محمد بن سیرین انصاری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آشنایی اجمالی

ابوبکر محمد بن سیرین انصاری بصری أنسی، معروف به ابن سیرین به سال ۳۱ یا ۳۳[۱] و یا ۳۴هـ [۲] در بصره به دنیا آمد[۳] و از موالی انس بن مالک بوده است.[۴] او از افرادی چون ابوهریره، عبدالله بن زبیر و عبدالله بن عمر روایت شنیده[۵] و افرادی چون هشام بن حسان، ابوهلال محمد بن سلیم و قتاده بن دعامه از او روایت نقل می‌‌کردند.[۶]

او را مردی محدث، فقیه و با ورع دانسته‌اند[۷] و از خواب گزاران بزرگ و از تابعین در بصره بود.[۸] او دارای جمال بسیار زیبایی بود و به شغل بزازی مشغول بود.[۹] گویند که روزی زنی به معاشرت و کامجویی از او راغب شد و ابن سیرین در مذمت زنا با آن زن صحبت کرد، ولی سودی نبخشید. سرانجام ابن سیرین بدن خود را به نجاست آلوده ساخت که مورد نفرت آن زن قرار گرفت و از این طریق از این مهلکه نجات یافت و خداوند در قبال این کار، علم تعبیر خواب را به او عنایت فرمود.[۱۰]

گویند که او به جهت بدهی مالی‌ای که داشت، راهی زندان شد.[۱۱] مدت چهار سال در دمشق زندگی کرد.[۱۲] او معاصر حسن بصری بوده است. ابتدا با حسن بصری رابطه دوستی بسیار داشته، ولی سرانجام به دشمنی مبدل شد.[۱۳]

وی دارای تألیفاتی به نام منتخب فی تعبیرالاحلام[۱۴] و جوامع التعبیر [۱۵] بوده است. سرانجام به سال ۱۱۰هـ در بصره از دنیا رفت [۱۶] و چهل هزار حدیث از خود بر جای گذاشت [۱۷].[۱۸]

منابع

پانویس

  1. تاریخ مدینة دمشق، ج3، ص ۱۷۴.
  2. فرهنگ زندگی نامه‌ها، ج1، ص ۴۹۰.
  3. الاعلام، ج6، ص ۱۵۴.
  4. الطبقات الکبری، ج7، ص ۱۹۳؛ التاریخ الکبیر، ج1، ص ۹۰.
  5. تاریخ الاسلام، ج7، ص ۲۳۹؛ تاریخ مدینة دمشق، ج56، ص ۱۳۱.
  6. تاریخ بغداد، ج5، ص ۳۳۱ ؛ سیر اعلام النبلاء، ج4، ص ۶۰۶.
  7. تاریخ مدینة دمشق، ج53، ص ۱۷۴.
  8. وفیات الاعیان، ج4، ص ۱۸۲.
  9. ریحانة الادب، ج7، ص ۵۸۰.
  10. ریحانة الادب، ج7، ص ۵۸۰.
  11. الوافی بالوفیات، ج3، ص ۱۴۶.
  12. تاریخ مدینة دمشق، ج53، ص ۱۷۴.
  13. وفیات الاعیان، ج4، ص ۱۸۲.
  14. الذریعه، ج22، ص ۴۲۳.
  15. کشف الظنون، ج1، ص ۶۱۱.
  16. شذرات الذهب، ج1، ص ۱۳۸؛ تاریخ بغداد، ج5، ص ۳۳۷.
  17. ریحانة الادب، ج7، ص ۵۸۰.
  18. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۶۵۰-۶۵۱.