تمام بن عباس در تراجم و رجال

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث تمام بن عباس است. "تمام بن عباس" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

تمام بن عباس در تاریخ اسلامی | تمام بن عباس در تراجم و رجال

مقدمه

تمام بن عباس آخرین فرزند عباس بن عبدالمطلب پسر عموی رسول خدا(ص) و امیرالمؤمنین علی(ع) و برادر عبدالله بن عباس است^[۱]. او در زمان پیامبر اسلام(ص) در مدینه متولد شد و مادرش ام ولد بود و دو برادر مادری او عون و کثیر می‌باشند^[۲].
در صحابی یا تابعی بودن تمام اختلاف است، اما او این روایت معروف را از رسول خدا(ص) نقل نموده که فرمود: "اگر بر امتم سخت نمی‌بود، مسواک زدن در هنگام هر نماز را بر آنان واجب می‌کردم"^[۳]. اگر این حدیث را بدون واسطه از رسول خدا(ص) نقل کرده باشد، صحابی بودن او تقویت می‌شود.
تمام بن عباس، از شیعیان امیرالمؤمنین(ع) بود و با آن حضرت بیعت کرد و از نزدیکان حضرت قرار گرفت و امام(ع) نیز متقابلاً به وی اعتماد داشت و او را به فرمانداری مدینه گمارد؛ زیرا هنگامی که حضرت برای سرکوب ناکثین عازم بصره بود، سهل بن حنیف را بر مدینه گمارد، بعد او را نزد خود فراخواند و تمام بن عباس را بر امارت مدینه نصب کرد، و سپس او را نیز عزل نمود و ابو ایوب انصاری را گمارد و ابو ایوب انصاری تا شهادت امیرالمؤمنین(ع) بر مدینه امارت کرد^[۴].^[۵]

جستارهای وابسته

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ عباس دارای ده پسر بود که شش نفرشان از ام الفضل بودند، و اسامی آنان: فضل، عبدالله، عبیدالله، ثم، معبد، عبدالرحمان، و یک دختر از این همسر داشت به نام ام حبیب. و پسران دیگر عباس عون، کثیر و تمام بود که مادرشان ام ولد بوده است، و فرزند دهم عباس، به نام حارث است که از همسری به نام هذیل بوده است.
↑ ر.ک: اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲؛ الاصابه، ج۱، ص۳۷۵ و اعیان الشیعه، ج۳، ص۶۳۷.
↑ «لَوْ لاَ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمَّتِي لَأَمَرْتُهُمْ بِالسِّوَاكِ مَعَ كُلِّ صَلاَةٍ»؛ ر.ک: اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲؛ الاصابه، ج۱، ص۳۷۵ و اعیان الشیعه، ج۳، ص۶۳۷.
↑ اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲ و ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۹۳.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۵۳.

[1] عباس دارای ده پسر بود که شش نفرشان از ام الفضل بودند، و اسامی آنان: فضل، عبدالله، عبیدالله، ثم، معبد، عبدالرحمان، و یک دختر از این همسر داشت به نام ام حبیب. و پسران دیگر عباس عون، کثیر و تمام بود که مادرشان ام ولد بوده است، و فرزند دهم عباس، به نام حارث است که از همسری به نام هذیل بوده است.

[2] ر.ک: اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲؛ الاصابه، ج۱، ص۳۷۵ و اعیان الشیعه، ج۳، ص۶۳۷.

[3] «لَوْ لاَ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمَّتِي لَأَمَرْتُهُمْ بِالسِّوَاكِ مَعَ كُلِّ صَلاَةٍ»؛ ر.ک: اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲؛ الاصابه، ج۱، ص۳۷۵ و اعیان الشیعه، ج۳، ص۶۳۷.

[4] اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲ و ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۹۳.

[5] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۵۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]