حدیث منزلت از دیدگاه اهل سنت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

نقل‌های حدیث در منابع اهل سنت نیز در حد تواتر است. مؤلفان صحاح و مسانید و عموم محدثان و مورخانی که غزوه تبوک را یادآور شده‌اند، حدیث منزلت را روایت کرده‌اند[۱].

  1. نسائی در کتاب خصائص أمیرالمؤمنین (ع) ۲۱ روایت را در این باره نقل کرده است[۲].
  2. ابن عساکر در کتاب تاریخ دمشق در معرفی علی بن ابی طالب (ع) بیش از یکصد و بیست حدیث را از طرق مختلف که اکثر آنها صحیح‌اند از ۲۱ صحابه روایت کرده است.
  3. ابن عبدالبر در الاستیعاب درباره احوال علی (ع) پس از نقل حدیث منزلت گفته است: این حدیث از استوارترین و صحیح‌ترین آثار است.
  4. ابن حجر مکی[۳] گفته است ائمه حدیث که در این فن به سخن آنان اعتماد می‌شود این حدیث را صحیح دانسته‌اند، بسیاری از عالمان برجسته اهل سنت بر صحت و تواتر حدیث منزلت تصریح کرده‌اند[۴].[۵]

راویان حدیث

حدیث منزلت را صحابه‌ای همچون:

  1. أمیر المؤمنین(ع)؛
  2. عبد الله بن مسعود؛
  3. سعد بن ابی‌وقاص؛
  4. عمر بن خطاب
  5. ابوسعید خدری؛
  6. براء بن عازب رامین و کرداری ساری؛
  7. جابر بن سمره؛
  8. ابوهریره؛
  9. زید بن ارقم؛
  10. انس بن مالک؛
  11. ابوایوب انصاری؛
  12. عقیل بن ابو طالب.
  13. معاویه و برخی دیگر نقل کرده‌اند.

همچنین راویان زن این حدیث عبارت‌اند از:

  1. حضرت زهرا(س)؛
  2. اسماء بنت عمیس؛
  3. أم سلمه.

و از راویان این حدیث در قرون مختلف نیز می‌توان به راویان زیر اشاره کرد:

  1. بخاری؛
  2. مسلم؛
  3. احمد بن حنبل؛
  4. ابن ماجه؛
  5. ترمذی؛
  6. نسائی؛
  7. ابن حبان؛
  8. ابوبکر بزّار؛
  9. ابویعلی؛
  10. محمد بن جریر طبری؛
  11. ابو القاسم طبرانی؛
  12. حاکم نیشابوری؛
  13. ابن مردویه؛
  14. ابونعیم اصفهانی؛
  15. ابوبکر خطیب بغدادی؛
  16. ابن عبدالبر اندلسی
  17. بغوی؛
  18. ابن عساکر؛
  19. فخر رازی؛
  20. ابن اثیر؛
  21. نووی؛
  22. ابن سید الناس؛
  23. ابن کثیر دمشقی؛
  24. خطیب بغدادی؛
  25. ابن حجر عسقلانی؛
  26. جلال الدین سیوطی؛
  27. ابن حجر مکی؛
  28. ولی الله دهلوی.

تواتر حدیث

حدیث منزلت به اعتراف حاکم نیشابوری[۶]، جلال الدین سیوطی[۷]، صفدی[۸]، ابن عبدالبر[۹]، مزّی[۱۰] و ملّا علی متقی هندی[۱۱] متواتر است.

متقی هندی به طرق و اسانید مختلف این حدیث را نقل کرده است[۱۲]. ابن عساکر نیز این حدیث شریف را از ۲۰ نفر صحابی پیامبر نقل کرده است[۱۳]. ابن عبدالبر و مزی در اعتبار این حدیث می‌گویند: و هو من أثبت الآثار وأصحها[۱۴]؛ حدیث منزلت از ثابت‌ترین و صحیح‌ترین احادیثی است که از پیامبر روایت شده است[۱۵].

منابع

پانویس

  1. شرف الدین، سید عبدالحسین، المراجعات، ص۲۸.
  2. ص۸۰-۹۷.
  3. هیثمی، ابن حجر، الصواعق المحرقة، ص۶۱.
  4. میلانی، سیدعلی، نفحات الأزهار، ج۱۷، ص۱۴۹- ۱۶۲.
  5. ربانی گلپایگانی، علی، مقاله «امامت امام علی»، دانشنامه کلام اسلامی ج۱، ص ۴۵۵.
  6. کفایة الطالب فی مناقب علی بن أبی طالب، ص۲۸۳.
  7. قطف الأزهار المتناثرة فی الأحادیث المتواترة، حرف الف.
  8. الوافی بالوفیات، ج۲۱، ص۱۷۸.
  9. الإستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۳، ص۱۰۹۷.
  10. الوافی بالوفیات، ج۲۰، ص۴۸۳.
  11. مختصر قطف الأزهار، حرف الف.
  12. کنز العمال، ج۱۳، ص۱۰۵ - ۱۹۲.
  13. تاریخ مدینة دمشق، ج۱، ص۳۰۶ - ۳۹۳.
  14. الإستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۳، ص۱۰۹۷؛ تهذیب الکمال، ج۲۰، ص۴۸۳.
  15. حسینی میلانی، سید علی، جواهر الکلام فی معرفة الامامة و الامام ج۲، ص ۱۴۸-۱۶۱.