عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی

عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

ابوعمرو عبدالرحمن بن عمرو بن محمد بن عمرو اوزاعی دمشقی شامی اهل دمشق و نیاکانش از بردگان و اسیران هندی بودند که ظاهراً به سرزمین شام مسافرت کرده‌اند. بنا بر نقلی، ابوعمرو منسوب به أوزاع، روستایی از توابع دمشق بوده و به عقیده گروهی، وی از طایفه، أوزاع، تیره‌ای از قبیله همدان می‌‌باشد. او به سال ۸۸ یا ۷۳ و یا ۹۳ه‍ در بعلبک به دنیا آمد و در بقاع، از توابع دمشق رشد و نمو یافت. سرانجام در حالی که پدرش را از دست داده بود، به همراه مادرش به بیروت منتقل شد.

دانش و تحصیلات خویش را از اساتید بسیاری فرا گرفت که از آن میان کسانی چون یحیی بن کثیر، عطاء بن ابی رباح و قاسم بن مخیمره را می‌‌توان نام برد. به علاوه، در برخی منابع آمده که از امام باقر و امام صادق نیز روایاتی نقل کرده است. وی از محدثان و فقهای برجسته و مشهور اهل سنت و فردی مورد اعتماد و امین به شمار می‌‌رفت و ظاهراً در ایام جوانی به کتابت و نامه‌نویسی اشتغال داشت. او دارای شاگردان بسیاری نیز بوده که از آن جمله اند: ابن شهاب زهری، سفیان ثوری و شعبة بن حجاج که از وی حدیث شنیده و روایت کرده‌اند.

گفته شده که وی مورد توجه و احترام خلفای بنی امیه و بنی عباس بود و از جانب ایشان هفتاد هزار دینار کمک مالی و هدیه دریافت کرده و همگی را صرف فقرا و مساکین نموده است. مسند الاوزاعی، و المسائل و نسخه‌ای که از ابن سیرین روایت کرده، کتاب السنن فی الفقه و کتاب العلل از تألیفات اوست. بنابر نقل مشهور، سرانجام به سال ۱۵۷ه‍ در بیروت درگذشت. تاریخ‌های دیگری نیز برای وفات او ذکر شده است.

منابع

1. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱