حجاب در حدیث

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

احادیث گوناگونی براصل وجوب حجاب بانوان و کیفیت آن تأکید دارند که به چند نمونه اکتفا می‌شود:

  1. روایت صحیحه مسعدة بن زیاد: «از امام صادق (ع) درباره حد مجاز ظاهر کردن زینت برای زنان سؤال شد. شنیدم که فرمود: وجه و کفین جایز است که آشکار شوند»[۱].
  2. روایت معتبره أبی‌بصیر: «درباره سخن خداوند عزّوجل: ﴿وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا، از امام صادق (ع) پرسیدم که فرمود: انگشتر و دستبند است»[۲].
  3. روایت معتبر زراره: از امام صادق (ع) درباره سخن خداوند عزّوجل: ﴿إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا، پرسیدم، فرمود: زینت آشکار، سرمه و انگشتر است»[۳].
  4. روایت أبی‌الجارود: «امام باقر (ع) درباره ﴿وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا فرمود: زینت ظاهر، لباس [بیرونی] و سرمه و انگشتر و خضاب دو کف دست و دستبند است»[۴].
  5. فضیل بن یسار: «از امام صادق (ع) درباره دو ذراع زن پرسیدم که آیا آن دو، مصداق زینتی است که خداوند فرمود جز برای شوهرانشان آشکار نکنند؟ فرمود: بله و آنچه زیر مقنعه هست و آنچه زیر دو دستبند است نیز از زینت شمرده می‌شود [که نباید برای اجنبی مکشوف باشد]»[۵].
  6. محمد بن مسلم: «از امام باقر (ع) درباره سخن خداوند عزّوجل: ﴿وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللَّاتِي لَا يَرْجُونَ نِكَاحًا[۶] پرسیدم که چه مقدار از پوشش خود را می‌توانند بردارند؟ فرمود: جلباب»[۷].
  7. محمد بن اسماعیل بن بزیع: «از امام رضا (ع) درباره کنیزی که از صاحبش بچه‌دار شده پرسیدم که آیا برای وی جایز است تا در برابر مردان نامحرم سرش را برهنه کند؟ فرمود: باید مقنعه بر سر کند»[۸]. سؤال در حالی است که پوشش سر برای کنیزان واجب نبوده و نیز بچه‌دار، حکمش متفاوت است.
  8. محمد بن مسلم: «امام باقر (ع) فرمود: برای دختری که به سن حیض رسیده، جایز نیست که بدون مقنعه باشد؛ مگر آن‌که مقنعه‌ای نداشته باشد و پیدا نکند»[۹].
  9. عبدالله بن جعفر: «امام رضا (ع) فرمود: لازم نیست که زن سرش را از پسربچه بپوشاند، تا زمانی که پسر بالغ شود که آن هنگام پوشش واجب است»[۱۰].[۱۱]

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. قرب الإسناد، ص۸۲؛ وسائل الشیعة، ج۲۰، ص۲۰۲.
  2. الکافی، ج۵، ص۵۲۱؛ روضة المتقین، ج۸، ص۳۵۳؛ وسائل الشیعة، ج۲۰، ص۲۰۱.
  3. الکافی، ج۵، ص۵۲۱؛ مکارم الأخلاق، ص۲۳۲.
  4. تفسیر القمی، ج۲، ص۱۰۱؛ بحارالأنوار، ج۱۰، ص۳۳.
  5. الکافی، ج۵، ص۵۲۱؛ وسائل الشیعة، ج۲۰، ص۲۰۱.
  6. «و بر زنان از کار افتاده‌ای که امید زناشویی ندارند» سوره نور، آیه ۶۰.
  7. الکافی، ج۵، ص۵۲۲؛ وسائل الشیعة، ج۲۰، ص۲۰۲.
  8. الکافی، ج۵، ص۵۲۲؛ وسائل الشیعة، ج۲۰، ص۲۰۷.
  9. الکافی، ج۵، ص۵۳۲.
  10. قرب الإسناد، ص۳۸۵؛ وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۲۲۹.
  11. علی‌پور وحید، حسن، مکتب در فرآیند نواندیشی، ص ۲۱۳.