نبرد تن به تن
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
مقدمه
از سنت‌های جنگ در عرب، آن بود که ابتدا دو هماورد و حریف، از دو جبهه به میدان می‌آمدند، خود را معرفی کرده، رجز می‌خواندند و به نبرد می‌پرداختند. گاهی هم نبرد‌های تن به تن، تکلیف جنگ را روشن می‌ساخت. پس از چند نفر که به میدان هم می‌آمدند، حملۀ عمومی آغاز می‌شد[۱]. مبارزه، همان به صحنه آمدن افراد در نبرد تن به تن بود. چنین هماوردی در عاشورا، تا ظهر ادامه یافت. گاهی که سپاه کوفه ضعف هماورد جبهۀ خویش را احساس می‌کردند، بشکل گروهی به رزمندۀ جبهۀ حسینی می‌تاختند و او را شهید می‌کردند. شهدای کربلا، برخی در جنگ تن به تن شهید شدند و جمعی هم در حملۀ عمومی سپاه کوفه که در اوایل درگیری به اردوگاه امام تاختند، به شهادت رسیدند[۲].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ الفنّ العسکری الاسلامی، یاسین سوید، ص۲۲.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۷۷.