نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Heydari(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۲۱:۱۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۲۱:۱۴ توسط Heydari(بحث | مشارکتها)
یاران امام مهدی(ع) چگونه آزموده میشوند؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
«امام محمد باقر (ع) درباره آزمایش یاران امام مهدی (ع) و به قتل رسیدن برخی از آنها توسط خود امام چنین فرموده است: امام مهدی قضاوتی میکند اما برخی از یارانش که در رکاب ایشان شمشیر زدهاند، قضاوت آن حضرت را که داوری حضرت آدم (ع) بوده است، نادرست و ناپسند میانگارند. حضرت نیز آنها را پیش آورده گردنشان را میزند. بار دیگر قضاوتی میکند که دسته دیگری که پیش از آن در خدمت امام شمشیر زدهاند، بر آن داوری که داوری حضرت داود (ع) بوده است، اعتراض میکنند. امام مهدی آنها را نیز فرا خوانده و گردن میزند.
سپس داوری سوم را آغاز میکند که همان داوری حضرت ابراهیم (ع) است. این بار نیز گروه دیگری ناخرسند میشوند که امام گردن آنها را هم میزند. اما پس از چهارمین داوری امام که قضاوت حضرت محمد مصطفی (ص) است، دیگر کسی با ایشان مخالفت نمیکند[۱]. ممکن است گفته شود با آن ذهنیتی که از یاران امام داریم اینگونه مخالفتها و نافرمانیها از آنان نسبت به امام عصر، بعید به نظر میرسد. پاسخ میدهیم: یاران امام دو دسته هستند؛ دسته اول همان ۳۱۳ نفر هستند و در برابر فرمانهای امام تسلیماند و دسته دوم کسانی هستند که هنگام ظهور به امام میپیوندند و ممکن است اینگونه مخالفتها از دسته دوم باشد، اگر چه ممکن است دسته اول هم دست به چنین مخالفتهایی بزنند؛ چرا که آنها نه معصوماند و نه از برنامههای امام اطلاع دقیقی دارند زیرا امام مأمور به واقع بوده و تا آن روز کسی به چنین دستوری عمل نمیکرده است، چنانچه از ماجرای بعد حقیقت امر روشن خواهد شد.
مفضل بن عمر از امام صادق (ع) روایت کرده که فرمود: گویا حضرت قائم (ع) را مینگرم که بر منبر کوفه نشسته و یارانش اطراف او را گرفتهاند. آنان سیصد و سیزده مرد به شمار جنگاوران بدر و کسانی هستند که پرچمداران و حاکمان خدا روی زمیناند. در این هنگام امام مهدی (ع) نامهای سربسته و مهر شده به مهری زرین را از قبای مبارکش بیرون میآورد. این، همان نامه و دستورالعملی است که از سوی پیامبر (ص) علاوه بر آنها میخواند.
یاران با شنیدن سخنان امام همانند گوسفندان بیزبان از هر سو پا به فرار میگذارند به طوری که جز وزیر و یازده نفر نقیب کسی نزد حضرت باقی نمیماند درست به همان تعدادی که به همراه حضرت موسی (ع) باقی ماندند. آنان روی زمین به دنبال پناهگاه میگردند اما هرگز پناهی جز او پیدا نمیکنند و ناچار به سوی امام باز میگردند.
امام صادق (ع) اضافه میکند: به خدا سوگند من آن سخنی را که حضرتش به آنها میگوید و یاران به او کفر میورزند میدانم[۲]. ناگفته نماند که ممکن است این امتحان به منظور آمادهسازی آنان برای مرحله جدیدی بوده باشد که درک و شنیدنش برای آنها تا آن حد سخت بوده است»[۳].
پاسخهای دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته میشود:
«همه انبیاء و مصلحان الهی، هستههای اصلی نهضت خویش را با آزمایش برگزیدهاند، چرا که راه دشوار است و آمیخته با رنجها، و بدون داشتن یارانی آبدیده، سرد و گرمچشیده، فداکار و وفادار، نمیتوان خطر کرد. طالوت، که در روایات، یاران مهدی به یاران او تشبیه شدهاند[۴]، در نبرد با جالوت، لشکریانش را با تشنگی آزمود. تنپروران و ناشکیبایان نظم را بر هم زدند، حریصانه به آب افتادند، ولی صبورمردان از آن، لب تر نکردند. از این راه، روشن شد که گروه نخست، ارزش و توان همراهی با طالوت را ندارند و سرانجام، در رویارویی با سپاه دشمن، وحشت آنان را فراگرفت و از جنگیدن، بازماندند؛ ولی گروه دوم که ایمان فکری و بصیرت واقعی داشتند، همه پیروزی را در اختیار خدا دیدند و صبورانه مقاومت ورزیدند. یاران مهدی (ع) نیز برای رسیدن به درجه شایستگی همراهی، از غربالهای گوناگون گذر داده میشوند و پس از پیمودن مراحل دشوار، به قله رفیع "نصرت" بالا میروند.
پارهای آزمایشها پیش از قیام صورت میگیرد و پارهای پس از آن. طولانی شدن غیبت، فتنهها، فریبندگیها، افکار باطل، جاه و مقام، جلوهفروشان، محرابداران، دین به دنیا فروشان، عالمنمایان و. . . بسیاری از منتظران را از راه بازمیدارند. به میزان درجات ایمان و گذر از آزمونها، منتظران متمایز میشوند و به میزان مایههای ایمانی، در یاری امام بر یکدیگر پیشی میجویند. به فرموده امام صادق (ع): "در وقت ظهور، برخی یاران، شب در بستر ناپدید میشوند و فردای آن در مکهاند و گروهی روز در آسمان راه میسپارند. گفتم: فدایت شوم کدام یک ایمانشان بیشتر است؟ فرمود: آنکه در آسمان حرکت میکند"[۵].
پس از گرد آمدن نیروها، ازمونها سختتر میشود. امام با آزمونهای جسمی و روانی، باورها را به آزمایش میگذارد. از جمله، همانند طالوت که سپاهیانش را با تشنگی آزمود، یاران امام نیز با تشنگی امتحان خواهند شد[۶]. فراتر از آن، امام بیپروا به باورهای خرافی و عوامانه حمله میبرد و معارف به دور از دسترس و پوشانده شده در غبار فراموشی را آشکار میسازد. در این تکانهای فکری، صاحبان بصیرت و معرفت، تزلزلی به خود راه نداده و استوار برجای میمانند، ولی آنان که در باورهای خود ناخالصی دارند و اندیشه را از سرچشمه نگرفتهاند و در حقانیت امام تردید کردهاند، از پیرامون حضرت پراکنده میشوند[۷]. هنگام سخنرانی امام در مسجد کوفه و تخریب دیوار مسجد پیامبر، تفاوتهای فکری و بینش همراهان به بوته آزمایش درمیآید و درجه و رتبه یاران در پیروی فرامین امام ارزیابی میشود[۸]»[۹].