ام عبدالله دختر حارث
مقدمه
ام عبدالله دختر حارث نیز از زنانی بود که پس از واقعه کربلا، همسرش مالک بن نسر کندی را که از سپاهیان یزید بود، سرزنش و شماتت کرد و از او و یاران و همراهانش بیزاری جست.
برابر برخی از گزارش‌ها، مالک بن نسر در کربلا پس از شهادت امام، کلاه حضرت را دزدید و به خانه برد. همسرش به او گفت: آیا چیزی که از حسین دزدیده‌ای به خانه من آوری؟ به خدا سوگند که این کار شدنی نیست! هرچه زودتر آن را بیرون ببر. در نقلی دیگر آمده است: از پیش من بیرون شو، خداوند قبرت را پر از آتش کند و او را از خانه بیرون کرد[۱]. خوارزمی در ادامه گزارش یاد شده از یاران مالک نقل کرده است که پس از واقعه کربلا دو دست او شل شد و تا هنگام مرگ فقیر و بدحال بود و با همان حالت از دنیا رفت[۲].
جستارهای وابسته
- مالک بن نسر کندی (همسر)
منابع
پانویس
- ↑ خوارزمی، مقتل الحسین، ج۲، ص۴۰؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۴۳. برخی از او به عنوان نسیر یا بشیر یاد کرده‌اند.
- ↑ مزینانی، محمد صادق، نقش زنان در حماسه عاشورا، ص۲۸۰-۲۸۱.