عزاداری در فقه اسلامی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عزاداری است. عزاداری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عزاداری در قرآن - عزاداری در فقه اسلامی - عزاداری در تاریخ اسلامی - عزاداری در کلام اسلامی - عزاداری در معارف و سیره حسینی - عزاداری در نگاه اهل سنت - عزاداری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
بر پایی مجالس عزا در مصائب اهل بیت (ع)؛ به‌ویژه مصائب وارد بر سید الشهداء، حضرت امام حسین (ع)؛ بخصوص در روز عاشورا و شرکت در آن مجالس، مستحب مؤکد است[۱].
چنان که گریستن در مصائب آنان و نیز گریاندن دیگران با خواندن اشعار و بازگو کردن مصائب آن بزرگواران، مستحب مؤکد و دارای پاداش بی‌شمار است. در احادیث متعدد، ثواب گریستن و گریاندن بر مصائب اهل بیت (ع) بهشت دانسته شده است[۲].
جزع و ناشکیبایی در مصائب غیر معصومان با لطمه زدن بر سر و صورت و داد زدن و حرکاتی از این قبیل، جایز نیست لکن در مصائب اباعبداللّه(ع) و به تصریح برخی در مصائب سایر اهل بیت (ع) جایز است[۳].
کسی که مالی را بر امام حسین (ع) وقف میکند، باید در عزاداری آن حضرت به مصرف برسد[۴].
گرفتن اجرت بر روضه خوانی جایز است؛ هرچند بایسته است اجرت در ازای مقدمات آن، همچون شرکت در مراسم باشد[۵].
عزاداری در مرگ عزیزان و اقامه مجالس ماتم برای از دست رفتگان اشکال ندارد؛ از این رو، وصیّت به مالی برای هزینه کردن آن در مراسم عزاداری وصیت کننده جایز است. البته چنین وصیّتی تنها نسبت به یک سوم مجموع ترکه میّت نافذ است و افزون بر آن منوط به اجازه ورثه میباشد[۶].
نوحه سرایی برای مرده در صورت راست گفتن درباره میّت، جایز و گرفتن اجرت در ازای آن بی‌اشکال است؛ هرچند مکروه میباشد و در صورت دروغ گفتن، حرام و گرفتن پول در ازای آن باطل است[۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ وسائل الشیعة، ج ۱۴، ص۵۰۰؛ توضیح المسائل مراجع، ج ۲، ص۱۰۲۴.
- ↑ وسائل الشیعة، ج ۱۴، ص۵۹۳ ـ ۵۹۷؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص۳۱۱ و ۳۸۵.
- ↑ جواهر الکلام، ج ۴، ص۳۷۱؛ التنقیح (الطهارة)، ج ۹، ص۲۳۵؛ صراط النجاة (تبریزی)، ج ۵، ص۳۰۰.
- ↑ نجاة العباد، ص۳۰۸.
- ↑ العروة الوثقی، ج ۵، ص۱۲۵ ـ ۱۲۶.
- ↑ توضیح المسائل مراجع، ج ۲، ص۶۹۱.
- ↑ تذکرة الفقهاء، ج ۱۲، ص۱۳۴؛ جواهر الکلام، ج ۲۲، ص۵۴ ـ ۵۵.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۵، صفحه ۳۸۳-۳۸۴.