عذر در معارف دعا و زیارات

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث عذر است. "عذر" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عذر (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

عذر، عبارت است از تقاضا و درخواست انسان از چیزی که به وسیله آن گناهانش را محو کند، و نیز حجتی که با آن پوزش خواسته می‌شود. قرآن در مورد عذرهای ناروا می‌فرماید: ﴿يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ إِذَا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ قُلْ لَا تَعْتَذِرُوا...[۱]. سخنان امام سجاد(ع) در صحیفه درباره عذر را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد: نخست، اموری که آن حضرت از آنها در نزد خدای متعال عذرخواهی می‌کند: «اللَّهُمَّ إِنِّي‏ أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ‏ مِنْ‏ جَهْلِي»[۲]؛ خداوندا از نادانی خود، از حضرتت عذر می‌خواهم.

همچنین می‌فرماید: بار خدایا از پیشگاهت عذر می‌خواهم در حق ستمدیده‌ای که در حضور من بر او ستم رفته و من یاریش ننمودم، و از احسانی که در حقم شده شکرش را به جا نیاوردم و از بدکننده‌ای که از من پوزش خواسته و عذرش را نپذیرفته‌ام و از فقیری که از من حاجت خواسته و من خواست او را بر خواست خود ترجیح نداده‌ام، و از حق مؤمن حق‌داری که بر عهده‌ام مانده و آن را ادا ننموده‌ام و از عیب مؤمنی که بر من آشکار گشته و آن را نپوشانده‌ام و از هر مصیبتی که برای من پیش آمده و از آن دوری نجستم. بارالها به خاطر همه آنها و آنچه مانند آنهاست از حضرتت عذر می‌خواهم[۳]. چنان‌که ملاحظه می‌شود عذرخواهی حضرت دامنه وسیعی از فعالیت‌های شخصی و مسئولیت‌های اجتماعی را فرا می‌گیرد. دوم، چگونگی اوصاف عذرخواهی است: عذرخواهی از روی صدق و راستی[۴]؛ و عذرخواهی از روی ندامت و پشیمانی[۵]؛ و عذرخواهی که فرد را از گناه دوباره باز دارد[۶]. سوم، بیان این حقیقت است که خدای متعال با دادن نیروی عقل و فرستادن پیامبران و آنگاه قرار دادن توبه و سهولت آن در اسلام راه هرگونه عذر را بسته و به بنده خویش اتمام حجت فرموده است: «پس عذر کسی که از ورود به آن خانه غفلت کند پس از گشوده شدن در و به پا داشتن راهنما چه خواهد بود؟»[۷]. بدون شک آنچه را که در توانایی ما نبوده از ما برداشته و جز در خور امکان ما به ما تکلیف نفرموده و ما را به غیر از کار آسان وا نداشته و در این زمینه برای هیچ یک از ما حجت و بهانه‌ای باقی نگذاشته است[۸].[۹].[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

  1. شیرزاد، امیر، مقاله «عذر»، دانشنامه صحیفه سجادیه

پانویس

  1. «چون نزد آنان باز گردید، برای شما عذر می‌آورند؛ بگو عذر نیاورید.».. سوره توبه، آیه ۹۴.
  2. دعای ۳۱.
  3. نیایش سی‌و‌هشتم.
  4. نیایش چهل‌و‌پنجم.
  5. نیایش سی‌و‌هشتم.
  6. نیایش سی‌و‌هشتم.
  7. نیایش چهل‌وپنجم.
  8. نیایش یکم.
  9. ریاض السالکین فی شرح صحیفة سیدالساجدین(ع)، سیدعلی خان حسینی حسنی مدنی شیرازی، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۰۹، چاپ اول؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، لسان العرب،، محمدبن منظور، نشر ادب حوزه، قم، ۱۴۰۵.
  10. شیرزاد، امیر، مقاله «عذر»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۳۰.