ابوعبدالله اشعری شامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۰ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

ابوعبدالله اشعری شامی
تصویر نمادین دمشق
نام کاملابوعبدالله اشعری شامی
جنسیتمرد
از قبیلهاشعر
محل زندگیدمشق
از اصحابپیامبر خاتم

آشنایی اجمالی

نامش دانسته نیست؛ چنانکه ابوزرعه دمشقی برای وی نامی نشناخته و می‌گوید کسی را نیز نمی‌شناسد که نام وی را گفته باشد[۱]. ابن عساکر[۲] وی را از اهل دمشق دانسته که علی‌القاعده با توجه به نسب اشعری، باید از مهاجران یمنی به این منطقه باشد. ابوزرعه و ابن سمیع که کتابی درباره صحابیان ساکن شام داشته است. وی را تابعی دانسته‌اند[۳] و ابن حجر[۴] در بخش سوم کتابش - مخضرمین - شرح حال وی را آورده است.

می‌گویند وی در فتوحات دوره ابوبکر و عمر شرکت کرد[۵]. به نظر می‌رسد منشأ چنین خبری، تنها نقل حدیثی از فرماندهان نظامی این دوره است. وی حدیثی را از رسول خدا(ص) نقل می‌کرد که آن حضرت چون نمازگزاری را دید که رکوع و سجده نمازش را کامل انجام نمی‌داد فرمود: «اگر این فرد در این حال بمیرد، بر دین (ملت) محمد نمرده است». پیامبر چنین فردی را به کسی تشبیه کرد که یک یا دو خرما بخورد، در حالی که این مقدار کفاف وی را نخواهد داد. ابوعبدالله اشعری می‌گفت: این حدیث را از فرماندهان لشکر شنیده و سپس نام خالد بن ولید، عمرو بن عاص و شرحبیل بن حسنه را می‌برد[۶]. او همچنین نقل کرد که رسول خدا(ص) فرمود: «وضو را کامل و تمام بگیرید»[۷]. این حدیث هرچند به همین گونه نقل شده، ادامه حدیث بالاست[۸].

او از ابوالدرداء، معاذ بن جبل[۹]، شرحبیل بن حسنه[۱۰]، خالد بن ولید، یزید بن ابی سفیان و عمرو بن عاص روایت می‌کند[۱۱]. چنانکه ابوصالح اشعری و عده‌ای دیگر از او روایت نقل می‌کنند[۱۲]. برخی وی را با ابوعبدالله دیگری که نامش مسلم و مولای خزاعه بود یکی پنداشته‌اند که صحیح نیست[۱۳]. همچنین ابن حجر[۱۴] فرد دیگری با کنیه ابوعبدالله اشعری در بخش اول ذکر کرده که وی صحابی است و هنگام آمدن وفد اشعریان در میان آنها بوده و رسول خدا(ص) آمدن وی را خبر داده است که با این مدخل ارتباط ندارد.[۱۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن عساکر، ج۲۲، ص۴۴۹؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۴۹.
  2. ابن عساکر، ج۶۷، ص۳۵.
  3. ابن عساکر، ج۶۷، ص۳۶؛ مزی، ج۳۴، ص۲۲.
  4. ابن حجر، ج۷، ص۲۴۹.
  5. ابن حجر، ج۷، ص۲۴۸.
  6. طبرانی، ج۴، ص۱۱۵؛ ابن عساکر، ج۶۷، ص۳۶.
  7. ابن ماجه، ج۱، ص۱۵۵.
  8. ر. ک: متقی هندی، ج۷، ص۵۱۱.
  9. طبرانی، ج۲۰، ص۱۰۰.
  10. ابن ابی‌حاتم، ج۴، ص۳۳۷.
  11. ابن عساکر، ج۶۷، ص۳۵؛ مزی، ج۳۴، ص۲۱؛ ر. ک: ابن حبان، ج۵، ص۵۷۷.
  12. بخاری، ص۴۸.
  13. ابن حجر، تهذیب، ج۱۰، ص۱۲۹.
  14. الاصابه، ج۷، ص۲۱۴.
  15. داداش‌نژاد، منصور، مقاله «ابوعبدالله اشعری شامی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۲۵.