطمه (س) بود. مردی نابینای مادرزاد در زد. رسول خدا گفت: بفرما، او داخل آمد. فاطمه (س) برخاست و به خانه رفت و تا او نرفت، از خانه بیرون نیامد. رسول خدا(ص) از روی امتحان گفت: یا فاطمه! چرا از او پنهان شدی در حالی که او چیزی نمی‌بیند؟ گفت: یا رسول الله، اگر او مرا نبیند، من او را می‌بینم: «أَ لَيْسَ اللَّهُ تَعَالَى قَالَ: ﴿وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ﴾^[۲]».

رسول خدا(ص) گفت: «سپاس آن خدای را که درباره اهل البیت آن نمود، که مرا شادمان کرد»^[۳].^[۴]

منابع

اسحاقی، سید حسین، فرهنگنامه فاطمی ج۱

پانویس

↑ مسأله حجاب، مرتضی مطهری، ص۷۳.
↑ «و به زنان مؤمن بگو دیدگان (از نگاه حرام) فرو دارند و پاکدامنی ورزند و زیور خود را آشکار نگردانند» سوره نور، آیه ۳۱.
↑ «الحمدلله ارانی فی اهل بیتی ما سرنی»؛ روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، حسین بن علی بن محمد بن احمد الخزاعی النیشابوری، ج۱۴، ص۱۲۴.
↑ اسحاقی، سید حسین، فرهنگنامه فاطمی، ج۱، ص ۲۰۸.

[1] مسأله حجاب، مرتضی مطهری، ص۷۳.

[2] «و به زنان مؤمن بگو دیدگان (از نگاه حرام) فرو دارند و پاکدامنی ورزند و زیور خود را آشکار نگردانند» سوره نور، آیه ۳۱.

[3] «الحمدلله ارانی فی اهل بیتی ما سرنی»؛ روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، حسین بن علی بن محمد بن احمد الخزاعی النیشابوری، ج۱۴، ص۱۲۴.

[4] اسحاقی، سید حسین، فرهنگنامه فاطمی، ج۱، ص ۲۰۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]