پژوهشی در باب علم امام (کتاب)
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
پژوهشی در باب علم امام (ع) | |
---|---|
زبان | فارسی |
زبان اصلی | عربی |
نویسندگان | محمد حسین مظفر |
مترجم | علی شیروانی |
موضوع | علم امام، علم غیب امام |
مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات دارالفکر|انتشارات انتشارات دارالفکر]][[رده:انتشارات انتشارات دارالفکر]] |
محل نشر | قم، ایران |
سال نشر | ۱۳۸۶ ش |
شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۶۰۲۱-۶۸-۴ |
شماره ملی | م۸۴-۴۱۳۶۹ |
پژوهشی در باب علم امام کتابی است به زبان فارسی؛ بخش اول آن ترجمه فارسی کتاب علم الإمام اثر محمد حسین مظفر و بخش پایانی آن رسالهای در علم امام اثر علامه طباطبایی میباشد. این کتاب به همت علی شیروانی گردآوری و ترجمه شده و توسط انتشارات دارالفکر به چاپ رسیده است.[۱]
درباره کتاب
در این کتاب دلایل و مبانی علم غیب امام بصورت كلامی ارائه شده است. علامه مظفر در صدد اثبات این حقیقت است که آگاهی امام معصوم از همه حقایق به طور بالفعل در صفحه جان او حضور دارد. وی برای اثبات مدعای خود ده دلیل عقلی آورده که برخی از آنها در مناظرات و احتجاجات ائمه (ع) با مخالفان موجود است. وی سپس به ده آیه و ده گروه از روایات تمسک کرده و به منابع علوم اهلبیت اشاره نموده است.
در ادامه ادله نقلی معارض نظریه امام بررسی و پاسخ داده شده و شبهات کسانی که علم امام را محدود می دانند، مورد نقد قرار گرفته است. نویسنده این نکته را هم بررسی کرده که آیا اعتقاد به علم امام به صورت اعتقاد اجمالی کفایت میکند یا باید اعتقاد تفصیلی باشد.در پایان، سخنان امام رضا (ع) در بیان مقام امامت نقل گردیده است.
در بخش دوم این کتاب، دیدگاههای علامه طباطبایی در خصوص علم امام بررسی شده است. [۲]
فهرست کتاب
- مقدمه مترجم؛
- مشربهای گوناگون درباره علم امام(ع)؛
- تردید در حدود علم امام(ع)؛
- محدود بودن آگاهی امام(ع)؛
- تعمیم در آگاهی امام(ع)؛
- نظر علامه طباطبایی؛
- کتاب علم امام(ع)؛
علم امام (ع)
- پیشگفتار مولف؛
- چند تذکر لازم؛
- علم پیامبر؛
- وظیفه جانشین پیامبر؛
- خلافت و اهل بیت؛
- علم حضوری امام از راههای عقل؛
- نافعتر بودن علم حضوری برای امت؛
- کاملتر بودن علم حضوری در رسالت و امامت؛
- تمامتر بودن نعمت باعلم حضوری؛
- تمامتر بودن تجلی قدرت در علم حضوری؛
- کاملتر بودن لطف در علم حضوری؛
- سزاوارتر بودن انتخاب افضل برای امام؛
- رساتر بودن علم حضوری در شباهت؛
- رساتر بودن علم حضوری در دلالت؛
- محفوظتر بودن صاحب علم حضوری از فریب خوردن؛
- ضرورت حضوری بودن علم سفیر و شهید؛
- آیا حکم عقلی معارضی وجود دارد؟؛
- برهان نقلی بر علم حضوری امام؛
- آیات دالّ بر حضوری بودن علم امام؛
- آیه ۷ از سوره آل عمران؛
- آیه ۳ تا ۵ از سوره نجم؛
- آیه ۲۶ و ۲۷ از سوره جن؛
- آیه ۱۱ و ۱۲ از سوره حاقه؛
- آیه ۴۱ از سوره نسا؛
- آیه ۴۹ از سوره عنکبوت؛
- آیه ۸۹ از سوره نحل؛
- روایات دالّ بر حضوری بودن علم امام؛
- امامان خرانه دار علم و حجت رسایند؛
- آگاهی آنها به آنچه در آسمان و زمین است؛
- ائمه راسخین در علم کسانی هستند که به آنها دانش عطا شده؛
- ائمه کانون علم و وارثان آنند؛
- امامان وارثان علم پیامبرند؛
- تمام کتب نزد امام هست؛
- ائمه به تمامی کتب علم دارند؛
- همه دانشها نزد امام هست؛
- حتی حرکت بال پرنده را می دانند؛
- ائمه گواه بر مردمند؛
- منابع علم ائمه؛
- اسم اعظم نزد ائمه هست؛
- آیات انبیا نزد ایشان است؛
- جفر و جامعه و مصحف فاطمه و آنچه حادث می شود نزد ایشان است؛
- ادله نقلی معارض؛
- آیات دالّ بر حضوری نبودن علم ائمه؛
- آیه ۵۹ از سوره انعام؛
- آیه ۲۵۵ از سوره بقره؛
- آیه ۶ از سوره اعلی؛
- آیه ۵ از سوره نمل؛
- آیه ۱۰۱ از سوره توبه؛
- پاسخ از این آیات؛
- روایات ناسازگار با اخبار دالّ بر علم حضوری؛
- ائمه از غیب آگاه نبودند؛
- سهو رسول خدا و ائمه؛
- خواب ماندن رسول از نماز صبح؛
- هرگاه امام بخواهد که بداند خداوند او را آگاه می کند؛
- شواهد جمع بندی؛
- اعمال و گفتار ائمه؛
- اقدامشان بر کشته شدن و نوشیدن سم؛
- غلو؛
- پاسخ ما؛
- پاسخ از گروه اول؛
- پاسخ از گروه دوم؛
- پاسخ از گروه سوم؛
- پاسخ از گروه چهارم؛
- پاسخ از شاهد اول؛
- پاسخ از شاهد دوم؛
- پاسخ از شاهد سوم؛
- شواهد حضوری بودن علم امام؛
- امتنانی بودن علم امام؛
- مقید نبودن دیگر صفاتشان؛
- دورتر بودن علم حضوری از نافرمانی مردم؛
- نیاز مردم به کسی که چنین علمی دارد؛
- امکان علم حضوری و قیام دلیل بر آن؛
- امکان پیدایش انسان آگاه تر؛
- ناآگاهی مستلزم اشتباه و فراموشی است؛
- جهل مستلزم نیاز به مردم است؛
- جهل مستلزم نهی آنان از منکر و امرشان به معروف است؛
- لازمه جهل انجام کاری است که موجب قصاص می شود؛
- حاصل کلام؛
- شبهات منکرین و پاسخ از آنها؛
- رحمت بودن سهو پیامبر؛
- فرق نهادن بین سهو در خواب و غیر آن؛
- لزوم بسته شدن باب معیشت و معاشرت؛
- زشتی علم فعلی به موضوعات در بعضی موارد؛
- اصل نداشتن علم فعلی است؛
- لغو بودن نزول جبراییل؛
- چکیده بحث؛
- وجوب اعتقاد به علم امام؛
دیدگاههای علامه طباطبایی درباره علم امام
- درآمد؛
- برهان بر علم غیب داشتن امام؛
- منکر علم غیب امام؛
- معنای روایات «لو شائوا علموا»؛
- چگونگی علم امام به امامت خود؛
- موروثی بودن علوم ائمه از پیغمبر اکرم؛
- معنای افزایش علوم ائمه در شبهای جمعه؛
- علم ائمه به جزئیات وقایع عالم؛
- عدم تفاوت علم امام بعد و قبل؛
- عرضه اعمال به امام جنبه تشریفاتی ندارد؛
- زمان عرضه اعمال بر امام؛
- عدم تنافی علم غیب داشتن معصومین با...؛
- عصمت چیست؟؛
- امکان تحصیل عصمت؛
- توضیح معنای عصمت؛
- عدم منافات قضا شدن نماز رسول اکرم با عصمت آن حضرت؛
- معنای آیه ﴿لِیَغْفِرَ لَکَ اللّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ﴾؛
- هرگز قرآن را فراموش نمی کند.[۳]
درباره پدیدآورندگان
- آیتالله سید محمد حسین طباطبایی مشهور به علامه طباطبایی (متولد ۱۳۲۱ ش، تبریز و متوفای ١٣٦٠ ش)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید علی قاضی، مرتضی طالقانی، سید حسین بادکوبهای، سید ابوالقاسم خوانساری، محمد حسین غروی اصفهانی، حسین نائینی و سید محمد حجت کوهکمری فرا گرفت. اهتمام جدی به تبیین و تدریس تفسیر قرآن کریم و مباحث فلسفی و حکمی و نیز تربیت شاگردان برجسته از جمله فعالیتهای وی است.[۴] او احیاکنندهٔ دروس تفسیر قرآن و فلسفه و حکمت در حوزههای علمیه بوده و آثار تأثیرگذاری در موضوعات مختلف علوم عقلی و نقلی تألیف کرده است. «تفسیر المیزان»، «کتاب توحید»، «رسالة النّبوّة و الإمامة»، «رسالة الولایة»، «سنن النّبی»، «علی و فلسفهٔ الهی»، «قرآن در اسلام»، «شیعه در اسلام»، «اصول فلسفه و روش رئالیسم»، «بدایة الحکمة» و «نهایة الحکمة» برخی از این آثار است.[۴]
- آیتالله محمد حسین مظفر (متولد ۱۳۱۲ نجف) ادیب، شاعر و مورخ شیعی عراقی، تحصیلات حوزوی را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد حسین میرزای نایینی، آقاضیاءِ عِراقی، سیدابوالحسن اصفهانی و محمد حسن مظفر پیگیری کرد و از سیدعبدالحسین شرفالدین و آقابزرگ تهرانی اجازه روایت گرفت. او رییس «لجنه المجمع الثقافی» بود که وابسته به «جمعیه منتدى النشر» بوده است. او در فقه، اصول، ادبیات و تاریخ مهارت داشت. او بیش از ۱۰ جلد کتاب به رشته تحریر درآورد. از جمله آثار وی: الاسلام، نشوؤه و ارتقاؤه، تاریخ الشیعه؛ میثمالتمار؛ مؤمن الطاق؛ الإمام الصادق؛ الثقلان، الکتاب و العتره؛ الشعائر الحسینیه؛ علم الإمام؛ حیاه الصادق؛ الشیعه و الإمامه.[۵] [۶]
- حجت الاسلام و المسلمین دکتر علی شیروانی (متولد ۱۳۴۳ تهران)، تحصیلات حوزوی را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: وحید خراسانی، جواد آقا تبریزی، حائری، شاهرودی، حسن زاده و جوادی پیگیری کرد. او بعنوان مدرس حوزه و دانشگاههای مختلف مشغول فعالیت میباشد.
او بیش از ۳۱ مقاله و ۸۹ جلد کتاب به رشته تحریر درآورده از جمله آثار او: : سلوک عرفانی در سیره اهل بیت، درسنامه عقاید و حضرت زهرا (س) در کتب اهل سنت[۷]
پانویس
پیوند به بیرون
- کتابشناسی جامع امامت و ولایت
- کتابشناسی امامت
- کتابشناسی امامت محمد حسین مظفر
- کتابشناسی امامت محمد حسین طباطبایی
- کتابشناسی امامت علی شیروانی
- کتابشناسی کتابهای امامت به زبان فارسی
- کتابشناسی کتابهای امامت ترجمهشده از محمد حسین مظفر
- کتابشناسی کتابهای امامت ترجمهشده از محمد حسین طباطبایی
- کتابشناسی کتابهای امامت ترجمهشده از زبان عربی
- کتابشناسی امامت با تعداد صفحات بیش از ۱۰۰
- کتابشناسی کتابهای امامت انتشارات دارالفکر
- کتابشناسی کتابهای امامت منتشر شده در ۱۳۸۶
- کتابشناسی کتابهای علم امام