الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Ranjbar (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۱۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

  1. سفیانی نماد یک جریان فکری و فرهنگی است و فرد مشخصی نیست، بلکه فردی است با ویژگی‌‏های ابوسفیان که در آستانۀ ظهور حضرت مهدی(ع) به طرفداری از باطل خروج می‌‏کند و مسلمانان را به انحراف می‌‏کشاند. قائلین این نظریه می‌‏گویند: در حقیقت، ابوسفیان، به عنوان سرسلسله سفیانیان، نماد پلیدی است. او غارتگری بود که با رباخواری، زورگویی و چپاول اموال مردم، ثروت‏‌های هنگفتی به چنگ آورده بود و از راه فریب و استثمار توده‏‌های ستم‏ کشیده و ترویج خرافات و دامن زدن به نظام طبقاتی جاهلی، قدرت فراوانی داشت. ابوسفیان، در جایگاه سردمدار شرک و بت‏‌پرستی و سرمایه‌داری طاغوتی، هر نوع حرکت و جنبشی را که دم از عدالت، برادری و آزادی می‌‏زد، دشمن شماره یک خود می‌دانست و با قدرت تمام برابر آن به مبارزه برمی‌‏خاست؛ بنابراین، در حقیقت سفیانی یک جریان است، نه یک شخص، جریان باطل در بستر تاریخ. بر فرض هم که سفیانی را از نسل ابوسفیان بدانیم، اشکالی پدید نمی‌آید و آخرین مهرۀ این زنجیره، همان سفیانی است که در آستانه ظهور قائم(ع) خروج می‌‏کند.
  2. سفیانی غیر نمادین، واقعی و یک شخصیت انسانی و از نسل ابوسفیان است. قائلین این نظریه می‌گویند: تصریح روایات به نام و نسب و وضعیت ظاهری سفیانی، جز با انسان دانستن وی فهمیده نمی‌شود، و ظهور سایر روایات در انسان بودن سفیانی و فقدان دلیل بر نپذیرفتن این ظهورات، دلایلی هستند که این نظریه را اثبات می‌کنند. همچنین نظریۀ اول (نمادین دانستن سفیانی) به دلایل مختلفی باطل است.