زیارت حضرت فاطمه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۲۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

شیخ «طوسی» گفته است: هنگامی که برای زیارت آن بانو ایستادی، چنین بگو: "ای بانوی آزموده! خدای متعال تو را آزمود پیش از اینکه تو را بیافریند و تو را بر آن چیزی که آزمود شکیبا یافت و ماگمان می‌کنیم که از دوستداران و تصدیق کنندگانت هستیم و به هر آنچه، پدر بزرگوارت ـ درود خدا بر او و خاندانش باد ـ و نیز بر آنچه جانشین او آورده شکیبا هستیم. از تو می‌خواهیم: اگر تو را تصدق کردیم ما را با تصدیقمان به آن دو بزرگوار، ملحق‌سازی تا به خودمان، این مژده را بدهیم که با ولایت شما پاک شده‌ایم.

و نیز مستحب است که بگویی: سلام بر تو، ای دختر فرستاده خدا (ص)! سلام بر تو، ای دختر پیامبر اکرم (ص)! سلام بر تو، ای دختر حبیب خدا! سلام بر تو، ای دختر دوست و خلیل خدا! سلام بر تو، ای دختر برگزیده خدا! سلام بر تو، ای دختر امین خدا!

سلام بر تو، ای دختر بهترین آفریده خدا! سلام بر تو، ای دختر برترین پیامبران و فرستادگان و فرشتگان الهی! سلام بر تو، ای دختر بهترین آفریده‌ها! سلام بر تو، ای سرور بانوان دو جهان از اولین و آخرین! سلام بر تو، ای همسر ولی خدا و بهترین آفریده پس از پیامبر خدا (ص)! سلام بر تو، ای مادر حسن و حسین (ع) دو سرور جوانان بهشت! سلام بر تو، ای راستگوی شهید! سلام بر تو، ای دانشمند و همنشین جبرئیل و فرشتگان! سلام بر تو، ای ستمدیده‌ای که حقش به زور گرفته شد! سلام بر تو، ای ستم کشیده و ای کسی که دشمنان بر تو غصب کردند! سلام بر تو، ای فاطمه (س) دختر رسول خدا (ص) و سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد!

درود خدا بر روان و جسم تو باد! گواهی می‌دهم که تو از دنیا رفتی با برهانی که از جانب پروردگارت نزد تو بود و گواهی می‌دهم بر اینکه هر کس تو را شاد کرده، پیامبر اکرم (ص) را شاد کرده است، و هر که تو را آزرده، رسول خدا (ص) را آزرده است، هر که از تو برید، از پیامبر اکرم (ص) بریده است و هر که به تو پیوست، به رسول خدا (ص) پیوسته است؛ زیرا تو، پاره تن او بودی و روح و جانی که در سینه پیامبر اکرم (ص) است.

گواه می‌گیرم خدا و فرستادگان و فرشتگانش را که من از هر کس که تو از او خشنودی، خشنود و بر هر کس که خشم‌گیری، خشمگینم، بیزارم از هر که تو از او بیزاری، دوست می‌دارم کسی را که تو او را دوست می‌داری، دشمن می‌دارم کسی را که تو دشمن می‌داری، از هر که تو بر او خشمگینی، من نیز خشمگینم، و دوست می‌دارم هر که را تو دوست می‌داری.

و خدای متعال بر گواهی و حسابرسی و کیفر و پاداش، کفایت می‌کند[۱].[۲]

منابع

پانویس

  1. «يَا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَكِ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ صَابِرَةً وَ زَعَمْنَا أَنَّا لَكِ أَوْلِيَاءُ وَ مُصَدِّقُونَ وَ صَابِرُونَ لِكُلِّ مَا أَتَانَا بِهِ أَبُوكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ أَتَى بِهِ وَصِيُّهُ فَإِنَّا نَسْأَلُكِ إِنْ كُنَّا صَدَّقْنَاكِ إِلَّا أَلْحَقْتِنَا بِتَصْدِيقِنَا لَهُمَا لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوَلَايَتِكِ‏. و يستحب أيضا أن تقول‏: السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ نَبِيِّ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ حَبِيبِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ خَلِيلِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ صَفِيِّ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ أَمِينِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ خَيْرِ خَلْقِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ أَفْضَلِ أَنْبِيَاءِ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ مَلَائِكَتِهِ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ خَيْرِ الْبَرِيَّةِ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا سَيِّدَةَ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا زَوْجَةَ وَلِيِّ اللَّهِ وَ خَيْرِ الْخَلْقِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا أُمَّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ سَيِّدَيْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ السَّلَامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الصِّدِّيقَةُ الشَّهِيدَةُ السَّلَامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الرَّضِيَّةُ الْمَرْضِيَّةُ السَّلَامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الْفَاضِلَةُ الزَّكِيَّةُ السَّلَامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الْحَوْرَاءُ الْإِنْسِيَّةُ السَّلَامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا التَّقِيَّةُ النَّقِيَّةُ السَّلَامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الْمُحَدَّثَةُ الْعَلِيمَةُ السَّلَامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ الْمَغْصُوبَةُ السَّلَامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الْمُضْطَهَدَةُ الْمَقْهُورَةُ السَّلَامُ عَلَيْكِ يَا فَاطِمَةُ بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكِ وَ عَلَى رُوحِكِ وَ بَدَنِكِ أَشْهَدُ أَنَّكِ مَضَيْتِ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكَ وَ أَنَّ مَنْ سَرَّكِ فَقَدْ سَرَّ رَسُولَ اللَّهِ وَ مَنْ جَفَاكِ فَقَدْ جَفَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَنْ قَطَعَكِ فَقَدْ قَطَعَ رَسُولَ اللَّهِ لِأَنَّكَ بَضْعَةٌ مِنْهُ وَ رُوحُهُ الَّذِي بَيْنَ جَنْبَيْهِ أَشْهَدُ اللَّهَ وَ رُسُلَهُ وَ مَلَائِكَتَهُ أَنِّي رَاضٍ عَمَّنْ رَضِيتِ عَنْهُ سَاخِطٌ عَلَى مَنْ سَخِطْتِ عَلَيْهِ مُتَبَرِّئٌ مِمَّنْ تَبَرَّأْتِ مِنْهُ مُوَالٍ لِمَنْ وَالَيْتِ مُعَادٍ لِمَنْ عَادَيْتِ مُبْغِضٌ لِمَنْ أَبْغَضْتِ مُحِبٌّ لِمَنْ أَحْبَبْتِ وَ كَفى‏ بِاللَّهِ شَهِيداً وَ حَسِيباً وَ جَازِياً وَ مُثِيبا»؛ مصباح المتهجد، ج۲، ص۷۱۱.
  2. یوسفی غروی، محمد هادی، فرهنگ شهادت معصومین، ج۱ ص ۵۲۳.